Μια Μπράιτον που… κρυφοκοιτάζει προς το Δουβλίνο, αφού με λίγη τύχη δεν έχει να φοβηθεί τίποτα!
Είναι πολύ μεγάλη η πρόκριση της Μπράιτον, ως πρώτη, σε έναν όμιλο με τον Άγιαξ, τη Μαρσέιγ και την ΑΕΚ. Μη βιαστείτε να μου πείτε για την ελληνική ομάδα και για ποιον λόγο την βάζω στην εξίσωση. Αυτή ήταν που έκανε δυσκολότερο το έργο της ομάδας του Ντε Τζέρμπι, διότι από αυτή η Μπράιτον υπολόγιζε να πάρει έξι βαθμούς και εν τέλει, έχασε στην πρεμιέρα. Και όμως, είδε, έμαθε και συνήθισε στην Ευρώπη, πανηγύρισε τέσσερις συνεχόμενες νίκες και συνεχίζει στους «16». Είναι σπουδαίο για τους «γλάρους» αυτό που ζουν και ουδείς μπορεί να τους πει να μην… κοιτάζουν προς το Δουβλίνο. Θέλει λίγη τύχη, αλλά ξαναλέω, όπως έλεγα και μετά το 2-2 στη Μασσαλία: η Μπράιτον δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και να ζηλέψει. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Κάθε φορά που η συζήτηση πηγαίνει στην Μπράιτον και στην περσινή, εξαιρετική της πορεία, αναφέρω πως όλο αυτό το πράγμα που κάνουν οι «γλάροι», μόνο στην τύχη δεν μπορεί να αποδοθεί.
Είναι μία ομάδα με πλάνο, με έναν εξαιρετικό πρόεδρο να τη διαχειρίζεται, έναν άνθρωπο που αγαπάει το club του και που από το 2010 και έπειτα, την έχει πάρει, την έχει ανεβάσει, έχει πανηγυρίσει μαζί της ανόδους, την έχει καθιερώσει στην Premier League και αισίως, την οδήγησε και στην πρώτη της ευρωπαϊκή έξοδο.
Ο Τόνι Μπλουμ είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος, που ταυτίστηκε με την ομάδα του και ολόκληρο το club, θα θυμάται για πάντα όσα έχει πετύχει την τελευταία διετία. Και όσα φυσικά θα συνεχίσει να πετυχαίνει, καθώς η Μπράιτον δεν φαντάζει μία ομάδα – πυροτέχνημα, αλλά μία ομάδα που σταθεροποιείται στην πρώτη δεκάδα της Premier League, με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
Της αρέσει να παίζει καλό ποδόσφαιρο και βασίζει κάθε λογής επιλογή της, ως προς αυτό το κομμάτι. Έτσι επέλεξε τον Γκρέιαμ Πότερ πριν από μία πενταετία, έτσι προτίμησε να έρθει σε συμφωνία με τον Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι, υπό αυτή τη λογική την είχε αναλάβει και ο πρώτος προπονητής στην εποχή Μπλουμ, ο Γκουστάβο Πογιέτ, που την ανέβασε και στην Championship.
Κάθε χρόνο ανεβαίνει ένα σκαλί υψηλότερα και αυτό που έπραξε πριν από μερικές ώρες, είναι το επιστέγασμα μίας εξαιρετικής δουλειάς που λαμβάνει χώρα στο «Άμεξ». Η Μπράιτον αντιμετώπιζε τη Μαρσέιγ και είχε στο μυαλό της μόνο ένα αποτέλεσμα: τη νίκη. Υπό αυτή τη συνθήκη, θα γλίτωνε έναν γύρο και θα προκρινόταν απευθείας στους «16» του Europa League, βοηθώντας και την Αγγλία, ως προς τη «μάχη» που δίνει με Ιταλία, Γερμανία και Ισπανία, για μία εκ των δύο πρώτων θέσεων στο σχετικό ranking.
Το ματς κυλούσε στα μέτρα των «γλάρων», είχαν σταθεί και τυχεροί σε 1-2 περιπτώσεις, στα δοκάρια της Μαρσέιγ, αλλά μία στιγμή για να πάρει… φωτιά ολόκληρο το «Άμεξ», ήταν αρκετή. Υπέροχο γκολ του Ζοάο Πέδρο στο 88ο λεπτό και η Μπράιτον, για πρώτη φορά μετά από εννέα ώρες ποδοσφαίρου, ανεβαίνει στην κορυφή της βαθμολογίας.
Είναι τεράστιο επίτευγμα και πρέπει να πιστωθεί στον Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι. Προσωπικά, με δικαιώνει πλήρως, καθώς μετά την ήττα στην Αγγλία από την ΑΕΚ, στην πρεμιέρα, στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι της 122χρονης ιστορίας της, και μετά την ισοπαλία στη Μασσαλία, που έκανε το 2-0… 2-2, είχα πει πως από εδώ και πέρα, η Μπράιτον… συνήθισε.
Έμαθε, είδε, ξέρει και αν στη δυάδα παιχνιδιών με τον Άγιαξ, κάνει δύο νίκες, τότε κάθε σενάριο είναι ανοιχτό. Και έτσι ακριβώς συνέβη. Κέρδισε δις τους Ολλανδούς, ήρθε στην Αθήνα και επικράτησε της ΑΕΚ, δίχως να ελκύει με το αγωνιστικό της πρόσωπο, «κλείδωσε» την ευρωπαϊκή της συνέχεια στο Europa League, και πλέον, «σφράγισε» και μία εκπληκτική «πρωτιά».
Η Μπράιτον του Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι το έκανε μάλιστα, από τον… δύσκολο δρόμο. Διότι αυτή η ήττα στην πρεμιέρα, είχε «διπλό» αντίκτυπο. Αρχικά, έχασε στο πρώτο της ευρωπαϊκό ματς, μέσα στο «σπίτι» της, και δεύτερον, την κέρδισε η ομάδα, από την οποία η Μπράιτον υπολόγιζε να πάρει έξι βαθμούς.
Και όμως, ακόμη και έτσι, έφτασε τους 12 πόντους, με τέσσερα clean sheet διαδοχικά και συνεχίζει στο Europa League, πλάι στις Μάντσεστερ Σίτι, Άρσεναλ, Λίβερπουλ, Γουέστ Χαμ και Άστον Βίλα.
Με ρωτούν πολλοί πού θα μπορούσε να φτάσει. Δεν αποκλείω τίποτα και η αλήθεια είναι πως θα την αδικούσα, αν έλεγα πως έχει «ταβάνι». Σαφώς θέλει και τύχη. Με μία καλή κλήρωση θα είναι στους «8» και εκεί, αν αποφύγει τη Λίβερπουλ και τη Μπάγερ Λεβερκούζεν, όλα είναι ανοιχτά.
Οι «γλάροι» ονειρεύονται το Δουβλίνο. Και ποιος μπορεί να τους κόψει τα φτερά; Έχουν κάθε λόγο να το σκέφτονται, να συζητούν για αυτό. Μπορούν να το κάνουν, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να φτάσουν εκεί. Δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από ομάδες μεγαλύτερου βεληνεκούς. Δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και μεγαλύτερη απόδειξη από την τεράστια πρόκριση επί της Μαρσέιγ, σαφώς και δεν υφίσταται!
