Η Μπράιτον μπορεί ακόμα και να κατακτήσει το επόμενο Europa League γράφοντας ιστορία οπως η βελγική Μαλίν το 1988!
Η Σεβίλλη κατέκτησε το Europa League, η Ρόμα είδε τον Ζοσέ Μουρίνιο να ηττάται για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό τελικό και το θέαμα που παρουσίασαν αμφότερες, μου δημιούργησε ένα ερώτημα… Γιατί να μην είναι στη θέση τους η Μπράιτον του χρόνου, τέτοια εποχή; Γιατί να μην το κάνουν οι «γλάροι» όπως η Μαλίν το 1988; Μιλάμε άλλωστε για το απόλυτο ποδοσφαιρικό παραμύθι, με πρωτεργάτες τον Τόνι Μπλουμ και τον Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι. Έχει δίκιο ο Γκουστάβο Πογιέτ… Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Κάθομαι και βλέπω τον τελικό του Europa League ανάμεσα στη Σεβίλλη και τη Ρόμα. Δύο ομάδες που συνδέονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η Σεβίλλη δεν είχε χάσει ποτέ σε τελικό της 2ης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Το ίδιο συνέβαινε και με τον Ζοσέ Μουρίνιο.
Πέντε τελικοί στην Ευρώπη, ισάριθμες κατακτήσεις και όλα αυτά, δίχως καν να έχει δει την ομάδα του να δέχεται γκολ από το 2003, σε κανονική ροή παιχνιδιού. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε.
Η Ρόμα «πληγώθηκε» από ένα αυτογκόλ και το παιχνίδι οδηγήθηκε στην διαδικασία των πέναλτι. Η παράταση έμοιαζε… μονόδρομος, καθώς καμία είχε ως στόχο να σκοράρει και εκεί οι Ισπανοί συνέχισαν την παράδοση που τους θέλει να συνηθίζουν να φεύγουν νικητές από τελικούς.
Ο Μουρίνιο χάνει για πρώτη φορά και ο Τάμι Έιμπραχαμ δεν καταφέρνει να γίνει ο μοναδικός που θα έχει κατακτήσει το Champions League, το Europa League και το Europa Conference League σε μία τριετία.
Πού θέλω όμως να καταλήξω; Στο γεγονός πως η Μπράιτον του Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι θα είχε προσεγγίσει εντελώς διαφορετικά το ματς. Δεν θα φοβόταν να μην ηττηθεί, θα έπαιζε για να κερδίσει με το δικό της στυλ παιχνιδιού. Με την πολύ μεγάλη κατοχή της μπάλας, που ξεπερνά σε μέσο όρο αριθμών τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μπάγερν Μονάχου και τις 16 τελικές προσπάθειες ανά ματς, που είναι και το μεγαλύτερο ποσοστό αγγλικής ομάδας στην Ευρώπη.
Οι «γλάροι» αποτελούν αδιαμφισβήτητα την πιο ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος. Διότι κέρδισαν δις την Άρσεναλ στο «Έμιρεϊτς». Διότι κέρδισαν δύο φορές τη Λίβερπουλ και την απέκλεισαν από τη συνέχεια του Κυπέλλου Αγγλίας, μένοντας αήττητοι και στο «Άνφιλντ».
Διότι ανάγκασαν τον Γκρέιαμ Πότερ στην πρώτη του ήττα στον πάγκο της Τσέλσι και πανηγύρισαν το πρώτο «διπλό» της ιστορίας τους στην Premier League σε αυτό το γήπεδο. Γιατί κέρδισαν δύο φορές τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, υποχρεώνοντας τον Έρικ Τεν Χαγκ στην πρώτη του ήττα στο «Νησί».
Διότι ένιωσαν πως αδικούνται στην ήττα με 2-1 από την Τότεναμ, την στιγμή που αποτέλεσαν την καλύτερη εκτός έδρας ομάδα του πρωταθλήματος για ένα εξάμηνο, όντες αήττητοι μακριά από το «Άμεξ».
Και όλα αυτά, ενώ ο Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι αφίχθη μεσούσης της σεζόν στην Αγγλία, δίχως να γνωρίζει τον κόσμο της Premier League. Το έργο του ήταν δύσκολο, θα συγκρινόταν μοιραία με τον Γκρέιαμ Πότερ, αλλά ξεπέρασε και αυτή την δυσκολία.
Όσον αφορά το budget της Μπράιτον; Κατάφερε όλα αυτά και τερμάτισε στην 6η θέση, για πρώτη φορά στην ιστορία της, με τα μικρότερα οικονομικά δεδομένα της κατηγορίας, με το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα να αποτελεί το γεγονός πως η ομάδα που κέρδισε τη Μπόρνμουθ εκτός έδρας, κόστιζε μόλις 50 εκατομμύρια.
Η Μπράιτον έχει πλάνο και διόλου άδικο μοιάζει το γεγονός πως ο Γκουστάβο Πογέτ, μιλώντας μου πριν από μερικές μέρες, χαρακτήρισε τον Τόνι Μπλουμ ως τον καλύτερο ιδιοκτήτη της Premier League. Αγοράζει πολύ φθηνά, περιπτώσεις παικτών όπως ο Καϊσέδο, ο ΜακΆλιστερ, ο Μιτόμα, ο Γκρος, ο Εστουπινιάν και τους πουλά ιδιαίτερα ακριβά, γεμίζοντας τα ταμεία της.
Το έκανε με τον Μαρκ Κουκουρέγια στην Τσέλσι, που αποτελεί την πιο ακριβή μεταγραφή αριστερού μπακ στην Αγγλία, θα το κάνει με τον Μακ Άλιστερ, που είναι ένας από τους 21 ποδοσφαιριστές που παίζοντας στην Premier League, πήραν το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα το κάνει με τον Μόισες Καϊσέδο, τον οποίο διατήρησε για ένα εξάμηνο, του ανανέωσε το συμβόλαιο και δεν θα τον παραχωρήσει με λιγότερα από 80 εκατομμύρια λίρες.
Την ίδια ώρα, παρήγαγε και εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές. Ο Ενκίζο είναι ένας τέτοιος, ο Μπουανανότε το ίδιο και ο Έβαν Φέργκιουσον φυσικά, τον οποίο θα τον δούμε στην Ελλάδα, σε 10 ημέρες, καθώς η Ιρλανδία θα αντιμετωπίσει την χώρα μας, στην OPAP Arena, με φόντο το EURO του 2024.
Και όταν όλα αυτά συνδυάζονται με εμπειρία, όπως του εμβληματικού αρχηγού της Μπράιτον, του Λιούις Ντανκ, που φέτος δεν έχασε παιχνίδι στο πρωτάθλημα, αντιλαμβάνεται κανείς το μυστικό της επιτυχία.
Πώς λοιπόν η Μπράιτον να μην λογίζεται ως η ευχάριστη έκπληξη, όταν πράττει κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ, αποσπώντας και ισοπαλία από τη Μάντσεστερ Σίτι, για να εξασφαλίσει το Europa League; Μία ομάδα με όραμα, που δεν έχει ταβάνι και που μεγαλώνει διαρκώς στη συνείδηση όλων.
Εύκολα, λοιπόν, μπορώ να αναρωτηθώ… Για ποιον λόγο να μην κατακτήσει το Europa League και να «μιμηθεί» τη βελγική Μαλίν, μια ομάδα που προερχόταν από μια πόλη 60.000 κατοίκων και είχε συγκλονίσει τον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό κόσμο νικώντας στο Στρασβούργο το 1988 στην παρθενική της σεζόν στην Ευρώπη έναν πρώην ευρωπαϊκό γίγαντα, τον Άγιαξ με 1-0;
Ήταν το αποκορύφωμα μιας τρελής σεζόν όπου τερμάτισαν δεύτεροι στο πρωτάθλημα πίσω από την Κλαμπ Μπριζ. Γιατί όχι, λοιπόν, αυτό που συνέβη και τρέλανε ολόκληρη την Ευρώπη πριν από 35 χρόνια να μην συμβεί ξανά για πρώτη φορά στον 21ο αιώνα από την Μπράιτον την σεζόν 2023 24;
