Ο Κόντε «έσκαψε» τον λάκκο του αλλά τα... φαντάσματα θα συνεχίσουν να στοιχειώνουν την Τότεναμ!

Ο Αντόνιο Κόντε αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο της Τότεναμ και επίσημα. Η απόφαση πάρθηκε και ο Ντάνιελ Λίβι έδειξε να μην ξεχνά όσα είπε ο Ιταλός προπονητής μετά την αναμέτρηση με τη Σαουθάμπτον. Το θέμα είναι τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα. Διότι αν ο τέως βοηθός του, Κρίστιαν Στελίνι, δεν μπορέσει να φέρει σε ισορροπία τη σεζόν, «τρομάζει» η ιδέα να κάνουν βήματα προς τα πίσω οι «spurs». Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.  



Ο Κόντε «έσκαψε» τον λάκκο του αλλά τα... φαντάσματα θα συνεχίσουν να στοιχειώνουν την Τότεναμ!

Κανείς δεν μπαίνει στην διαδικασία να απαξιώσει τον Αντόνιο Κόντε και την αξία του ως προπονητή. Είναι εξαιρετικός, το έχει αποδείξει στο πέρασμα των χρόνων, το έχει κάνει πράξη και στο «Νησί», κατακτώντας φυσικά το πρωτάθλημα με την Τσέλσι πριν από έξι χρόνια.

Δεν είναι όμως όλα για… όλους και τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο Ιταλός δεν έδειξε πως μπορεί να εμπνεύσει την Τότεναμ στη διάρκεια της σεζόν. Πιθανώς, ακόμη και ο ίδιος να μην ήθελε να μπει σε αυτή την διαδικασία, παρά το γεγονός πως αποχώρησε, έχοντας συγκεντρώσει την 2η καλύτερη συγκομιδή βαθμών κατά μέσο όρο στην ιστορία της ομάδας στην Premier League, πίσω μόνο από τον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο.

Καλώς ή κακώς όμως, το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο αριθμοί και ο Αντόνιο Κόντε έμοιαζε πως έχει ξεμείνει από ιδέες στον λονδρέζικο πάγκο. Το τελευταίο δίμηνο, η Τότεναμ παρουσίαζε τεράστια ασυνέπεια στα αποτελέσματά της. Είναι η ίδια ομάδα που κέρδιζε εύκολα την Τσέλσι στο ντέρμπι του Λονδίνου και μία εβδομάδα μετά δεχόταν τέσσερα γκολ από τη Λέστερ στο «Κινγκ Πάουερ».Η ομάδα που νίκησε την Μάντσεστερ Σίτι και έχασε από Γουλβς! Παράνοια! 

Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό από τη Μίλαν στο Champions League δίχως να σκοράρει σε 180 αγωνιστικά λεπτά και φυσικά οι «αιχμηρές» δηλώσεις μετά την αναμέτρηση με τη Σαουθάμπτον, ώθησαν τον Ντάνιελ Λίβι στην απόλυση του Ιταλού.

Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, δεν μπορούμε να του δώσουμε πλήρως… άδικο, αναφορικά με όσα είπε μετά το τέλος της συνάντησης στο «Σεντ Μέρις». Διότι κατά βάση, ήθελε να επισημάνει πως οι παίκτες πληρώνονται εξαιρετικά, αλλά δεν αποδίδουν, πως δεν χαρακτηρίζονται από το αίσθημα της ομαδικότητας, πως η πλειοψηφία παίζει για τον… εαυτό της και πως εδώ και 20 χρόνια, η ιστορία της Τότεναμ είναι να μην κατακτά τίτλους.

Το ότι η «μισητή» αντίπαλος της Άρσεναλ, συμβιβάζεται με τη μετριότητα, είναι γεγονός. Δεν έχει κατακτήσει τίτλο από το Λιγκ Καπ του 2008 και παρά το γεγονός πως με τον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο έφτασε μέχρι και τον τελικό του Champions League το 2019, δεν «έχτισε» πάνω σε αυτό.

Ο Αργεντινός αποχώρησε, όσοι τον διαδέχθηκαν απέτυχαν, η Τότεναμ δεν εδραιώθηκε στην τετράδα, αλλά κάθε χρόνο την διεκδικεί με ίδιους… όρους με τις υπόλοιπες και το βήμα προς τα μπροστά, επί της ουσίας δεν έγινε ποτέ. Ο Κόντε λοιπόν αποτελεί παρελθόν και διάδοχός του μέχρι και το καλοκαίρι, είναι ο Κρίστιαν Στελίνι.

Η αποστολή του τέως βοηθού του είναι να οδηγήσει την Τότεναμ και πάλι στο Champions League. Ένα εγχείρημα που φαντάζει… μονόδρομος, καθώς οι «spurs» δεν διεκδικούν κάποια άλλη διοργάνωση, έχουν αποκλειστεί και από τα εγχώρια Κύπελλα – επίσης χωρίς να σκοράρουν – και θέλουν να επαναλάβουν την περσινή επιτυχία, όταν πέρασαν από πάνω την Άρσεναλ στο φινάλε, για να βγουν με 70 βαθμούς στην 4η θέση.

Αν ο Στελίνι το καταφέρει, μία «χαμένη» χρονιά θα περάσει, αφήνοντας έστω μία γλυκιά γεύση. Αν όμως ο στόχος δεν στεφθεί από επιτυχία, τρομάζουμε να δούμε τι μέλλει γενέσθαι την επόμενη σεζόν και μελλοντικά για την Τότεναμ, με τον Ντάνιελ Λίβι να καλείται να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του συλλόγου.

Δεν μοιάζει παράλογο. Είχες την ευκαιρία να «χτίσεις» κάπου, δεν το έκανες και η επιστροφή στο παρελθόν μοιάζει με… φάντασμα που επισκιάζει τα πεπραγμένα σου, ακόμη και αν η επόμενη επιλογή ακούει στο όνομα του Γιούλιαν Νάγκελσμαν. Αυτό είναι το τούνελ που πρέπει να αποφύγει η Τότεναμ, διότι σε διαφορετική περίπτωση, η τετράδα τα επόμενα χρόνια θα μοιάζει με κατόρθωμα και μία θέση που οδηγεί στο Europa Conference League, η πιο… τιμητική.