Η Λίβερπουλ βρήκε στα χαφ αυτούς που θα την ξανακάνουν… Λίβερπουλ!
Για να αντιληφθεί κανείς πόσο σημαντικές είναι οι προσθήκες των Ντόμινικ Σόμποσλαϊ και Αλέξις ΜακΆλιστερ για τη Λίβερπουλ, αρκεί να δει τι της έλειπε πέρυσι και τι της δίνουν αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές φέτος. Γκολ, έμπνευση, μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι, τρεξίματα και δημιουργία. Ο Αργεντινός σκόραρε… μόνος του περισσότερα γκολ από όλους τους μέσους των «κόκκινων». Ο Ούγγρος ξέρει πως… αν σουτάρει, αυτομάτως γίνεται επικίνδυνος. Και η Λίβερπουλ με έναν ακόμη χαφ, ξαναγίνεται… Λίβερπουλ! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Μπορεί μία μόνο προσθήκη να αλλάξει ολόκληρη την ψυχοσύνθεση μίας ομάδας; Ναι, είναι δυνατόν να συμβεί και τα παραδείγματα που τεκμηριώνουν αυτή την τοποθέτηση είναι πάρα πολλά και πολύ δε περισσότερο, πρόσφατα.
Η Άρσεναλ διαφοροποίησε πλήρως τον τρόπο παιχνιδιού της, όταν μπήκε στην ομάδα ο Γκαμπριέλ Ζεσούς. Το νικηφόρο σερί των πρώτων αγωνιστικών οφείλεται στον Βραζιλιάνο, με τους «κανονιέρηδες» να ξεκινούν την σεζόν που ολοκληρώθηκε με πέντε διαδοχικές νίκες, και εν τέλει να χάνουν στο «Ολντ Τράφορντ», σε μία αναμέτρηση που δεν ήταν χειρότεροι από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τον Έρλινγκ Χάαλαντ στη Μάντσεστερ Σίτι, ενώ ακόμη και στην Τσέλσι που πέρυσι «κατέρρευσε», τερματίζοντας στην 12η θέση της Premier League, η άφιξη του Έντσο Φερνάντες την κατέστησε πιο επικίνδυνη και υπολογίσιμη απέναντι σε κάθε αντίπαλο.
Πώς γίνεται λοιπόν να μην επιβεβαιώνεται ακριβώς το ίδιο και για τη Λίβερπουλ, η οποία… πανηγυρίζει ιδιαίτερα για την απόκτηση του Ντόμινικ Σόμποσλαϊ, και κατά τη γνώμη μου πολύ καλά κάνει. Διότι βρήκε έναν ποδοσφαιριστή που της έλειπε και που επί της ουσίας, ίσως είναι και ο πρώτος που έρχεται στο «Άνφιλντ», και μπορεί να μπει στα παπούτσια του Τζίνι Βαϊνάλντουμ.
Το βασικότερο, περσινό πρόβλημα της Λίβερπουλ, πέρα από τη φοβερή αστάθεια που επιδείκνυε, ήταν πως αποδεικνυόταν προβλέψιμη στον τρόπο επίθεσής της. Απειλούσε κατά βάση με τον Μοχάμεντ Σαλάχ, της έλειψε πολύ ο Λουίς Ντίας, ο Ντάργουιν Νούνιες είχε καλές, αλλά και κακές στιγμές, όντας και αρκετά άτυχος στην πρώτη του σεζόν στην Premier League, και ο Κόντι Χάκπο χρειάζεται χρόνο.
Συνεπώς, όταν αυτοί «μπλόκαραν», ο μοναδικός τρόπος απειλής ήταν οι στατικές μπάλες, καθώς ο Γιούργκεν Κλοπ πήρε ελάχιστα γκολ από τους μέσους τους. Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, οι «κόκκινοι» βρήκαν μόλις έξι γκολ από τα χαφ τους σε ολόκληρη την αγωνιστική περίοδο.
Πλέον όμως, το πράγμα αλλάζει. Ο Κλοπ προσθέτει στη «φαρέτρα» του έναν ποδοσφαιριστή που σκοράρει από μακρινή απόσταση και δεν διστάζει να το επιχειρήσει, την στιγμή που έχει ήδη πάρει και τον Αλέξις ΜακΆλιστερ για τον άξονα της μεσαίας γραμμής.
Βάζοντας και τον Αλεξάντερ Άρνολντ στην εξίσωση των χαφ, η Λίβερπουλ αναβαθμίζεται σε τέτοιο βαθμό που θυμίζει την περίοδο 2017-18, διαθέτοντας και τον Χάρβεϊ Έλιοτ φυσικά, που ναι μεν λογίζεται ως η τέταρτη επιλογή για την θέση «8», πλην όμως, πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που έχει γαλουχηθεί στο «Άνφιλντ», που έχει αφήσει πίσω τον τραυματισμό του και που διακρίνεται με την u-21 της εθνικής Αγγλίας στο EURO που λαμβάνει χώρα την δεδομένη χρονική περίοδο.
Πριν από μία πενταετία, για να αλλάξει η σύγχρονη ιστορία της Λίβερπουλ, χρειάστηκε ένας Μοχάμεντ Σαλάχ, ένας Σαντιό Μανέ, ένας Βίρτζιλ Φαν Ντάικ και ένας Άλισον. Με την ίδια λογική όμως, απαραίτητος ήταν και το Βαϊντάλντουμ, που αποκτήθηκε το προηγούμενο καλοκαίρι.
Έκτοτε, η αποχώρησή του σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής, η οποία εύχονται στο «Άνφιλντ» να επαναληφθεί, με την άφιξη του Αργεντινού, ΜακΆλιστερ, και του Ούγγρου, Σόμποσλαϊ. Τώρα, με αυτές τις δύο προσθήκες, και πιθανώς έναν ακόμα κεντρικό αμυντικό χαφ, είτε τον Τουράμ, είτε τον Λάβια, η Λίβερπουλ ξαναγίνεται… Λίβερπουλ. Και έχουμε ακόμη ένα μήνα μεταγραφών…
