Από τον Ντάλεϊ, τον Βερόν και τον Ρομπίνιο έως τον Σεβτσένκο και τον Τόρες με τον Άντι Κάρολ: Πώς ο θησαυρός μπορεί να αποδειχθεί άνθρακας!
Ο Μόισες Καϊσέδο και με τη «βούλα» είναι πλέον ο πιο ακριβός παίκτης που υπάρχει στο αγγλικό ποδόσφαιρο, μόλις λίγες εβδομάδες έπειτα από την μεταγραφή του Ντέκλαν Ράις από τη Γουεστ Χαμ στην Αρσεναλ. Ο μέσος από το Εκουαδόρ, υπέγραψε στην Τσέλσι και τα ποδοσφαιρικά του χαρακτηριστικά είναι τέτοια, που σχεδόν εξασφαλίζουν την επιτυχία του, σε μία ομάδα μάλιστα που ξεκάθαρα τον χρειαζόταν και που τώρα θα ελευθερώσει και τον Έντσο Φερνάντες, που θα παίζει πιο μπροστά! Τα λεφτά πάντως δε φέρνουν πάντα την ευτυχία, όπως ανακάλυψαν στο παρελθόν κάποιες ομάδες και κάποιοι παίκτες στο αγγλικό ποδόσφαιρο! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Υπάρχουν πέντε περιπτώσεις στο παρελθόν (η μια ως διπλή μετακίνηση αφού σχετιζόντουσαν οι μεταγραφές) που οι πιο ακριβοί παίκτες στο αγγλικό ποδόσφαιρο δεν δικαιολόγησαν τα λεφτά τους. Για την εποχή, τα χρήματα που κόστισαν σήκωσαν τεράστια κουβέντα, πολύ μεγαλύτερη από αυτή που γίνεται στις μέρες μας, για μεταγραφές πάνω από τα 100 εκατομμύρια λίρες, ίσως γιατί πλέον συνηθίσαμε, ειδικά μετά τη μετακίνηση του Νεϊμάρ με τα 200 εκατομμύρια ευρώ πριν κάποια καλοκαίρια στην Παρί Σεν Ζερμέν.
Η πιο χαρακτηριστική από τις πέντε αυτές περιπτώσεις, ήταν εκείνη του Στιβ Ντάλεΐ, που τον Σεπτέμβριο του 1979 κόστισε 1,437.000 λίρες για να μετακινηθεί στη Μάντσεστερ Σίτι από τη Γουλβς. Έπαιρνε το ρεκόρ από τον περίφημο Τρέβορ Φράνσις, που είχε αποκτηθεί με 1.000.000 λίρες από τη Νότιγχαμ Φόρεστ τον Φεβρουάριο του 1979
Και η Σίτι πίστευε πως στο πρόσωπο του έπαιρνε έναν ηγέτη. Αν και ήταν πολύ καλός χαφ ο Ντάλει, δεν μπόρεσε ποτέ να αποδείξει με τη φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι την αξία του και έχει να λέει για την πιο «μαύρη» μέρα του με τη γαλάζια φανέλα, που ήταν ο αποκλεισμός από τη Χαλιφαξ της τέταρτης κατηγορίας (σημερινή League Two) στο FA Cup, που ωστόσο για τον ίδιο είχε έντονη συναισθηματική αξία.
«Ήταν ο Ιανουαρίου του 1980, χάναμε με ένα γκολ διαφορά όταν είδα να σηκώνεται η πινακίδα με τον αριθμό μου για να γίνω αλλαγή. Αποχωρώντας από το γήπεδο, τότε που ήταν μόνο μία αλλαγή επιτρεπόμενη για κάθε ομάδα και ξέροντας ότι έχω παίξει πάρα πολύ άσχημα, πέρασα από μπροστά από τους φίλους της Σίτι που είχαν ταξιδέψει για το ματς και εκείνοι άρχισαν να τραγουδούν το όνομά μου! Ήταν πολύ δύσκολη μέρα αλλά θα τους ευχαριστώ πάντα για αυτό» είπε σε μια πρόσφατη συνέντευξη του.
Ο Μάλκολμ Αλισον, ο τότε τεχνικός της Μάντσεστερ Σίτι, είχε πάρεο ένα μεγάλο ρίσκο, που δεν του βγήκε και λίγους μήνες μετά απολύθηκε. Πούλησε για να βρει τα λεφτά για τον Ντάλεϊ, τέσσερις διεθνείς παίκτες: τον Γκάρι Όουεν, τον Μικ Τσάνον, τον Πιτερ Μπαρνς και τον Ασα Χαρτφορντ! Ήταν αδύνατο λοιπόν για τον Ντάλει να δικαιολογήσει τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν!
Η Μάντσεστερ Σιτι έχει κάνει πολλές πετυχημένες μεταγραφές τα τελευταία 10 χρόνια (ακόμα και ο Γκριλις που στοίχισε 100 εκατομμύρια λίρες τη σεζόν που τελείωσε, ήταν εξαιρετικός), αλλά έχει ακόμα ένα… σκελετό στο ντουλάπι: τα 32.500.000 λίρες που πλήρωσε την 1η Σεπτεμβρίου του 2008 για τον Βραζιλιάνο Ρομπίνιο. Ήταν η πρώτη μεταγραφήτης νέας εποχής των Αράβων, έγινε υπό πίεση γιατί τελείωνε η προθεσμία και ήθελαν οι νέοι ιδιοκτήτες πάρα πολύ να δείξουν πώς άλλαζαν τα πράγματα. Ωστόσο, ο Ρομπίνιο δεν δικαιολόγησε ποτέ αυτά τα χρήματα
Μία άλλη διπλή περίπτωση, που κόστισε πάρα πολλά λεφτά αλλά δεν δικαιολόγησε ποτέ τον «ντόρο» που έγινε ήταν η μεταγραφή του Τόρες με 50 εκατομμύρια λίρες στην Τσέλσι από τη Λίβερπουλ, που πήρε τον Αντι Κάρολ από τη Νιούκαστλ την τελευταία μέρα μεταγραφών του Ιανουαρίου του 2011.
Οι «κόκκινοι» πληρώνοντας 35 εκατομμύρια από αυτά που είχαν εισπράξει, προσπάθησαν να αντικαταστήσουν τον Ισπανό φορ, αλλά ο Κάρολ δεν μπόρεσε ποτέ να πείσει και ο αγαπημένος της εξέδρας στο «Ανφιλντ» έγινε ο Λουίς Σουάρες, που αποκτήθηκε με λιγότερα χρήματα αλλά γρήγορα φάνηκε η αξια του.
Ο Φερνάντο Τόρες ήταν ο πιο ακριβός τότε στην Βρετανία και η αξία του ηταν αναμφισβήτητη, αλλά είχε ταλαιπωρηθεί με τραυματισμούς. Εκανε πολύ μεγάλο διάστημα μάλιστα να σκοράρει με την φανέλα της Τσέλσι και παρότι πήρε τελικά κάποιους τίτλους στο «Στάμφορντ Μπριτζ» χαρακτηρίζεται ως μια αποτυχημένη μεταγραφή.
Ο Κάρολ ήταν ο πιο ακριβός Άγγλος εκείνη την εποχή και παρά τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με τη φανέλα της Νιούκαστλ, δεν κατάφερε να προσαρμοστεί και πρέπει να είναι η χειρότερη κίνηση που έκανε στα μεταγραφικά παζάρια η Λίβερπουλ διαχρονικά!
Μία από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις είναι η μεταγραφή του αριστερού μπακ της Λέστερ, Ντέιβιντ Νις, στη Ντέρμπι Κάουντι τον Αύγουστο του 1972, που μόλις είχε πάρει το πρωτάθλημα με τον Μπραιαν Κλαφ στον πάγκο.
Τα χρήματα που πλήρωσε η Ντέρμπι για τον 25χρονο αριστερό μπακ ήταν 220.000 λίρες και ξεπερνούσε τις 200.000 λίρες που είχε πληρώσει η Άρσεναλ ένα χρόνο πριν για να αποκτήσει τον αρχηγό της Έβερτον, Άλαν Μπολ. Ο Νις ήταν ένα μοντέρνο μπακ αλλά ποτέ δεν… απογειώθηκε η καριέρα του στο τότε γήπεδο της Ντέρμπι, το «Μπέιζμπολ Γκράουντ» και παρότι πήρε το πρωτάθλημα το 1975, υπό τις οδηγίες του Ντέιβ Μακάι, ο Νις ταλαιπωρήθηκε από το 1977 με τραυματισμούς.
Έκανε συνολικά 203 εμφανίσεις μέχρι το 1980, αλλά έπειτα από το 1976 ο Κόλιν Μέρφι, και αργότερα ο Τόμι Ντόχερτι, τον γύρισαν στο κέντρο της άμυνας ή σαν χαφ και εκεί δεν ξεχώριζε. Ένα άλλο μεγάλο μείον ήταν για παίκτη που ήταν ο πιο ακριβός στο «Νησί» πως δεν μπόρεσε να γίνει βασικός στην εθνική ομάδα την εποχή που υποτίθεται πως ήταν ο κορυφαίος στη θέση του! Έπαιξε πέντε φορές με το εθνόσημο!
Στην ίδια λίστα θα μπορούσαν να μπουν τρεις ακόμη που κάποιες στιγμές έδωσαν δείγματα της άξιας τους, αλλά συνολικά δεν δικαίωσαν τους προπονητές που έδωσαν τα χρήματα. Όταν ο Σταν Κόλιμορ κόστισε 8,5 εκατομμύρια λίρες για να αποκτηθεί από τη Νότιγχαμ το 1995, έμοιαζε για τη Λίβερπουλ ως το τελευταίο κομμάτι του παζλ που θα της έδινε και πάλι τον τίτλο του πρωταθλητή. Μετά από μία εντυπωσιακή αρχή όμως, ο Κόλιμορ, έχοντας πάρα πολλά ψυχολογικά προβλήματα και ζητήματα συμπεριφοράς, δεν μπορέσει να δικαιολογήσει τα χρήματα του και η Λίβερπουλ το καλοκαίρι του ‘97 τον παραχώρησε στην Άστον Βίλα με 7.000.000. Σε 64 παιχνίδια που αγωνίστηκε με την κόκκινη φανέλα, είχε πετύχει 28 γκολ, κάτι που δεν είναι αμελητέο, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η συμπεριφορά του!
Ο Αντρέι Σεβτσένκο που έκανε απίθανα πράγματα στη Μίλαν κόστισε στην Τσέλσι το ποσό ρεκόρ 31.000.000 λιρών τον Ιούνιο του 2006. Συνολικά, έπαιξε 48 ματς και σκόραρε μόλις εννέα φορές σε κάτι λιγότερο από τρεις σεζόν με τη φανέλα των «μπλε», σίγουρα απογοητευτική συγκομιδή για έναν τόσο ταλαντούχο παίκτη. Οι σχέσεις του με τον Μουρίνιο στο ξεκίνημα που πήγε στην Τσέλσι, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο καθώς ποτέ δεν μπόρεσαν να τα βρουν μεταξύ τους.
Άφησα τελευταίο έναν ποδοσφαιριστή πάρα πολύ υψηλής ποιότητας και κλάσης που ωστόσο δεν μπόρεσε ποτέ να δικαιολογήσει τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για αυτόν. Το καλοκαίρι του 2001, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πλήρωσε περίπου 28,5 εκατομμύρια λίρες στη Λάτσιο για να πάρει τον Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν.
Τίποτα όμως δεν του βγήκε στο «Ολντ Τράφορντ» και έπειτα από δύο χρόνια παραχωρήθηκε στην Τσέλσι, έχοντας αγωνιστεί μόλις 51 φορές και σκοράροντας επτά τέρματα. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η συγκεκριμένη περίπτωση προξενεί πολλά ερωτηματικά γιατί πήγε σε μία ομάδα που τα πάντα λειτουργούσαν ρολόι, είχε πάρει τρεις σερί τίτλους πρωταθλήματος τότε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και είχε να δουλέψει με τον κατά τεκμήριο κορυφαίο τεχνικό που ήταν ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Αυτή η περίπτωση του Βερόν είναι ένα από τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα και μία απόδειξη πως τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί σε μία μεταγραφή την επιτυχία της!
