Η φετινή εκδοχή της Λιντς ανήκει στην Premier League: Το σερί που θύμισε την ομάδα των 70’s και ο Φάρκε που… ξέρει το έργο!
Πέντε νίκες στα πέντε πρώτα παιχνίδια ενός ημερολογιακού έτους, για πρώτη φορά και σερί πέντε νίκες εκτός έδρας μετά από… μισό αιώνα. Κορυφαία έδρα στην Championship. Από τις πιο φορμαρισμένες στην κατηγορία, στο -1 από την πρώτη τριάδα και στο -2 από την 2η Ίπσουιτς. Τα λέγαμε για τη Λιντς και ο Ντάνιελ Φάρκε μας δικαιώνει πλήρως. Ένας προπονητής που ξέρει καλά το «έργο», έχει ανέβει με τη Νόριτς στην Premier League και μπορεί να επαναλάβει την… ιστορία. Θα είναι καλό για όλους. Και για την ίδια την Premier League. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Έχω δει τη Λιντς στα καλύτερά της. Έχω δει εκείνη την φοβερή ομάδα της δεκαετίας του ’70 με τον Ντον Ρέβι, που διεκδικούσε κάθε χρόνο τέσσερις τίτλους, αλλά δεν ανταμειβόταν για την προσπάθειά της. Τα «παγώνια» των παιδικών μας χρόνων ήταν ένα μαγικό σύνολο, αλλά ενδεχομένως, να αδικούνται από την ιστορία, καθώς κατέκτησαν το πρωτάθλημα του 1968-69 και του 1973-74 και μόνο ένα FA Cup.
Αυτό που είχαν πάρει απέναντι στην Άρσεναλ το 1972, χάρη στο γκολ του Άλαν Κλαρκ, ενώ έναν χρόνο μετά, έπαθαν μεγάλη «ζημιά», από τη Σάντερλαντ της δεύτερης κατηγορίας, δίχως καν διεθνή ποδοσφαιριστή στην αποστολή της. Νίκησε με 1-0 την πανίσχυρη Λιντς, σε ένα ματς που «σημαδεύτηκε» από την φοβερή, διπλή απόκρουση του Τζιμ Μοντγκόμερι, σε κεφαλιά του Τσέρι και σουτ του Λόριμερ.
Για 11 χρόνια, από το 1964 έως το 1975 η Λιντς Γιουνάιτεντ ήταν εκεί ή κάπου εκεί στο τέλος της σεζόν, κατακτώντας το πρωτάθλημα δύο φορές, το 1969 και το 1974, την δεύτερη φορά ξεκινώντας με ένα απίστευτο σερί 29 παιχνιδιών χωρίς ήττα, πήρε το Κύπελλο Αγγλίας το 1972, κατέκτησε το Λιγκ Καπ, και πήρε δύο φορές το κύπελλο διεθνών εκθέσεων τον πρόδρομο του σημερινού Europa League.
Έχασε πρωταθλήματα στην ισοβαθμία, στον ένα πόντο, από διαιτητικές αποφάσεις, κυρίως εκείνο το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1973 στο Καυτανζόγλειο Στάδιο της Θεσσαλονίκης από την διαιτησία του Χρήστου Μίχα κόντρα στη Μίλαν, και δυο χρόνια αργότερα το Κύπελλο Πρωταθλητριών από τη Μπάγερν στο Παρίσι, με ένα πέναλτι που δεν της δόθηκε, από μαρκάρισμα του Μπεκενμπάουερ πάνω στο Κλαρκ και ένα τέρμα πεντακάθαρο που δεν μέτρησε, από τον Πίτερ Λόριμερ.
Θέλω να πω πως εκείνη η ομάδα ήταν πολύ λογικό να κερδίσει πέντε διαδοχικά παιχνίδια, με την έναρξη ενός ημερολογιακού έτους. Και όμως δεν το είχε καταφέρει ποτέ και την ξεπερνάει η τρέχουσα εκδοχή της Λιντς, που πολλοί δεν το περίμεναν, αλλά το έκανε πραγματικότητα.
Επίσης από την δεκαετία του 70 δεν είχε κάνει τέτοιο σερί εκτός έδρας, να έχει κερδίσει δηλαδή πέντε παιχνίδια το ένα μετά το άλλο! Μέσα στο 2024 ξεκίνησε στο «Έλαντ Ρόουντ» απέναντι στην Μπέρμιγχαμ, συνεχίστηκε με την πρόκριση στο Κύπελλο Αγγλίας κόντρα στην Πίτερμπρο της League One, εκτός έδρας, με το ίδιο σκορ, ενώ το καλό… τρίτωσε απέναντι στην Κάρντιφ ξανά με 3-0.
Το πρώτο γκολ που δέχθηκε η Λιντς εντός του 2024, ήρθε από την Πρέστον, αλλά νίκησε πάλι πριν από τέσσερις ημέρες, ενώ αισίως, έκανε πέντε τις επικρατήσεις της, κερδίζοντας με 1-0 τη Νόριτς του Δημήτρη Γιαννούλη.
Αν είδε κανείς το παιχνίδι, θα διαπίστωσε πως πολλές φορές το ποδόσφαιρο, κρίνεται απλώς από μία στιγμή μεγάλης ποιότητας. Διότι τέτοια συνιστά το γκολ του «αναγεννημένου» Πάτρικ Μπάμφορντ στο 16ο λεπτό, έπειτα από εξαιρετική ασίστ του Ντάνιελ Τζέιμς. Και λέω «αναγεννημένος», διότι έχει σκοράρει στα τέσσερα από τα πέντε αυτά παιχνίδια, την στιγμή που μετρούσε «μηδενικά» γκολ από την έναρξη του πρωταθλήματος, μέχρι και την 25η αγωνιστική της Championship.
Κάπως έτσι, η Λιντς βρίσκεται τη δεδομένη χρονική στιγμή στην 4η θέση του πρωταθλήματος. Έχει συγκεντρώσει 57 βαθμούς μετά από 29 αναμετρήσεις, είναι στο +12 από την 5η Γουέστ Μπρομ, αλλά κοιτά μόνο ψηλότερα. Συνεπώς, την ενδιαφέρει η πρώτη τριάδα και αυτή τη στιγμή απέχει έναν βαθμό από τη Σαουθάμπτον, και μόλις δύο από την 2η Ίπσουιτς. Έχει ξεφύγει η Λέστερ, είναι στους 66, παρά τα δύο αρνητικά τελευταία αποτελέσματά της, θα είναι έκπληξη αν δεν ανέβει στην Premier League, συνδυαστικά με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Είχα πει στο ραδιόφωνο στην εκπομπή μου, πριν από δυο μήνες , όταν ήταν 12 βαθμούς πίσω από την Ίπσουιτς και στο -16 από τη Λέστερ, πως η πρώτη δεν θα αντέξει. Δεν είχε λύσεις από τον πάγκο, το rotation είναι μερικό, και πίστευα πως η Λιντς θα ανέβει και θα διεκδικήσει την πρώτη δυάδα.
Μέχρι τώρα δικαιώνομαι. Το μομέντουμ «λέει» η Λιντς, ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται είναι ελκυστικός και φυσικά, «χρωστά» και αποδίδει την αγωνιστική της βελτίωση στον Ντάνιελ Φάρκε. Έναν έμπειρο προπονητή, που το έχει… κάνει ξανά.
Έχει γνώση της κατηγορίας, έχει ανέβει με τη Νόριτς στην Premier League, θυμίζω είχε απολυθεί μετά από νίκη με τα «καναρίνια», απέναντι στην Μπρέντφορντ, προτού αναχωρήσει για τη Γερμανία, για να εργαστεί στην Γκλάντμπαχ.
Με αυτόν στην τεχνική της ηγεσία, η Λιντς πετυχαίνει δύο γκολ ανά παιχνίδι, μετρά 19 νίκες σε 31 αναμετρήσεις, διαθέτει την 3η καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, την 2η καλύτερη άμυνα πίσω μόνο από τη Λέστερ, την κορυφαία έδρα, με συγκομιδή 37 βαθμών σε 15 αναμετρήσεις στο «Έλαντ Ρόουντ» και την 4η καλύτερη εκτός έδρας επίδοση.
Με λίγα λόγια λοιπόν, έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει πως βαδίζει σωστά για να επιστρέψει στην Premier League. Η Λιντς χρειάζεται την απευθείας άνοδο και η κορυφαία κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου έχει ανάγκη τη δυναμική της! Και για εκείνη την ομάδα της δεκαετίας του ‘60 και του ’70, και για την πολύ ωραία ομάδα που είχε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, και που έφτασε στα ημιτελικά του Champions League το 2001, αλλά ακόμη και για την πολύ όμορφη εικόνα που μας άφησε η περίοδος με τον Μπιέλσα στον πάγκο της, η Λιντς είναι μια ομάδα της Premier League που απλά βρίσκεται στην Championship!
