Ο Σίλβα πιστώνεται την καλύτερη Φούλαμ από το 2010 και «κυνηγά» τον πρώτο της τίτλο!
Φυσικά και πίστευα, πριν από την έναρξη της αναμέτρησης της Έβερτον με τη Φούλαμ στο Λιγκ Καπ, πως συζητάμε για ένα ολότελα «ανοιχτό» ζευγάρι. Και πράγματι, οι Λονδρέζοι με δικαίωσαν, με την ομάδα του Μάρκο Σίλβα να προκρίνεται και να φτάνει για πρώτη φορά ιστορικά στους «4» του Λιγκ Καπ. Μεγάλη επιτυχία για το σύνολο του πρώην προπονητή του Ολυμπιακού και υπέροχη ιστορία για τη Φούλαμ, με φόντο τον πρώτο της τελικό μετά το 1975, εντός Αγγλίας. Το αξίζει, οφείλει να συνεχίσει έτσι και σωστά, όσοι περιβάλλουν τον σύλλογο, πιστώνουν το εντυπωσιακό της ποδόσφαιρο και την αποτελεσματικότητά της, στον προπονητή της. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Το Λιγκ Καπ, όπως φυσικά και ο αρχαιότερος ποδοσφαιρικός θεσμός, το FACup, αποτελούν δύο διοργανώσεις, οι οποίες καθιστούν… επιτρεπτό το όνειρο.
Πόσω δε μάλλον σε ό,τι αφορά τη Φούλαμ, που «κυνηγά» τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της και τον πρώτο της τελικό μετά το 1975, εντός του «Νησιού». Τότε, είχε συναντήσει τη Γουέστ Χαμ στο Wembley, τον Μάιο εκείνου του ημερολογιακού έτους, με τον Μπόμπι Μουρ να πραγματοποιεί την τελευταία του εμφάνιση σε αυτό το γήπεδο Και μάλιστα όχι με την φανέλα της ομάδας που έπαιξε όλα τα χρόνια στην καριέρα του, αλλά με εκείνη της Φούλα μου με την οποία ολοκλήρωσε την παρουσία του στα γήπεδα!
Και τα δύο γκολ είχαν επιτευχθεί από τον Άλαν Τέιλορ. Ποιος να φανταζόταν όμως πως εκείνος, ο 94ος τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας, θα είναι και ο πιο πρόσφατος των Λονδρέζων, με τον αμέσως επόμενο να είναι αυτός του 2010, στο Europa League;
Η φετινή έκδοση της Φούλαμ όμως, φαντάζει ως η καλύτερη που έχουμε παρακολουθήσει, τα 13 τελευταία χρόνια. Μία ομάδα που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, θέλει να επιτεθεί, της αρέσει το γρήγορο στυλ παιχνιδιού και δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο.
Και να αυτό σας φαίνεται απλό, να θυμίσω τη δήλωση του Βινσέντ Κομπανί, πριν από μερικούς μήνες, ο οποίος έλεγε πως η Μπέρνλι επέστρεψε στην Premier League για να παίξει επιθετικά. Και φυσικά αυτό, μέχρι και σήμερα, δεν έχει καταφέρει να το υποστηρίξει, με άπαντες να παρακολουθούμε μία ομάδα που επί της ουσίας, θέλει, αλλά δεν ξέρει τι… παίζει.
Η Φούλαμ όμως, ακόμη και δίχως τον Αλεξάντερ Μίτροβιτς, έχει βρει τον τρόπο. Παράγει αυτό που ξέρει, σκοράρει πολύ και τον τελευταίο μήνα μετρά δύο «πεντάρες», την πρόκριση που συζητάμε και φυσικά τα τρία γκολ στο «Άνφιλντ», που παρά ταύτα, δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να πάρει αποτέλεσμα.
Ο Χιμένες φορμαρίστηκε στο «Κρέιβεν Κότατζ», ο Γουίλιαν βοηθά με την εμπειρία του και όλη αυτή η ιστορία με τον Ζοάο Παλίνια το καλοκαίρι, φαίνεται πως μόνο καλό έκανε και στην ίδια, αλλά και στον ποδοσφαιριστή. Κάπως έτσι, η καλύτερη Φούλαμ μετά το 2010, βρίσκεται ανάμεσά μας. Πρέπει να ονειρεύεται, το «χρωστάει» στον εαυτό της και οφείλει να συνεχίσει έτσι. Είμαι βέβαιος πως θα το κάνει. Διότι όλο αυτό μέχρι και σήμερα, σωστά η διοίκηση και ο κόσμος της, το αποδίδουν στον Μάρκο Σίλβα!
