Από το «με ένοιαζαν μόνο τα λεφτά» του Σονγκ, στο «αφού χάθηκε η χαρά, φεύγω» του Αζάρ
Δυο τελείως διαφορετικά παραδείγματα. Και προφανώς, ο κάθε χαρακτήρας είναι διαφορετικός. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν παντού. Ο Εντέν Αζάρ δήλωσε πως αποσύρθηκε γιατί δεν ήθελε απλά να συνεχίσει να κάνει κάτι απλά και μόνο για να πληρώνεται, με τον Άλεξ Σονγκ πριν από χρόνια να λέει πως... τον ένοιαζε μόνο το πορτοφόλι του.
Ο ένας θα μείνει στην ιστορία του ποδοσφαίρου ως ένας από τους κορυφαίους που πέρασαν ποτέ από τα γήπεδα, όταν στην prime εποχή του έκανε ό,τι ήθελε με την μπάλα, διέλυε όποτε ήθελε κάθε αντίπαλο κι όλα αυτά τα έκανε με μια... παιδικότητα. Παίζοντας Mario-kart στ' αποδυτήρια και δίχως να νοιάζεται αν θα προπονηθεί έντονα για τα μεγάλα παιχνίδια που υπήρχαν μπροστά στο πρόγραμμα της Τσέλσι. Κι όμως, αυτό το παιδί που το 2019 πήρε την μεταγραφή των ονείρων του, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και... από τον ίδιο του τον απείθαρχο εαυτό, με αποτέλεσμα να μη χαρεί καθόλου αυτά τα 4 χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης. Και στα 32 του ν' αποσυρθεί, λέγοντας πως έχασε τη χαρά του για όλο αυτό που περιβάλλει ό,τι αφορά την ζωή ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή, αποφασίζοντας να μη συνεχίσει κάτι που τον κάνει δυσαρεστημένο, σκεπτόμενος απλά και μόνο τα χρήματα.
Πριν από μερικά χρόνια, ένας άλλος, πολύ διαφορετικός ποδοσφαιριστής, τον οποίο μόνο αν τον αναφέρει κάποιος, θα έρθει ξανά στο μυαλό όλων μας, ο Άλεξ Σονγκ, είχε παραδεχθεί κάτι εντελώς αντίθετο από τον Αζάρ. «Έπαιζα μονάχα για τα χρήματα. Δεν μ' ενδιέφερε καθόλου το ποδόσφαιρο. Μπορούσα ν' αγοράζω τα πάντα. Να κάνω τρελές νύχτες διασκέδασης. Όσο ήμουν στην Άρσεναλ δεν έμεινε στην άκρη τίποτα! Τα σπαταλούσα όλα! Όταν πήγα στην Μπαρτσελόνα και είδα το συμβόλαιο που μου πρόσφεραν, δεν το σκέφτηκα καν. Μου είχαν πει ότι δεν θα έπαιζα πολλά ματς, αλλά δεν μου καιγόταν καρφάκι! Είχα εξασφαλίσει καλή ζωή για την οικογένειά μου. Θα ήμουν εκατομμυριούχος κι ας ήμουν στον πάγκο» ήταν τα δικά του λόγια.
Παραδέχθηκε πως η μετακίνησή του από την Άρσεναλ στους «μπλαουγκράνα» το 2012 έγινε αποκλειστικά για τα χρήματα, δεν τον ένοιαζε η καριέρα του, ενώ, ήταν τρομερός ο τρόπος που αντιλαμβανόταν τις... προκλήσεις από τους θρύλους με τους οποίους συνυπήρχε στο Λονδίνο. Αντί να σκέφτεται τρόπους να πάρει κάτι από εκείνους και να γίνει καλύτερος σε ό,τι μπορούσε να βελτιωθεί, έβλεπε τον Ανρί και τους υπόλοιπους και σκεφτόταν: «Πρέπει να πάρω το ίδιο αυτοκίνητο...».
Ο ένας έγραψε ιστορία, δίχως όμως να το σκέφτεται και να τον ενδιαφέρει πολύ. Και ο άλλος... δεν άφησε τίποτα παρακαταθήκη, αλλά δεν τον απασχολεί ούτε στο ελάχιστο. Κάθε άνθρωπος διαφορετικός...
Κώστας Ζάλιαρης
