«Να χτυπάει το τηλέφωνο και να είναι για καλό»: Ο Γιακουμάκης, ο Σάκα, τα πέναλτι και το «δοκάρι και… έξω»!
Αν η μπάλα πάει «δοκάρι και μέσα», είσαι καλός. Αν η μπάλα πάει «άουτ», δεν εκτέλεσες σωστά, ήσουν αγχωμένος, έπρεπε να κοιτάζεις την εστία, όφειλες να ήσουν συγκεντρωμένος. Σχόλια, απαξίωση, «ευχές» που δεν θα ήθελες να σου… ευχηθούν, μίσος. Το βιώνει ο Γιώργος Γιακουμάκης. Το βίωσε και ο Μπουκάγιο Σάκα. Και δεν θα καταλάβουμε ποτέ, πως ο Γιώργος ήθελε όσο και εμείς να είναι η Ελλάδα στο EURO, και πως ο Άγγλος ήταν ένα παιδί, 18 χρονών. «Βία», ωμή βία. Δίχως να σε χτυπούν. Εδώ που καταργείται κάθε είδους λογική για ένα… πέναλτι!
Η Εθνική Ελλάδος αποκλείστηκε. Δεν θα βρεθεί στην τελική φάση του EURO 2024. Δεν θα είναι στα γήπεδα της Γερμανίας. Και ας το ήθελε πάρα πολύ.
Διότι όλα τα παιδιά το ήθελαν απεριόριστα και όλοι κατέβαλλαν το 100% του εαυτού τους, για να κάνουν κάθε λογής Έλληνα υπερήφανο. Επικράτησαν με 5-0 του Καζακστάν, έκαναν το πρώτο βήμα, ταξίδεψαν στη Γεωργία και συνάντησαν μία κατώτερη ομάδα.
Έχασαν από αυτή την ομάδα. Όχι στο 90άλεπτο, όχι στη διαδικασία της παράτασης. Σε αυτή της «ρώσικης ρουλέτας». Στα πέναλτι. Ναι, το ματς δεν έπρεπε να φτάσει εκεί. Αλλά αν η Ελλάδα κέρδιζε στα πέναλτι, θα χαρακτηρίζαμε έξυπνο τον Γκουστάβο Πογέτ, που μετέφερε το άγχος στους γηπεδούχους και πέτυχε τον στόχο της… δεκαετίας για την ελληνική ομάδα.
Προφανώς και άπαντες κρίνουν εκ του αποτελέσματος. Ο Ουρουγουανός τώρα είναι… αποτυχημένος, γιατί ξεχνάμε εύκολα. Ο Μαυροπάνος έκανε πολλά λάθη. Ναι, έκανε. Αλλά αν αυτή η κεφαλιά είχε πάει 4-5 εκατοστά πιο κάτω, ο στόπερ της Γουέστ Χαμ θα ήταν ο πολυτιμότερος της αναμέτρησης.
Ο Τάσος Μπακασέτας δεν έκανε «μεγάλο» ματς. Αλλά αν το σουτ του είχε πάει «μέσα», θα ήταν ο απόλυτος ηγέτης της Εθνικής ομάδας. Και αν η Ελλάδα δεν έχανε ούτε μία εκτέλεση πέναλτι, θα ήταν ψύχραιμη, ώριμη και έτοιμη για τη μεγάλη διοργάνωση του καλοκαιριού.
Θα ακούσουμε πολλά, θα ειπωθούν πολλά περισσότερα. Το έχουμε ζήσει ξανά, με… εκείνο το πέναλτι του Φάνη Γκέκα. Συνέβη και πάλι, με αρνητικό πρωταγωνιστή αυτή την φορά τον Γιώργο Γιακουμάκη. Ανέλαβε την ευθύνη να εκτελέσει πέναλτι. Καλά έκανε. Ορθώς έπραξε. Χάνει πέναλτι αυτός που… εκτελεί, δεν θα χάσει ποτέ αυτός που δεν θα μπει στην εν λόγω διαδικασία.
Το χτύπημα πήγε «άουτ». «Δεν κοίταζε την εστία», «μα δεν πήρε αρκετά μέτρα… φόρα», «έμοιαζε αγχωμένος». Όλα αυτά είναι τα πιο ήπια σχόλια. Διότι ο Έλληνας διεθνής μίλησε για τα σχόλια που δέχεται τις τελευταίες 48 ώρες και ευχήθηκε σε πολλούς συμπατριώτες του να βρουν το νόημα της ζωής.
Αυτό θα ήταν το ιδανικό, είναι η αλήθεια. Το ποδόσφαιρο, στο τέλος της ημέρας, είναι ένα παιχνίδι. Και η αποτυχία είναι μέσα στο πρόγραμμα. Όλοι έχουν χάσει πέναλτι, όλοι θα ξαναχάσουν. Την «διαδικτυακή» βία την βίωσε πριν από μία τριετία και ο Μπουκάγιο Σάκα. Και βγήκε πιο δυνατός από όλο αυτό. Ο κόσμος δεν έπαψε να γυρίζει. Απλώς, όσο… γυρίζει, τόσο πιο «κακός» γίνεται. Ας μην ξεχνάμε γρήγορα, ας μην σταματήσουμε να στηρίζουμε τον Γιώργο Γιακουμάκη και τον κάθε Έλληνα ποδοσφαιριστή.
Ήθελε όσο και εμείς να παίξει στο EURO. Έμελλε να μην τα καταφέρει. Το βράδυ όμως, γυρνάει στο σπίτι και αντικρίζει την οικογένειά του. Και θέλει το κινητό του να πάψει να χτυπάει διαρκώς. Και αν χτυπήσει, να είναι για καλό. Είναι άνθρωποι οι ποδοσφαιριστές. Είναι παιχνίδι το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Υπάρχει και το γκρι. Όσο «μουντός» και αν είναι ο καιρός… σήμερα!
Δημήτρης Μανάκος
