Ο ρατσισμός και το «επιτίθεμαι χωρίς να… χτυπώ»: Η Ελλάδα του 2024 και η Αγγλία που δείχνει με το δάχτυλο!
Ρατσισμός. Επιτίθεσαι χωρίς να χτυπάς. Μιλάς χωρίς να ξέρεις τι λες. Ή και να ξέρεις τι λες, είναι η μοναδική περίπτωση που ΔΕΝ πρέπει να έχεις λόγο να μιλήσεις. Στην Αγγλία ο ρατσισμός εντός αγωνιστικού χώρου, «φιμώνεται». Τους παίρνει μισή ώρα να βρουν τον δράστη και 60 δευτερόλεπτα για να τον αποκλείσουν για πάντα από το γήπεδο. Στην Αγγλία αντιδρούν έτσι. Εκεί άλλωστε, αποφάσισαν να δείχνουν τον ρατσισμό με το δάχτυλο!
.jpg "Ο ρατσισμός και το «επιτίθεμαι χωρίς να… χτυπώ»: Η Ελλάδα του 2024 και η Αγγλία που δείχνει με το δάχτυλο!")
Θα πούμε απλά πράγματα, για να τα αντιληφθούμε όλοι. Για να μπούμε άπαντες στο πνεύμα της συζήτησης. Και ας ελπίσουμε πως όλοι θα συμφωνήσουμε.
Ο ρατσισμός δεν έχει καμία θέση στο ποδόσφαιρο. ΚΑΜΙΑ. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι. Το ποδόσφαιρο παίζεται για να ευχαριστήσει το κοινό που το παρακολουθεί. Το ποδόσφαιρο λαμβάνει χώρα για να μας κάνει να χαρούμε ή να στεναχωρηθούμε με την ομάδα μας. Και το βράδυ, αφού ολοκληρωθεί η εκάστοτε αναμέτρηση, να γυρίσουμε στο σπίτι και να συνεχίσουμε την ζωή μας.
Δεν είναι ένα άθλημα που περιλαμβάνει 22 ποδοσφαιριστές, που… κυνηγούν μία μπάλα. Είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας. Αναδεικνύει τα προβλήματά της, πολλές φορές ταυτίζεται μαζί της και αποτελεί μία τεράστια πηγή συναισθημάτων. Τοποθετούμε όμως την συζήτηση σε ρεαλιστική βάση, όταν λέμε πως αποτελεί μία μικρογραφία της εκάστοτε κοινωνίας.
Ναι, πρέπει να αγαπάμε την κοινωνία μας. Αλλά ακόμη και εκείνη, έχει δημιουργηθεί από ανθρώπους και είναι ατελής. Μόνο ένας εναρμονισμένος λόγος, κινήσεις επενδυμένες με ηρεμία και σύνεση, μπορούν να βάλουν τάξη σε αυτήν.
Συνεχίζουμε λοιπόν. Ο ρατσισμός δεν έχει καμία θέση στο ποδόσφαιρο. Ή τουλάχιστον στο άθλημα που αγαπήσαμε, γιατί είναι πολύ όμορφος ο ήχος της μπάλας, όταν έρχεται σε επαφή με τα δίχτυα. Στην Αγγλία έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν αυτά τα δύο πράγματα. Αν δεν συμβιβάζεσαι με τη δική τους άποψη, παύεις να αποτελείς κομμάτι του ποδοσφαίρου. Φιμώνεσαι. Δεν έχεις θέση στο γήπεδο. Δεν έχεις γνώμη. Τίθεσαι εκτός.
Και αυτό δεν είναι αρνητικό. Το αντίθετο μάλιστα. Τον ρατσισμό πρέπει να τον δείχνεις με το δάχτυλο. Γυρνάμε τον χρόνο στην τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου και στην αναμέτρηση της Τζίλιγχαμ με τη Νιούπορτ, στην 4η κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Οι φιλοξενούμενοι σκοράρουν με τον Μπογκλ και το σκηνικό που ακολουθεί να είναι… αηδιαστικό.
Ο σκόρερ πανηγύριζε με τους συμπαίκτες του και τότε, ένας φίλος των γηπεδούχων, αποφάσισε να του επιτεθεί, δίχως να τον… χτυπά. Τον ειρωνεύτηκε για το χρώμα του, έκανε χειρονομίες που δεν παραπέμπουν σε άνθρωπο και ευθύς αμέσως οι φίλοι της Νιούπορτ τον έδειξαν με το χέρι τους στον διαιτητή.
Ο «άρχοντας» της αναμέτρησης συνομίλησε με τον σκόρερ, μετέφερε όσα είδε στους πάγκους των δύο ομάδων και προτού καν ολοκληρωθεί η συνάντηση, η Τζίλιγχαμ τον βρήκε και τον απομάκρυνε από το γήπεδο, ανακοινώνοντας πως δεν θα παρακολουθήσει ποτέ ξανά παιχνίδι της!
Στην Αγγλία λειτουργούν έτσι. Τέτοιου είδους περιστατικά παύουν να έχουν υπόσταση μέσα στο γήπεδο, μισή ώρα αφότου λάβουν χώρα. ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ λειτουργούν έτσι!
Δημήτρης Μανάκος
