Μήπως ήρθε η ώρα το Λιγκ Καπ να παραμείνει ως διοργάνωση, χωρίς τις ομάδες που παίζουν στην Ευρώπη;
Ξεκίνησε το 1960 από μια ιδέα που είχε οραματιστεί ο πρώην γραμματέας της EFL, Άλαν Χάρντακερ, και πήρε σάρκα μετά από πρόταση ως μέρος του εγγράφου «Pattern For Football», το οποίο πρότεινε τη διεύρυνση της Λίγκας σε 100 ομάδες από 92, συν τη δημιουργία μιας νέας διοργάνωσης Κυπέλλου για να αντισταθμιστεί η επακόλουθη απώλεια των αγώνων. Έτσι γεννήθηκε το Λιγκ Καπ, αλλά ήρθε νομίζω η ώρα για δραστικές αποφάσεις! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Γυρίζοντας στο 1960, οι σύλλογοι απέρριψαν την αναδιοργάνωση αλλά κράτησαν το Λιγκ Καπ που σήμερα λέγεται «The Carabao Cup», αφού έχει αλλάξει πολλά ονόματα στον παρελθόν λόγω των χορηγών.
Ο Χάρντακερ ήταν μια πολύ αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Περισσότερα προβλήματα δημιουργούσε με τις ιδέες του και κυρίως με την αρτηριοσκλήρωση που χαρακτήριζε τις αποφάσεις του, πηγαίνοντας κόντρα σε πάρα πολλά πράγματα που εκείνη την εποχή άλλαζαν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ωστόσο, αυτό το συγκεκριμένο Κύπελλο απέκτησε πολύ γρήγορα τη δημοτικότητα που φανταζόταν και το πιστώθηκαν ο ίδιος και η Ομοσπονδία!
Σύντομα εξαπλώθηκε, σε βαθμό που αρκετοί σύλλογοι που αρχικά αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στο Λιγκ Καπ, ενώθηκαν μαζί με τους υπόλοιπους. Κατάλαβαν πως κάτι θα τους έλειπε! Ένας ενθουσιασμένος Χάρντακερ είπε μπροστά στην κάμερα του BBC πως αν το Κύπελλο Αγγλίας (FA Cup) είναι το Άσκοτ του ποδοσφαίρου, ο τελικός του Λιγκ Καπ θα είναι η Ημέρα του Ντέρμπι, μια σαφέστατη αναφορά στις ιπποδρομιακές μέρες, που αποτελούν τις πιο σπουδαίες διοργανώσεις για όλο τον καλό κόσμο στη Βρετανία!
Για έξι χρόνια, υπήρχαν διπλοί τελικοί, αλλά από τη σεζόν 1966/67, ο ανταγωνισμός είχε πια μεγαλώσει και ο κόσμος είχε αγαπήσει τη νέα διοργάνωση, οπότε η λύση για έναν τελικό στο Wembley έμοιαζε και ήταν μονόδρομος! Και ο πρώτος τελικός εκεί δεν απογοήτευσε.
Η Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς έγινε ο πρώτος σύλλογος από την τότε τρίτη κατηγορία (σημερινή League One) που κέρδισε το τρόπαιο, ανατρέποντας το 2-0, με αντίπαλο την κάτοχο του τροπαίου, Γουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον, και παίρνοντας τη νίκη με 3-2.
Το τι έχει συμβεί από τότε μέχρι σήμερα είναι ιστορία. Η ερώτηση πλέον όμως είναι η εξής: Έχει πραγματικά νόημα για τις ομάδες που μετέχουν και στην Ευρώπη, να μπαίνουν απλώς αργότερα στον θεσμό; Αυτό θα συμβεί και τώρα στα τέλη Σεπτεμβρίου, παίζοντας πιθανώς με αναπληρωματικούς. Γίνεται λοιπόν η συζήτηση και στην Αγγλία αν ήρθε η ώρα που αυτή η διοργάνωση οφείλει να παραμείνει, αλλά για τις ομάδες που δεν έχουν βγει στην Ευρώπη από πλευράς Premier League! Έτσι ώστε να υπάρχει και το παραθυράκι της ελπίδας για κατάκτηση ενός τροπαίου σε όλους τους υπόλοιπους. Αν υπολογίσει κανείς ότι τα τελευταία 11 χρόνια, τη διοργάνωση κατακτούν η Μάντσεστερ Σίτι, η Λίβερπουλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Τσέλσι, δεν είναι εύκολο για οποιονδήποτε άλλο! Η Σουόνσι το 2013 ήταν η τελευταία ομάδα που πήρε το τρόπαιο εκτός των μεγάλων ονομάτων, κάτι που έχει συζητηθεί ξανά και ξανά στην Βρετανία.
Η ιδέα του Χάρντακερ ταρακούνησε τα νερά στη δεκαετία του ‘60 και βοήθησε πάρα πολύ τις ομάδες να έχουν ένα έξτρα κίνητρο, γιατί άρχισε να δίνει από το 1967 και έπειτα έξοδο και στην Ευρώπη στο νικητή! Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα τελευταία 20 χρόνια τα Κύπελλα Ευρώπης, με την διεύρυνση του Champions League και την ύπαρξη των άλλων δύο διοργανώσεων, το φτωχό και ταπεινό Λιγκ Καπ δεν αποτελεί προτεραιότητα των μεγάλων! Οξύμωρο θα μου πείτε, αφού αυτές είναι που το κατακτούν τελικά, αλλά η αλήθεια είναι πως προκύπτει, δεν είναι στόχος! Όλες τους, ακριβώς επειδή έχουν πάρα πολύ μεγάλα ρόστερ, πάνε μακριά!
Ίσως ήρθε λοιπόν η ώρα να γίνει μία πολύ δραστική αλλαγή σε αυτό το πράγμα και να ανοίξει ο δρόμος, ώστε να ονειρεύονται και κάποιοι άλλοι ότι μπορούν να κατακτήσουν στο τέλος της χρονιάς ένα τρόπαιο, το οποίο θα τους δίνει και ένα εισιτήριο για την Ευρώπη, πράγμα που για τις περισσότερες ομάδες της Premier League, αυτή η έξοδος στο Europa Conference League, μπορεί να είναι και μία σημαντική λύση!
Προς το παρόν η φετινή διοργάνωση έβγαλε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι για τον επόμενο γύρο και αυτό είναι η συνάντηση της Νιούκαστλ εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι. Για τη Νιούκαστλ, που έφτασε πέρσι στον τελικό για πρώτη φορά σε αυτή την διοργάνωση από το 1976 και που δεν έχει κατακτήσει οποιονδήποτε τίτλο από το 1969, πρέπει να αποτελεί στόχο. Από την άλλη, ο Γκουαρδιόλα έχει δείξει ξεκάθαρα πως δεν υποτιμάει καμία διοργάνωση! Να θυμίσουμε εδώ με την ευκαιρία ότι όλα τα σημαντικά παιχνίδια μέχρι και τον τελικό του Φεβρουαρίου, μπορεί ο κόσμος να τα παρακολουθεί από ανοιχτή συχνότητα, από το Action 24.
