Η παμπ που «ένωσε» έναν Έλληνα με τον κολλητό φίλο του Ποστέκογλου: «Τον έχασα, δεν σηκώνει πια το τηλέφωνο!»
Τον βρήκα στην παμπ. Έβλεπε τη Γουέστ Χαμ. Ήθελε να ξεχάσει το ανεπιτυχές αποτέλεσμα με την Τσέλσι. Τον γνώρισα επειδή βγήκα από το μαγαζί να κάνω ένα τσιγάρο. Πιάσαμε τη συζήτηση. Είναι Ελληνοαυστραλός. Φανατικός φίλος της Τότεναμ. Και κολλητός του Άγγελου Ποστέκογλου. Ο διάλογος; Επικός…
Βρίσκομαι σε μία παμπ. Έχω πάει να παρακολουθήσω με την αδερφή μου την αναμέτρηση της Γουέστ Χαμ με τον Ολυμπιακό, καθώς δεν καταφέραμε να βρούμε εισιτήρια. Το μαγαζί βρίσκεται πολύ κοντά στο ξενοδοχείο που έχουμε κλείσει, στο Πάνινγκτον και έχουμε προλάβει με χαρακτηριστική άνεση να κάνουμε τη βόλτα μας στο κέντρο του Λονδίνου.
Έπρεπε να έχουμε πιάσει το τραπέζι μας στην παμπ, περίπου ένα τέταρτο πριν από την έναρξη του ματς για το Europa League. Δεν χρειάζεται να μπω στη διαδικασία να περιγράψω τον χώρο. Οι περισσότεροι θα έχετε επισκεφτεί παμπ πολύ νωρίτερα από εμένα, οπότε οι εικόνες θα σας είναι οικείες.
Ένα μαγαζί… γεμάτο από φίλους του ποδοσφαίρου, άπαντες να συζητούν για την επικείμενη αναμέτρηση και να ρωτούν να μάθουν για τον Ολυμπιακό. Τυχαία, άκουσα να αναφέρεται αρκετά το όνομα του Κώστα Φορτούνη, ενώ αρκετοί θυμόντουσαν το ρόστερ της ελληνικής ομάδας στο τελευταίο της παιχνίδι με την Άρσεναλ, και απορούσαν για ποιον λόγο έχει προβεί σε τόσες διαφοροποιήσεις.
Το 0-0 του πρώτου μέρους έχει αγχώσει τους Άγγλους. Έχω ξεκινήσει να πιστεύω πως ο Ολυμπιακός θα φύγει «αλώβητος» από το Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου. Θέλω να το συζητήσω με κάποιον. Ο ευκολότερος τρόπος; Να βγεις έξω από την παμπ και να συζητήσεις με άνθρωπο που είναι μόνος του και επίσης καπνίζει.
Παίρνω την Desperados που έχω παραγγείλει και κάθομαι στα εξωτερικά τραπέζια. Εμφανίζεται ένας άνθρωπος, μεγαλύτερος σε ηλικία, και με ρωτά αν είμαι Έλληνας. Είχε ακούσει βλέπετε μέσα στο μαγαζί την αγγλική προφορά μου και το αντιλήφθηκε.
Πιάνουμε τη συζήτηση. Τον λένε Κώστα και είναι Ελληνοαυστραλός. Είναι Τότεναμ. «Άρρωστος» οπαδός της Τότεναμ, όπως μου είπε χαρακτηριστικά και ευθύς αμέσως, ξεκινά να μου αναλύει για ποιον λόγο πιστεύει πως ο Άγγελος Ποστέκογλου θα πετύχει.
Τον χαρακτηρίζει πανέξυπνο, άνθρωπο με πολλά χρήματα και προπονητή που έχει ταλέντο να κάνει τους ποδοσφαιριστές να αγωνίζονται για αυτόν. Η συζήτηση μου έδινε την αίσθηση πως τον γνωρίζει. Εν τέλει, δεν τον γνώριζε απλά. Έχουν μεγαλώσει μαζί.
«Είναι ο αδερφός μου», μου είπε χαρακτηριστικά και ξεκίνησε να μου αναφέρει τα παιδικά τους χρόνια, τη Φιλαδέλφεια, το πέρασμα από την Παναχαϊκή και εκείνη την κομβική απόλυση που τον έκανε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Μου είπε πολλά που δεν λέγονται, αλλά κράτησα ένα πολύ συγκεκριμένο πράγμα. Το γεγονός πως από τότε που πήγε στην Τότεναμ, επικοινωνούν πολύ λιγότερο.
«Δεν σηκώνει το τηλέφωνο πια Δημήτρη. Πρέπει να πάω σε μία προπόνηση για να τον βρω. Δεν είναι τα χρήματα που βγάζει. Είναι η φύση της Premier League. Όλη μέρα δουλεύει για αυτό. Δεν καταλαβαίνεις πόσο το αγαπά και πόσο σε απορροφά αυτό το πρωτάθλημα. Δεν έχασα τον φίλο μου. Απλώς, θα αργήσουμε να μιλήσουμε ξανά. Αυτό είναι το αγγλικό ποδόσφαιρο!», μου είπε…
Δημήτρης Μανάκος
