Ο Ράις πρέπει να το κάνει όπως ο… Μπόμπι Μουρ στις «χρυσές» ημέρες της ιστορίας της Γουέστ Χαμ!

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Η Γουέστ Χαμ αντιμετωπίζει τη Φιορεντίνα στην Πράγα, για τον τελικό του δεύτερου Europa Conference League στην ιστορία του θεσμού και ο Ντέκλαν Ράις μπορεί να «γράψει» ιστορία. Αρκεί να «μιμηθεί» τον Μπόμπι Μουρ, βλέποντας την εικόνα του 1965, στο Wembley, απέναντι στη Μόναχο 1860.



Ο Ράις πρέπει να το κάνει όπως ο… Μπόμπι Μουρ στις «χρυσές» ημέρες της ιστορίας της Γουέστ Χαμ!

Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για την καλύτερη ομάδα του Europa Conference League. Είναι προφανές, είναι κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, αν αναλογιστεί κανείς πως αποτελεί τον μοναδικό σύλλογο που δεν έχει ηττηθεί στον θεσμό.

Ο λόγος φυσικά για τη Γουέστ Χαμ του Ντέιβιντ Μόγιες, η οποία παρουσίασε εξαιρετική εικόνα στην διοργάνωση, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη σεζόν της στην Premier League. Εκεί δεν ήταν το ίδιο σταθερή, αλλά στην Ευρώπη, τα «σφυριά» αγωνίστηκαν με τεράστιο κίνητρο.

Πλέον, η ευκαιρία τους βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ και μεγαλύτερος οδηγός από το ένδοξο παρελθόν τους, σαφώς και δεν υφίσταται. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ενδέχεται να συζητάμε για το τελευταίο ματς του Ντέκλαν Ράις με την ομάδα του Λονδίνου. Σκεφτείτε πόσο μεγάλο θα είναι το επίτευγμά του, να οδηγήσει τη Γουέστ Χαμ στον πρώτο της ευρωπαϊκό τίτλο μετά το 1965.

Αρκεί να καταφέρει να «μιμηθεί» τον Μπόμπι Μουρ, βλέποντας τι συνέβη στο Wembley, πριν από σχεδόν… 60 χρόνια, απέναντι στη Μόναχο 1860, με τη διοίκηση της ομάδας να αποδεικνύει πως δεν ξεχνά, καθώς τον Οκτώβριο του 2021, στο ματς με τη Ραπίντ Βιέννης, στο Λονδίνο, απλώς αποτέλεσε μία ένεση… μνήμης.

Πριν την έναρξη της αναμέτρησης, τα «σφυριά» παρουσίασαν και δημοσιοποίησαν για όσους δεν βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο, το άγαλμα των Μάρτιν Πίτερς, Μπόμπι Μουρ και Τζεφ Χαρστ.

Των ανθρώπων που οδήγησαν την Γουέστ Χαμ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων και στη νίκη επί της Μόναχο 1860 με 2-0 το 1965, χάρη σε δύο γκολ του Σέλεϊ σε λιγότερο από 150 δευτερόλεπτα, με αρχηγό τον Μπόμπι Μουρ.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Χαρστ με τρία γκολ στον τελικό του 1966 και ο Πίτερς πέτυχε το τέταρτο με τον Μουρ αρχηγό και «έγραψαν» την δική τους ιστορία με την εθνική Αγγλίας, κερδίζοντας το μοναδικό Μουντιάλ της ιστορίας της!

Πλέον, η πρόσοψή τους κοσμεί τον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου της Γουέστ Χαμ. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές άλλωστε αποτελούν οδηγό για το μέλλον της ομάδας, με τον Σερ Τζεφ Χαρστ να είναι ο μοναδικός που βρίσκεται ακόμη στην ζωή.

Το ένδοξο παρελθόν της Γουέστ Χαμ δημιουργεί πλέον μία διαφορετική αίσθηση γύρω από το γήπεδο. Από αυτό οφείλει να εμπνευστεί ο Ντέκλαν Ράις και να επιχειρήσει να «γράψει» ιστορία στην Πράγα. Να δει τον Μουρ να βγαίνει στο Wembley, δίπλα από τον αρχηγό της Μόναχο 1860, Ρούντι Μπράνερμαϊερ, και στο φινάλε να είναι ο νικητής…

Δημήτρης Μανάκος