Η νύχτα της Πόλης: Όταν οι «κόκκινοι» έγιναν οι ήρωες της πιο ιστορικής ανατροπής (vids)
Πέρασαν 19 χρόνια. Ποιος το έχει ξεχάσει; Κανείς! Απολύτως! Το 3-0 του ημιχρόνου, το εκκωφαντικό «You ‘ll never walk alone». Τα χέρια του Τζέραρντ στην αντεπίθεση. Ο Ντούντεκ. Η Πόλη. Το θαύμα. Σαν σήμερα, 25 Μαΐου του 2005, η Λίβερπουλ έγραψε στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ τη μεγαλύτερη ανατροπή όλων των εποχών στον τελικό της διοργάνωσης!
Γκολ ο Μαλντίνι στο 1ο λεπτό. Και πώς συνέρχεσαι απ’ αυτό σε μια τέτοια βραδιά; Πώς καταφέρνεις να το ξεπεράσεις ψυχολογικά σε ένα τελικό Τσάμπιονς Λιγκ όταν βρίσκεσαι πίσω από τ’ αποδυτήρια; Και είχε κι άλλο… Στην ανάπαυλα, η αγγλική πλευρά θα ήταν πεπεισμένη πως επρόκειτο για έναν μεγάλο εφιάλτη.
Ο Ερνάν Κρέσπο σε πέντε λεπτά θα σκόραρε δις (39’, 44’) για να οδηγήσει την Μίλαν του Κάρλο Αντσελότι στ’ αποδυτήρια με το υπέρ της 3-0. Και τι γκολ εκείνο με το δεξί τσιμπηματάκι μπροστά από τον Ντούντεκ για το τρίτο γκολ…
Σχεδόν… αδύνατο. Για την ακρίβεια, παντελώς αδύνατο να γυρίσει ένα τέτοιος τελικός. Γιατί είναι τέτοιο το παιχνίδι. Γιατί το τρόπαιο είχε αρχίζει ήδη να αισθάνεται την αγκαλιά των «ροσονέρι». Και να χαράσσεται πάνω του το όνομα της Μίλαν. Όχι, όμως, όταν στο παιχνίδι υπάρχει η Λίβερπουλ. Τότε τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Ο κόσμος των «κόκκινων» στο Ataturk έδωσε το στίγμα του όσο οι ποδοσφαιριστές ήταν στ’ αποδυτήρια. Το «You ‘ll never walk alone» ακουγόταν πιο καθαρά, απ’ άκρη σ’ άκρη. Και οι παίκτες του Μπενίτεθ έλαβαν το μήνυμα. Δεν θα άφηναν την τιμή της Λίβερπουλ να αμαυρωθεί. Θα πάλευαν μέχρι να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Και η κεφαλιά του Τζέραρντ ήταν ένα μήνυμα που στην Μίλαν δεν έλαβαν ποτέ. Ο πανηγυρισμός του με τα χέρια ψηλά και την παρότρυνση για συνέχεια στην προσπάθεια, ήταν… ο μισός τίτλος!
Γκολ ο Σμίτσερ με το σουτ από απόσταση, γκολ ο Τσάμπι Αλόνσο από το «ριμπάουντ» του δικού του χαμένου πέναλτι δίχως να σοκαριστεί από την απόκρουση του Ντίντα. Το θαύμα είχε αρχίσει να γίνεται πραγματικό. Από το 3-0 στο 3-3. Και έπειτα, ο Γέρζι Ντούντεκ ανέλαβε δράση.
Αν ρωτήσει κανείς τον Αντρέι Σεφτσένκο, ακόμα θα θυμάται και ακόμα θ’ απορεί για την απόκρουση που έκανε τότε ο πορτιέρε της Λίβερπουλ στην παράταση, στην τεράστια ευκαιρία που είχε εκείνος για να σκοράρει σχεδόν πάνω στη γραμμή. Έβαλε τα χέρια στο κεφάλι, δεν μπορούσε να διανοηθεί τι παιχνίδι του είχε παίξει η τύχη. Και ο Ντούντεκ.
Στα πέναλτι, το ίδιο έργο. Ο Ουκρανός ξανά μοιραίος. Ο Πολωνός τον νίκησε. Και χάρισε στη Λίβερπουλ το 5ο ευρωπαϊκό της ιστορίας της! Μέχρι να φτάσει το 2020 και ο Σαλάχ, ο Φιρμίνο, ο Σανέ και η παρέα του Κλοπ, ν’ ανεβάσουν ξανά τους «κόκκινους» στην κορυφή της Ευρώπης.
Η 25η του Μάη του 2005 θα είναι για πάντα μια από τις πιο αξιοσημείωτες ημερομηνίες στα χρονικά του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Τότε που η Πόλη, είχε επιφυλάξει να παρουσιάσει στον κόσμο ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα…
Κώστας Ζάλιαρης
