Η Τότεναμ του Λίβι δεν γνωρίζει τι σημαίνει «καλά αποδυτήρια» και ο Κόντε δικαιώθηκε πλήρως!
Πριν από περίπου ένα μήνα, ο Αντόνιο Κόντε αποχωρούσε από την Τότεναμ και μιλούσε για τα αποδυτήρια του συλλόγου. Έλεγε πως οι Λονδρέζοι δεν είναι ομάδα, πως ο κάθε ένας αγωνίζεται για τον εαυτό του και πως δεν «πεθαίνουν» άπαντες για το σήμα που φορούν, παρά το γεγονός πως παίρνουν αρκετά χρήματα. Τα έξι γκολ από τη Νιούκαστλ απλώς επιβεβαίωσαν τα λεγόμενά του. Ποτέ δεν έγινε ομάδα η Τότεναμ. Ίσως από το καλοκαίρι του 2019 και τον τελικό του Champions League, δεν μιλάμε για ένα δεμένο σύνολο, αλλά για τρεις προπονητές-ονόματα που πέρασαν και αποχώρησαν εξαιτίας μίας πλήρως τοξικής κατάστασης. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Καλοκαίρι του 2019. Γυρνάμε τον χρόνο τέσσερα έτη πίσω. Στον τελικό του Champions League της Τότεναμ με τη Λίβερπουλ. Τότε ήταν η τελευταία φορά που η Τότεναμ αποτελούσε ένα δεμένο σύνολο και απαρτιζόταν από ποδοσφαιριστές που γνώριζαν τι κάνουν μέσα στο γήπεδο, που «πάλευαν» σε κάθε φάση και που προέρχονταν από εκείνο το «έπος» με τον Άγιαξ, το οποίο αναδεικνύει κάτι πολύ σημαντικό.
Πως δεν σταμάτησαν να πιστεύουν ότι μπορούν να το γυρίσουν. Αντιστρόφως ανάλογη κατάσταση δηλαδή με αυτό το «συνονθύλευμα» που έκανε την εμφάνισή του στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ». Διότι η Νιούκαστλ όχι απλώς «διέλυσε» τους Λονδρέζους, αλλά τους έκανε σε εννέα λεπτά να πιστεύουν πως δεν είναι καν ικανοί να διεκδικούν το εισιτήριο του επόμενου Champions League.
Παίκτες κατώτεροι των περιστάσεων, μία ομάδα κουρασμένη σωματικά και ψυχολογικά και ένας Χάρι Κέιν, που έμοιαζε απελπιστικά μόνος και στο τέλος της ημέρας, απλώς κατάφερε να μειώσει την απόσταση των γκολ που τον χωρίζει σε επίπεδο Premier League από τον Γουέιν Ρούνεϊ.
Από το 2019 μέχρι και σήμερα, έχει μεσολαβήσει μία τετραετία, στην οποία η Τότεναμ δεν έχει πανηγυρίσει ποτέ τίτλο και το πιο σημαντικό της επίτευγμα είναι το γεγονός πως τερμάτιζε πάνω από την Άρσεναλ. Κάτι σαφώς που δεν εξαργυρώνεται με ένα κερδισμένο τρόπαιο και ένα πράγμα που από ένα σημείο και μετά, παύει να ικανοποιεί και τους οπαδούς.
Όταν όμως ακόμη και αυτό χαθεί, όπως συνέβη φέτος, με τους «κανονιέρηδες» να την περνούν για τουλάχιστον 20 βαθμούς, τότε αντιλαμβάνεται κανείς πως πρόκειται για μία καταστροφική σεζόν από κάθε άποψη.
Και κάθε φορά που το πράγμα στην Τότεναμ γίνεται χειρότερο από την προηγούμενη φορά, γυρνά… δικαίως κανείς στα λεγόμενα του Αντόνιο Κόντε. Έκανε λόγο για άσχημη κατάσταση στα αποδυτήρια, για παίκτες που δεν σέβονταν τον σύλλογο και τα χρήματα που κερδίζουν από τον Ντάνιελ Λίβι, για ποδοσφαιριστές αδιάφορους, και για πρόσωπα όπως τον Ριτσάρλισον, που νοιάζονται μόνο για το αν θα βρίσκονται στην βασική ενδεκάδα.
Η αλήθεια είναι πως ο Ιταλός δικαιώνεται πλήρως και η τοξική κατάσταση στην Τότεναμ αποδεικνύεται από το ότι ακόμη δύο προπονητές πριν από αυτόν, έφυγαν για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ο Ποτσετίνο είχε… χάσει τα αποδυτήρια, ο Ζοσέ Μουρίνιο το ίδιο και το κακό… τρίτωσε όταν ο Κόντε επισήμανε το αυτονόητο.
Η τοξικότητα που επικρατεί στον σύλλογο είναι τεράστια και ο Κόντε δικαιώθηκε πλήρως. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεδομένα έχει ευθύνη ο ισχυρός άνδρας του εκάστοτε club. Φταίει ο Ντάνιελ Λίβι και φταίνε οι γύρω του, με αποκορύφωμα των απονενοημένων επιλογών της ομάδας, το γεγονός πως ναι μεν αποχώρησε ο Ιταλός, αλλά παρέμεινε ο βοηθός του…
Πώς θα είναι αποδεκτός από το σύνολο των αποδυτηρίων ο Κρίστιαν Στελίνι, όταν επρόκειτο για τον βοηθό του Αντόνιο Κόντε; Δεν συζητάμε λοιπόν για ένα κακό αποτέλεσμα με τη Νιούκαστλ και για ένα βράδυ που πρέπει να ξεχαστεί άμεσα, αλλά για μία ολότελα κακή σεζόν.
Για μία τραγική διαχείριση και για ένα club που «μικραίνει» διαρκώς τον εαυτό του, όταν το… ταβάνι του είναι η διεκδίκηση ενός εισιτηρίου για το Champions League και ο συμβιβασμός με την 5η θέση, σε περίπτωση που ο στόχος δεν επιτευχθεί. Ο Αντόνιο Κόντε δικαιώθηκε πλήρως. Ο Ποτσετίνο, ο Μουρίνιο και ο Ιταλός έδειξαν τι φταίει στην Τότεναμ. Μένει να το αντιληφθεί και ο Ντάνιελ Λίβι και να προχωρήσει άμεσα στην πρόσληψη ενός νέου προπονητή, πριν καν φτάσουμε στο τέλος της σεζόν, γιατί κάθε μέρα που περνάει είναι πολύτιμη!
