Η Γουέστ Χαμ το άξιζε γιατί δεν έπαψε να το κυνηγάει μέχρι τέλους, ωστόσο και η Φιορεντίνα ήταν εξαιρετική!
Ο τελικός ήταν εξαιρετικός. Ήταν ανώτερος από πλευράς θεάματος από αυτόν που παρακολουθήσαμε στο Europa League, με δύο ομάδες που ήθελαν να κατακτήσουν το τρόπαιο στο 90λεπτο και να μην οδηγηθούν στην παράταση. Τελικώς, η Γουέστ Χαμ είναι η μεγάλη νικήτρια, σε μία πανέμορφη ιστορία, που δικαίωσε τα «σφυριά» με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ένα χρόνο προτού το τρόπαιο έρθει στην Αθήνα και την OPAP Arena. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Πριν από μερικές ώρες, ακριβώς σε αυτή τη στήλη, στο England365, έγραφα πως η Γουέστ Χαμ έχει ένα μικρό προβάδισμα για τον τίτλο, κατά την προσωπική μου άποψη, βασιζόμενη στον τρόπο παιχνιδιού της. Ήταν δεδομένο πως θα έδινε τη μπάλα στη Φιορεντίνα και θα επιχειρούσε να «χτυπήσει» τόσο με αντεπιθέσεις, όσο και από στατικές μπάλες, την στιγμή που οι «βιόλα» θα είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων, αλλά θα συναντούσαν προβλήματα στην τελική προσπάθεια.
Η άμυνα των τυπικά γηπεδούχων είναι εξαιρετική και αν αυτοί κατόρθωναν να πάρουν το προβάδισμα, τότε τα πράγματα για τους Άγγλους θα ήταν πολύ δύσκολα. Εν τέλει, παρακολουθήσαμε ένα ματς που ήρθε σε πλήρη συνάρτηση με τα προγνωστικά και τις προβλέψεις μας, πριν από το σφύριγμα της έναρξης.
Η Φιορεντίνα προσπαθούσε να δημιουργήσει και η ομάδα του Ντέιβιντ Μόγιες να εκμεταλλευτεί τους κενούς χώρους. Ακόμη και όταν το πρώτο μέρος ολοκληρώθηκε στο απόλυτο «μηδέν», η αίσθηση που προέκυπτε από την αναμέτρηση είναι πως το παιχνίδι ναι μεν θα κριθεί στο… όριο, αλλά γκολ θα δούμε.
Ουδεμία σχέση είχε από πλευράς θεάματος με τον τελικό του Europa League ανάμεσα στη Σεβίλλη και τη Ρόμα, γεγονός που αποδεικνύει πως το Europa Conference League δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την 2η τη τάξει, κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Επί της ουσίας, ήταν μέχρι να γίνει η αρχή, διότι το πέναλτι που έκανε ο Μπιράγκι και εκτέλεσε άψογα ο Μπενράχμα, έδωσε άλλη πνοή στον τελικό.
Οι Ιταλοί βρήκαν γκολ ισοφάρισης άμεσα με τον Μποναβεντούρα, αλλά πιθανώς, έμελλε να πληρώσουν ακριβά το γεγονός πως δεν ήθελαν με τίποτα να πάει το ματς στην παράταση. Το ίδιο είχε στο μυαλό της και η Γουέστ Χαμ, αλλά τα «σφυριά» έδειχναν πως πρώτο μέλημά τους ήταν να μην «λαβωθούν» στο φινάλε.
Απειλήθηκαν αλλά άντεξαν, έχοντας να διαχειριστούν και τον τραυματισμό του Ζούμα και στη συνέχεια βρήκαν ένα ιστορικό γκολ νίκης, βγαλμένο από τη φαντασία ενός Βραζιλιάνου. Ο Πακετά, που νωρίτερα είχε πραγματοποιήσει ακόμη μία εκπληκτική μπαλιά για τον εκτεθειμένο Αντόνιο, το ξαναέκανε, αλλά αυτή τη φορά ο Μπόουεν δεν ήταν σε θέση οφσάιντ.
Ο τελευταίος ήταν ψύχραιμος, το 2-1 ήταν γεγονός και οι Άγγλοι δεν μπορούσαν να σταματήσουν να πανηγυρίζουν στην Πράγα, τον πρώτο τους ευρωπαϊκό τίτλο μετά από το 1965. Οι στιγμές ήταν ανεπανάληπτες και όσα είδα να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μου, μετά το σφύριγμα της λήξης, πραγματικά μοναδικά.
Ο Ντέιβιντ Μόγιες να δακρύζει μετά το σφύριγμα της λήξης, για τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο μετά από 2.097 ματς. Ο Μαρκ Νομπλ να τρέχει σαν παιδί, για να σηκώσει την κούπα που δεν μπόρεσε σε 550 ματς με τη Γουέστ Χαμ. Και ο Ντέκλαν Ράις να «γράφει» με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία των «σφυριών», όντας μόλις ο τρίτος αρχηγός τους και ο πρώτος στον 21ο αιώνα, που κατακτά ένα τρόπαιο κορυφαίας διοργάνωσης.
Παραμυθένιο βράδυ για τη Γουέστ Χαμ, με τη Φιορεντίνα να είναι εξαιρετικά ανταγωνιστική, αλλά τα «σφυριά» να το αξίζουν, με βάση την εικόνα τους σε ολόκληρη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Ολοκλήρωσαν αυτή δίχως ήττα, αποτέλεσαν την πιο σταθερή ομάδα του θεσμού και εν τέλει την κατέκτησαν, σημειώνοντας περισσότερες νίκες από όσες πανηγύρισαν σε ολόκληρη τη σεζόν της Premier League.
Πώς να μην δακρύσει ο Ντέιβιντ Μόγιες, πώς να μην κλαίει σαν παιδί ο Νομπλ, πώς να ξεχάσει αυτή τη στιγμή ο Μπόουεν και πώς να φύγουν από την Πράγα οι Άγγλοι, έχοντας κάνει… πρωτεύουσά τους την πανέμορφη αυτή πόλη.
Η Γουέστ Χαμ τα κατάφερε, το άξιζε περισσότερο στη μεγάλη εικόνα του Europa Conference League και πλέον, αναμένουμε τον επόμενο τελικό του θεσμού. Στη χώρα μας, στην Ελλάδα! Ως τότε, τα «σφυριά» θα αποτελούν την δεύτερη ομάδα, μετά τη Ρόμα, που κατακτούν το νεοσύστατο αυτό τρόπαιο, που έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει πως είναι εξίσου σημαντικό με το Europa League!
Να κλείσω με ένα σχόλιο για την διαιτησία που ήταν εξαιρετική και ήταν η απόλυτη δικαίωση της ύπαρξης του VAR! Το πέναλτι στο χέρι του Μπιράγκι ηταν πραγματικά δύσκολο, πολύ. Δεν φαινόταν ούτε με την κάμερα ξεκάθαρα! Ακόμα και αν δεν το έδινε ο Ντελ Θέρο Γκράντε δεν θα του έλεγαν κάτι. Αλλά αυτό διαφοροποιεί τον μεγάλο διαιτητή από έναν μέτριο, όπως ο Τέιλορ την περασμένη εβδομάδα στο Ρόμα – Σεβίλλη στον τελικό του Europa League. Το έδωσε ο Ισπανός και δικαιώνεται!
