Μάουντ: Από το μπλε αίμα και την ελπίδα, στην απόφαση για τη νέα σελίδα (vids)

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον κάνει δικό της, εκείνος βλέπει το μέλλον με τρομερή αισιοδοξία και πίστη στο πλάνο του Τεν Χαγκ, όμως, η Τσέλσι φαίνεται ότι του προκάλεσε πικρία. Μόλις δυο χρόνια μετά την δήλωση για το… μπλε αίμα και τους τίτλους, όλα άλλαξαν για τον Μέισον Μάουντ στο Λονδίνο.  



Μάουντ: Από το μπλε αίμα και την ελπίδα, στην απόφαση για τη νέα σελίδα (vids)

Είναι οπαδός των «μπλε» και έτσι θα παραμείνει. Γαλουχήθηκε, ανδρώθηκε, έμαθε πολλά, έκανε όλη τη διαδρομή από τα παιδικά τμήματα έως την ομάδα ανδρών, εξελίχθηκε, αναδείχθηκε σε τρομερά σημαντική μονάδα, ωστόσο, έφτασε το φινάλε. Ή απλά μπαίνει μια άνω τελεία, αφού στις ιστορίες μεγάλης αγάπης, πιθανότατα δεν υπάρχει οριστικό τέλος.

Όλα τα παραπάνω περιγράφουν τον Μέισον Μάουντ, τη σχέση του με την Τσέλσι και την επιλογή να μετακινηθεί στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι «μπλε» θα λάβουν μάξιμουμ 60 εκατ.λίρες μαζί με τα μπόνους που συμπεριλήφθηκαν στο deal με τους «κόκκινους διαβόλους».

Ο Έρικ Τεν Χαγκ είχε πείσει τον Άγγλο μεσοεπιθετικό για το όραμά του και το πρότζεκτ για το μέλλον της Γιουνάιτεντ, με τον Μάουντ να δελεάζεται, αλλά να παραμένει απόλυτα επαγγελματίας στη στάση που τήρησε απέναντι στον σύλλογο όπου πέρασε … μια ζωή. Ακόμα και με το «διάλειμμα» για τον δανεισμό στην Ντέρμπι Κάουντι του Λάμπαρντ, πάλι… με μπλε αύρα δούλευε και αγωνιζόταν, υπό τις οδηγίες του θρύλο της Τσέλσι.

Ήθελε να είναι απόλυτα ξεκάθαρος για την επιθυμία και την πρόθεσή του να γυρίσει σελίδα στην καριέρα του και να παίξει για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ίσως να έφτασε σε ένα σημείο που αντιλαμβάνεται ότι το εσωτερικό της ομάδας της πρωτεύουσας δεν είναι και το πιο… υγιές, λόγω των συνεχόμενων αλλαγών, της ζόρικης – όπως αποδείχθηκε στην πράξη – μεταβατικής περιόδου στην μετά Αμπράμοβιτς εποχή, αλλά και καταστάσεων που εκτυλίχθηκαν και επιλογές που έγιναν για το δυναμικό της Τσέλσι.

 

 

Ο Μάουντ δεν είχε ιδιαίτερο ρόλο στην τελευταία του σεζόν με την μπλε φανέλα. Και πώς να έχει, άλλωστε; Επρόκειτο για ένα σύνολο που έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο με μόνιμο άγχος να παρουσιάσει κάθε φορά κάτι καλύτερο από την κάθε προηγούμενη, απογοητευτική εμφάνιση και κάθε φορά αποτύγχανε να το κάνει. Πέρα από την πρόκριση εις βάρος της Ντόρτμουντ στο Τσάμπιονς Λιγκ, ουδείς θυμάται κάτι άλλο. Ήταν η απόλυτη… έκλαμψη. Η Τσέλσι τερμάτισε κάτω από την 10άδα και ουδείς μπορούσε να την βοηθήσει, έχοντας μετρήσει τέσσερις διαφορετικούς προπονητές μέσα στην ποδοσφαιρική χρονιά.

Ο Μάουντ αποχωρεί έπειτα από 195 εμφανίσεις, 33 τέρματα, 37 ασίστ, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Σούπερ Καπ, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, δυο βραβεία για τον κορυφαίο παίκτη της χρονιάς για την Τσέλσι και ένα βραβείο για τον καλύτερο παίκτη του κλαμπ από τις ακαδημίες.

Κατάφερε στα χρόνια της παρουσίας του στο «Στάμφορντ Μπριτζ» να δει τον κόσμο να του φτιάχνει δικό του πανό για να του δείξει την τεράστια εκτίμησή του κι εκείνος έφτασε να φορέσει με τιμή το περιβραχιόνιο, ως απόλυτη επιβράβευση της προσφοράς του. 

 

 

Κάθε φορά που φιλούσε τη φανέλα το ένιωθε πραγματικά. «Τον πήγαινα στα παιχνίδια της Τσέλσι όταν ήταν παιδάκι, κρατούσε τη σημαία της ομάδας, είχε μπει στο γήπεδο με τον Μέσι, ήταν ball-boy στα παιχνίδια. Αγαπούσε τον ύμνο του Champions League και τώρα, μόλις στα 22 του θέλει σαν τρελός να πάρει το ευρωπαϊκό» είχε πει ο πατέρας του.

Ζούσε τ’ όνειρο. Ήταν ένα παιδί που είχε φτάσει να κάνει αυτό που ήθελε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Επειδή όμως τα όνειρα δεν σταματούν σε μια αναποδιά ή όταν μπροστά υπάρχει αδιέξοδο, ο Μάουντ έκανε την στροφή. Για το καλό της καριέρας του, της πνευματικής του υγείας και της ποδοσφαιρικής του διαύγειας.

Οι μεγάλες αγάπες, όμως, πάντοτε έχουν έναν τρόπο να επιστρέφουν. Και αυτό το παιδί, ο Μέισον Μάουντ, θα έχει πάντοτε μπλε αίμα. Όπως το έλεγε κάποτε. Και η μπλε φανέλα θα βρει τον τρόπο να ξαναφτάσει πάνω στο σώμα του…

Προς το παρόν, πηγαίνει στο Μάντσεστερ να πάρει μαθήματα, εμπειρίες και ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση δίπλα σε παίκτες όπως οι Καζεμίρο, Μπρούνο Φερνάντες και Κρίστιαν Έρικσεν…

 

 

 

 

 

 

Κώστας Ζάλιαρης