Αν τώρα η Λίβερπουλ είναι καλυμμένη στη μεσαία γραμμή, πότε θα γίνει το ίδιο με την άμυνά της;
Δεν θα μπούμε σε μία συζήτηση του στυλ «κάνει ο Φαν Ντάικ, δεν κάνει ο Κονατέ, χτυπά εύκολα ο Μάτιπ». Είναι περιττό, φαντάζει «καφενειακό» και δεν θα μας κάνει σοφότερους. Απλώς αναρωτιόμαστε… Έχει θέμα στην ανασταλτική της λειτουργία η Λίβερπουλ; Τα φιλικά και η πρεμιέρα ανέδειξαν πως… έχει. Γιατί δεν κάνει κάτι για αυτό; Και αν σκοπεύει να κάνει, γιατί άργησε τόσο πολύ;
Έστω ότι η Λίβερπουλ είναι πλέον σε καλύτερη μοίρα από αυτή της πρώτης αγωνιστικής στο ματς με την Τσέλσι, καθώς πρόσθεσε στο ρόστερ της έναν ποδοσφαιριστή που της έλειπε.
Δεν είχε κεντρικό χαφ στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ο Γιούργκεν Κλοπ αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει στον άξονα τον Κόντι Χάκπο, στην τριάδα με τον Αλέξις ΜακΆλιστερ και τον Ντόμινικ Σόμποσλαϊ και επί της ουσίας, «έκαψε» μία επιλογή του. Πλέον, κάτι τέτοιο ενδέχεται να μην επαναληφθεί, καθώς έδωσε 19 εκατομμύρια στην Στουτγκάρδη, προκειμένου να κάνει δικό της τον Γουατάρου Έντο.
Έναν 30χρονο αμυντικό μέσο από την Ιαπωνία, με τριετή εμπειρία στα γήπεδα της Γερμανίας, με 99 ματς στην Bundesliga με τη φανέλα της Στουτγκάρδης και με συμμετοχή σε 10 γκολ της ομάδας του την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο, παρά τον υποβιβασμό της.
Ας πούμε λοιπόν για την οικονομία της συζήτησης, πως ο Έντο θα αποδώσει στη Λίβερπουλ και πως η μεσαία γραμμή της, είναι «εντάξει». Έφυγε ο Τζόρνταν Χέντερσον, έφυγε ο Τζέιμς Μίλνερ, αποχώρησε ο Φαμπίνιο, δεν είναι στο ρόστερ ο Οξλέιντ Τσάμπερλαϊν που πήγε στην Μπεσίκτας, όπως και ο Ναμπί Κεϊτά που γύρισε στη Γερμανία. Αλλά ας θεωρήσουμε πως ο Ιάπωνας θα προσαρμοστεί άμεσα και θα δώσει λύσεις.
Από την άλλη πλευρά όμως, το ερώτημα είναι τι θα γίνει με την αμυντική της γραμμή; Εκεί που είναι προφανές ότι πάσχει, αλλά δεν έχει κάνει κάτι για να διορθώσει την κατάσταση. Επιμένουμε πως ο Αλεξάντερ Άρνολντ δεν είναι «καθαρόαιμος» δεξιός μπακ, αλλά αγωνίζεται εκεί κατά συνθήκη. Ποιος είναι πίσω του; Ο Τζο Γκόμες, ο οποίος προφανώς δεν θα έπρεπε να αποτελεί εφεδρική λύση.
Στο κέντρο της άμυνας τώρα, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Έχει τον εξαιρετικό Βίρτζιλ Φαν Ντάικ, που ήταν και πολύ καλός στην πρεμιέρα, έχει τον Κονατέ, που είναι επιρρεπής στους τραυματισμούς και διαθέτει και τον Μάτιπ. Έναν παγκοσμίου κλάσεως στόπερ δηλαδή, έναν παίκτη με τρομερές δυνατότητες, αλλά δεδομένη παθογένεια και τον Μάτιπ, που φυσικά δεν είναι ο ίδιος με το Champions League του 2022 ή με το 2019 και την σεζόν της κατάκτησης της Premier League.
Είναι δεδομένο πως η Λίβερπουλ πάσχει στην εν λόγω θέση, αλλά είτε «εθελοτυφλεί», είτε άργησε πολύ και το γνωρίζει. Ας πούμε λοιπόν πως η μεσαία της γραμμή είναι «εντάξει», πράγμα που δεν ισχύει, αν αναλογιστεί κανείς πως εξακολουθεί να κοιτά και για άλλον ποδοσφαιριστή, όπως τον Σείκ Ντουκουρέ. Με την άμυνά της όμως, τι θα πράξει;
Διότι αν πάει και φέτος, όπως και πέρυσι, σε μία λογική «θα βάλω περισσότερα γκολ από όσα θα δεχθώ», λόγω της ατομικής ποιότητας, την οποία διαθέτει, τότε ίσως και να είναι… τυχερή, που πέντε ομάδες θα βρεθούν στο επόμενο Champions League από την Premier League, και όχι πέντε.
Δημήτρης Μανάκος
