Τον Σάουθγκεϊτ θα τον κοντράρουν πολλοί, τον Μπέλιγχαμ πόσοι;
Ναι, ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ ευθύνεται που η Αγγλία δεν κατάφερε με το ποιοτικότερο ρόστερ της ιστορίας της, να κατακτήσει το EURO 2020. Πλέον, με ακόμη καλύτερη «φουρνιά» παικτών, βρίσκεται στην τελική φάση του 2024 και στόχος είναι μόνο ένας: να διορθώσει εκείνο το λάθος και να βρεθεί στην κορυφή. Πρόκειται με διαφορά για το κορυφαίο ρόστερ που είχε ποτέ στα χέρια του Άγγλος προπονητής. Πολλοί θα πουν πως τα «τρία Λιοντάρια» δεν μπορούν να φτάσουν μέχρι το φινάλε της διαδρομής, λόγω του Σάουθγκεϊτ. Ας συμφωνήσω και εγώ για την οικονομία της συζήτησης. Πώς όμως μπορεί να πάει κανείς κόντρα σε αυτόν τον Τζουντ Μπέλιγχαμ που παρακολουθούμε; Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Έχω πει πάρα πολλές φορές και σε συζητήσεις μετά την ολοκλήρωση μίας αναμέτρησης και μετά την πραγματοποίηση μιας πολύ ηχηρής κίνησης, κατά τη διάρκεια του εκάστοτε μεταγραφικού «παζαριού», πως τα χρήματα δεν αποτελούν απαραίτητα τον καθρέφτη ενός ποδοσφαιριστή.
Πολλές φορές κάποιος μπορεί να κοστολογείται περισσότερο από όσο η πλειοψηφία θα όριζε, ενώ υπάρχουν και κάποιες άλλες, που μία ομάδα μπορεί να αγοράσει έναν παίκτη, πιο φθηνά από ό,τι άπαντες θα πίστευαν.
Υπάρχουν παίκτες που κοστίζουν πολλά, αλλά ξέρεις από την πρώτη μέρα τι αγόρασες και πως αυτά που πλήρωσες, είναι στην πραγματικότητα… ευκαιρία! Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον Τζουντ Μπέλιγχαμ.
Τι θέλω να πω με αυτό; Πως τα 100 εκατομμύρια που πλήρωσε η Ρεάλ Μαδρίτης, ίσως ήταν και μία νορμάλ τιμή, αν αναλογιστεί κανείς τι παίρνει πίσω από αυτόν, τόσο η ίδια η «Βασίλισσα», όσο και η εθνική Αγγλίας. Ο τρόπος που έκανε την Ιταλία να μοιάζει ομάδα από το… κάτω ράφι, είναι αποτέλεσμα της ποιότητας του καλύτερου νέου παίκτη στον κόσμο αυτή τη στιγμή! Το οφείλει λοιπόν αυτό η Αγγλία στον Τζουντ Μπέλιγχαμ.
Έχει κάνει πράγματι ένα εκπληκτικό ματς, έχει πάρει από το χέρι τα «τρία Λιοντάρια» και τα έχει οδηγήσει στη μεγάλη ανατροπή. Πέφτουμε από τα σύννεφα με την απόδοσή του; Σαφώς και όχι.
Διότι τα ίδια πράττει και στην La Liga, έχοντας σκοράρει επτά φορές στα 10 τελευταία ματς, έχοντας καταγράψει τέσσερις ασίστ και έχοντας αθροιστικά με Αγγλία και Ρεάλ Μαδρίτης, 16 συμμετοχές σε γκολ σε 13 αναμετρήσεις.
Οι αριθμοί είναι εξωπραγματικοί και το γεγονός πως σε μεγαλύτερο ποσοστό του 50%, ο Μπέλιγχαμ αναδεικνύεται ο κορυφαίος παίκτης του ματς, στα παιχνίδια που παίρνει μέρος, είναι πράγματι απίστευτο!
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως συζητάμε ακόμη για ένα παιδί, το οποίο έχει όμως όλα φόντα να βελτιωθεί, να αναδειχθεί και να κατακτήσει τον… κόσμο, στα επόμενα 15 χρόνια.
Ένα ακόμη ταλέντο του Τζουντ Μπέλιγχαμ, πέραν των φοβερών αριθμών που τον ακολουθούν, είναι το γεγονός πως κάνει τους… γύρω του να φαίνονται καλύτεροι. Ο Φιλ Φόντεν ήταν ανεβασμένος απέναντι στην Ιταλία και ο Μάρκους Ράσφορντ θύμισε τον περσινό καλό εαυτό του. Όλα αυτά ενώ έλειπε ο Μπουκάγιο Σάκα και με έναν Χάρι Κέιν… φωτιά, να φτάνει τα 61 γκολ με το εθνόσημο, καταρρίπτοντας και το ρεκόρ του Σερ Μπόμπι Τσάρλτον, καθώς μετρά πλέον 23 γκολ στο Wembley!
Όσον αφορά τα αρνητικά γνωρίσματα της Αγγλίας, στον δρόμο προς το EURO του 2024; Νομίζω πως το βασικότερο είναι ένα. Και ακούει στο όνομα… Σάουθγκεϊτ. Αυτός είναι το μόνο χειρόφρενο, παρότι έχει στα χέρια του το καλύτερο υλικό και την κορυφαία γενιά παικτών που είχε ποτέ η Αγγλία.
Και μην ακούσω ούτε για την ομάδα του 2002, ούτε για την ομάδα του 1982, ούτε για τη χαμένη γενιά της δεκαετίας του ‘70, γιατί κανείς από όλους τους προηγούμενους δεν είχε τη συσσωρευμένη ποιότητα που υπάρχει τώρα! Και το σημαντικότερο η Αγγλία δεν είχε μια δεκαετία, πριν φτιάξει αυτή την ομάδα, τους πολλούς διεθνείς τίτλους στις μικρές ηλικίες, συν το ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές αυτοί, δουλεύουν με τους κορυφαίους του πλανήτη αυτή τη στιγμή στις ομάδες τους, είτε είναι στην Premier League, είτε στην περίπτωση του Μπέλιγχαμ, δίπλα στον Κάρλο Αντσελότι στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Απομένει να δούμε αν αυτή η γενιά θα κάνει την υπέρβαση που οφείλει, κατακτώντας τίτλους. Μοιάζει να είναι ακριβώς στο μεταίχμιο, όπως ήταν η Ισπανία, πριν αρχίσει έπειτα από το 2007 την εκτόξευση προς την κορυφή, παίρνοντας το EURO του 2008 και έπειτα το Παγκόσμιο Κύπελλο και ξανά το EURO.
Έχουν μεσολαβήσει 836 μέρες μετά τον τελικό του 2020, που ο Σάουθγκεϊτ τον έχασε μέσα από τα χέρια του. Για πρώτη φορά από τότε, η Αγγλία φαίνεται να αφαιρεί από πάνω της το νοητικό «μπλοκάρισμα» και να έχει μπροστά της το EURO 2024 για να κάνει το άλμα. Δεν το πιστεύετε; Έχει λογική. Με έναν τέτοιο Μπέλιγχαμ, όπως αυτόν που βλέπουμε φέτος, ποιος θέλει να ποντάρει κόντρα της;
