Οι καθυστερήσεις στην Premier League: Παράπονα, γκρίνια και νεύρα, αλλά «θεμιτή» τακτική όταν μας… εξυπηρετεί!
Πάντα κάτι θα βρίσκουμε να μας ενοχλεί, είτε αφορά το ποδόσφαιρο είτε οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Από την προσθήκη περισσότερων κανονισμών στον τρόπο που διεξάγεται ένας αγώνας, από την επίδοση παικτών και την στρατηγική προπονητών μέχρι την συμπεριφορά τους στον αγωνιστικό χώρο, οι φίλαθλοι έχουν άποψη για όλα. Συνήθως αρνητική!
Πολλοί υποστηρίζουν πως ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο, πολλώ δε μάλλον το σύγχρονο, είναι η σπατάλη του χρόνου από παίκτες, των οποίων η ομάδα διατηρεί το πλεονέκτημα σε μία αναμέτρηση. Θεωρητικά ο αγωνιστικός χρόνος που χάνεται καλύπτεται από τις καθυστερήσεις, επομένως δεν τίθεται ζήτημα αδικίας.
Οι καθυστερήσεις μπορεί να οφείλονται σε διάφορες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, ένας τερματοφύλακας μπορεί να πάρει τον χρόνο του στην επαναφορά της μπάλας αφού έχει βγει εκτός αγωνιστικού χώρου. Καθυστερήσεις μπορούν να γίνουν από παίκτες πριν την εκτέλεση ενός φάουλ, κόρνερ ή πέναλτι ή ακόμη και να υποκριθούν έναν τραυματισμό για να κερδίσουν χρόνο. Πλέον, καθυστερήσεις υπάρχουν επειδή σε όλες σχεδόν τις φάσεις κρίνεται απαραίτητος ο έλεγχος από τον VAR.
Μια ενδεχόμενη λύση στο πρόβλημα προτάθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ, όπου δινόταν εκτεταμένος χρόνος με το πέρας των ημιχρόνων, ο οποίος θεωρητικά αντιπροσώπευε τον πραγματικό χρόνο των καθυστερήσεων που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Έκτοτε, δεν έχει εφαρμοστεί αυτός ο κανόνας σε διασυλλογικό επίπεδο, παρ' όλο που ο κόσμος αποδέχτηκε θερμά την ιδέα.
Όσο κατανοητός και αν είναι ο εκνευρισμός των φιλάθλων, πρέπει να δεχθούν ότι είναι κάτι που γίνεται από όλες τις ομάδες. Θα μπορούσε να πει κανείς πως αποτελεί ακόμη και τακτική ορισμένων προπονητών. Τη φετινή σεζόν είδαμε να συμβαίνει από όλες τις ομάδες της Premier League. Η Νιούκαστλ καθυστερούσε απέναντι σε όλους σχεδόν τους αντιπάλους της, η Άρσεναλ ανταπέδωσε στις «καρακάξες» τις καθυστερήσεις και η Μπράιτον με την σειρά της στην Άρσεναλ. Ένας φαύλος κύκλος, με τον Πίκφορντ να αποτελεί φυσικά χαρακτηριστικό παράδειγμα, στην αναμέτρηση της Λίβερπουλ με την Έβερτον στο «Άνφιλντ».
Οι φίλαθλοι δεν έχουν παρόλα αυτά το δικαίωμα να παραπονιούνται. Και αυτό γιατί, όταν η ομάδα τους έχει το πλεονέκτημα υποστηρίζουν την εν λόγω τακτική. Όταν όμως, ο αντίπαλος έχει το πάνω χέρι, γκρινιάζουν τάχα μου ότι το ποδόσφαιρο είναι άδικο και οφείλει να αλλάξει ριζικά.
Το πρόβλημα δεν είναι η γκρίνια των φιλάθλων. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν οι ειδήμονες του αθλήματος, οι ίδιοι οι προπονητές, πολλοί εκ των οποίων υιοθετούν αυτή την τακτική, δεν παύουν να παραπονιούνται για τις καθυστερήσεις όταν βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.
Υπάρχουν δύο τρόποι, με τους οποίους θα εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους. Η μία κατηγορία περιλαμβάνει προπονητές που δεν θα αναλωθούν στις συνεντεύξεις Τύπου στο τέλος της αναμέτρησης, καθώς έχουν διοχετεύσει ήδη όλη την ενέργεια και τα νεύρα τους στους διαιτητές. Κλασικά παραδείγματα τέτοιων προπονητών είναι ο Μικέλ Αρτέτα, ο Αντόνιο Κόντε και ο Ουνάι Έμερι. Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να εισακουστούν οι ανησυχίες τους από όλο τον κόσμο.
Ο Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι δεν μπορεί να πιστέψει πόσος χρόνος καταναλώνεται, ο Τζέσι Μαρτς είχε αγανακτήσει με το πόσες καθυστερήσεις σημειώνονται σε έναν αγώνα ζητώτας μέχρι και συγγνωμή από τους οπαδούς της Λιντς, επειδή δεν μπορούσαν να απολαύσουν το παιχνίδι.
Ο «διπλωμάτης» Κλοπ μπορεί να μην μπορεί να εφαρμόσει τέτοιες τακτικές, όμως παραδέχτηκε πως είναι έξυπνο, ακόμα και αν αυτό δυσκολεύει την ομάδα του. Το ποτήρι όμως ξεχείλισε με τον Έντι Χάου, ο οποίος παραπονέθηκε μετά την ήττα από την Άρσεναλ ότι δεν τους άφηναν να παίξουν και ήταν εκνευριστικό. Την στιγμή που η ομάδα του κατέχει το μεγαλύτερο ρεκόρ καθυστέρησης επαναφοράς άουτ στα 37 δευτερόλεπτα (!).
Σίγουρα είναι ενοχλητικό και σαφώς αποτελεί γενικό πρόβλημα. Οι διαιτητές από πλευράς τους προσπαθούν να δίνουν την ανάλογη προσοχή στο ζήτημα. Στην Premier League για παράδειγμα, έχουν δώσει στην Άστον Βίλα συνολικά 19 κίτρινες κάρτες για καθυστέρηση σε 37 αγώνες, έξι εκ των οποίων μόνο αναλογούν στον τερματοφύλακα της ομάδας, Εμιλιάνο Μαρτίνες.
Time-wasting is something other teams do and it's getting worse, right?
— The Athletic | Football (@TheAthleticFC) May 28, 2023
Well, maybe not. @TimSpiers breaks down the historical numbers and also wonders if Aston Villa should try making it a bit less obvious.
Πώς θα σας φαινόταν παρ' αυτά, αν σας λέγαμε ότι οι καθυστερήσεις δεν βλάπτουν (απαραίτητα) το ποδόσφαιρο, τουλάχιστον στον βαθμό που εμείς νομίζουμε; Μήπως δεν έχουμε σκεφτεί ότι, όταν ένα αρνητικό είναι απόρροια ενός θετικού, το πρόβλημα εξομαλύνεται;
Οι περισσότερες καθυστερήσεις δεν συμβαίνουν επειδή οι παίκτες χρονοτριβούν πριν από την εκτέλεση φάουλ, πέναλτι, κόρνερ ή ελεύθερου σουτ. Αντιθέτως, τον μεγαλύτερο ρόλο παίζει ο VAR. Προφανώς, για να ελεγχθεί μια φάση θα αφιερωθεί ο απαιτούμενος χρόνος, ώστε να σιγουρευτεί ο διαιτητής πριν πάρει οποιαδήποτε απόφαση.
Αυτό είναι θετικό, γιατί πράγματι το άθλημα διεξάγεται δίκαια. Άρα, λογικό είναι να σπαταληθεί όσος χρόνος χρειαστεί, ώστε να κριθεί το σωστό αποτέλεσμα. Πριν την εφαρμογή του VAR γκρινιάζαμε πως τα παιχνίδια είναι στημένα προς όφελος συγκεκριμένων ομάδων.
Μετά την εφαρμογή του κανονισμού αυτού γκρινιάζουμε ότι τα παιχνίδια χάνουν την αίγλη, το σασπένς και τον ενθουσιασμό τους. Τελικά δεν ευχαριστιόμαστε με τίποτα!
Ακόμη πιο θλιβερό είναι να «γκρινιάζουν» προπονητές και διοικήσεις και να παρασέρνουν τον κόσμο σε μια κατάσταση, την οποία παρουσιάζουν ως φυσιολογική. Άνθρωποι που έκαναν την αγάπη τους για το άθλημα επάγγελμα, «δηλητηριάζουν» αυτό που αγαπούν.
Το ποδόσφαιρο θέλουμε να εξελιχθεί, όμως δεν δεχόμαστε τις αλλαγές. «Υπνωτισμένοι» από τον ρομαντισμό του αθλήματος, πιστεύουμε ότι οι αλλαγές «σκοτώνουν» την απόλαυση που μας προσφέρει. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι το ποδόσφαιρο γίνεται πιο γρήγορο και μεθοδικό. Ναι μεν, αρχίζει να χάνεται το θέαμα, όμως αν το δούμε αγωνιστικά, τώρα είναι που μετατρέπεται περισσότερο σε άθλημα.
Ας μην γελιόμαστε, καθυστερήσεις υπήρχαν πάντα και εμείς απλώς με κάτι θέλουμε να ασχοληθούμε. Τουλάχιστον, την επόμενη φορά ας βρούμε ένα θέμα άξιο παραπόνων. Το ποδόσφαιρο προσπαθεί να γίνει δίκαιο. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως και η δικαιοσύνη είναι μία έννοια που φτιάχτηκε από τον άνθρωπο, αλλά είναι ατελής…
Σουζάννα Μποντίνη
