Η Αγγλία κέρδισε λόγω Μπέλιγχαμ, δεν έπεισε, ο Σάουθγκεϊτ της έβαλε «χειρόφρενο» και μας άφησε… απορίες!
Η νίκη είναι… νίκη. Σύμφωνοι. Έπρεπε να κερδίσει όπως και να έχει η Αγγλία την Σερβία. Το έκανε με άγχος και πίεση, αλλά οι τρεις βαθμοί μπήκαν στο «σακούλι». Από εκεί και πέρα, μήπως ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ πρέπει να πάρει ένα μεγάλο «μάθημα», μετά από αυτό το 1-0; Διότι καλό είναι το clean sheet και ο Τζουντ Μπέλιγχαμ, αλλά στο τέλος της ημέρας, ουδείς είναι ικανοποιημένος από την εικόνα της. Και θα πρέπει να συγκεντρωθεί και να προσέξει πολύ ο Άγγλος προπονητής, γιατί σε ένα EURO, η «ζημιά» μπορεί να γίνει σε ένα βράδυ… Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
.jpg "Η Αγγλία κέρδισε λόγω Μπέλιγχαμ, δεν έπεισε, ο Σάουθγκεϊτ της έβαλε «χειρόφρενο» και μας άφησε… απορίες!")
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας συμφωνήσουμε στο εξής: το να κερδίζει σε μία «πρεμιέρα» της στο EURO, ιστορικά, δεν είναι εύκολο για την Αγγλία. Σε αυτές τις περιπτώσεις άλλωστε, οι αριθμοί «μιλούν» από μόνοι τους.
Είχαν συμμετοχή σε 10 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και κατά συνέπεια, σε 10 πρώτες αγωνιστικές οι Άγγλοι, ενός τουρνουά, και μετρούσαν δύο μόλις νίκες, τέσσερις ισοπαλίες και ισάριθμες ήττες. Νοητικά «μπλοκάρουν» πάντα στην εν λόγω διοργάνωση. Συνεπώς, το να καταφέρουν να κερδίσουν, έστω και δύσκολα και με άγχος την Σερβία, δεν το βρίσκω αρνητικό. Πόσω δε μάλλον από την στιγμή που «έσπασαν» την «κατάρα» και κατάφεραν να επικρατήσουν σε δύο διαδοχικές πρεμιέρες EURO για πρώτη φορά στην ιστορία τους.
Αν δει κανείς ψυχρά το νικηφόρο 1-0 της Αγγλίας, μπορεί να αρκεστεί σε αυτό. Αλλά επειδή πρέπει να γίνει κριτική και οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές, ας συμφωνήσουμε και στο γεγονός πως τα «τρία Λιοντάρια» δεν έπεισαν με την εμφάνισή τους. Πολλοί παίκτες φάνταζαν κουρασμένοι, με την Αγγλία να αποδίδει καλά για 25 λεπτά και εν συνεχεία να μοιάζει να τραβάει χειρόφρενο.
Το παιχνίδι απέναντι στην Σερβία, μου θύμισε δύο συγκεκριμένες αναμετρήσεις: τον τελικό με την Ιταλία, που η Αγγλία πλήρωσε την εικόνα της, διότι είχε απέναντί της μία ποιοτική ομάδα. Και το δεύτερο ματς είναι η προηγούμενη πρεμιέρα της σε EURO κόντρα στην Κροατία. Είχε παίξει καλά για μισή ώρα, αρκέστηκε στο 1-0, συμβιβάστηκε με τη νίκη και πήγε παρακάτω.
Τότε, το δεύτερο παιχνίδι της απέναντι στην Σκωτία ήταν ακόμη χειρότερο, για να φτάσουμε στο φινάλε των ομίλων, και εκεί να αρχίσουν να βρίσκουν ρυθμό οι Άγγλοι. Θα γίνει το ίδιο και φέτος; Ουδείς μπορεί να το ξέρει, αλλά η κούραση που έκανε την εμφάνισή της και η έλλειψη αριστερού μπακ, ήταν εμφανής.
Ή για να το θέσω ακόμη πιο σωστά… Η έλλειψη γενικώς αριστερής πλευράς. Ο Κίραν Τρίπιερ είναι εμφανές πως δυσκολεύεται να παίξει με το αριστερό, γεγονός που αποδεικνύεται και από το ότι δεν είχε ούτε μία προωθημένη πάσα στο ματς. Από εκεί και πέρα, ο Φιλ Φόντεν έχει μάθε να «συγκλίνει» και κατά συνέπεια, έβλεπες την Αγγλία και ένιωθες πως μπορεί να αναπτυχθεί μονοδιάστατα. Κατά βάση από την δεξιά της πτέρυγα, λόγω της ικανότητας του Μπουκάγιο Σάκα στο «ένας εναντίον ενός». Έτσι ήρθε το γκολ του Τζουντ Μπέλιγχαμ, από την ίδια πλευρά ήρθε και η φάση με το δοκάρι του Κέιν, έπειτα από σέντρα του Μπόουεν. Αυτός ήταν και ο μοναδικός παίκτης της Αγγλίας, που δημιούργησε ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο!
Ας περάσουμε τώρα στον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ… Αντιλαμβάνομαι πλήρως πως το να κρατάς το «μηδέν» είναι σημαντικό. Όπως και το να έχεις να δεχθείς γκολ σε διαδικασία ομίλων στο EURO από το 2016, δηλώνει κάτι. Ναι, αλλά συζητάμε για την εθνική Αγγλίας. Δεν μπορείς να αρκείσαι σε αυτό. Πόσω δε μάλλον, από την στιγμή που το ταλέντο που έχει επιθετικά η ομάδα, είναι τέτοιο… Πείτε μου ειλικρινά, πόσες χώρες μπορούν να χωρέσουν στην ίδια ενδεκάδα τον Ράις, τον Άρνολντ, τον Μπέλιγχαμ, τον Φόντεν, τον Σάκα και τον Κέιν; Ελάχιστες θα πω εγώ. Και ας ήταν αρνητικός ο Αλεξάντερ Άρνολντ χθες, και ας μην κατάφερε ο Χάρι Κέιν να συνδυάσει την 12η συμμετοχή του σε EURO, όπου ξεπέρασε τον Γκάρι Νέβιλ, με ένα γκολ…
Αυτό λοιπόν θεωρώ πως είναι και το ζήτημα με τον Σάουθγκεϊτ. Διαθέτει μία ομάδα με αστείρευτο και τεράστιο ταλέντο και δείχνει πως «ζορίζεται» να το αξιοποιήσει. Άργησε χαρακτηριστικά να κάνει αλλαγές απέναντι στην Σερβία και νομίζω πως και αυτές που έκανε, διόλου επιτυχημένες ήταν. Σωστά έβαλε τον Γκάλαγκερ και θα έπρεπε να το κάνει και νωρίτερα, αλλά μήπως θα έπρεπε να έχει αξιοποιήσει και τους Πάλμερ – Γουότκινς, έναντι των κουρασμένων Κέιν και Φόντεν;
Κοιτά κανείς το αποτέλεσμα, βλέπει το 1-0 και αρκείται σε αυτό. Ας δούμε όμως και τη μεγάλη εικόνα, και ας πούμε πως από όσα φαβορί έχουμε δει μέχρι τώρα, η Αγγλία είχε πράγματι την χειρότερη εικόνα. Προφανώς και είναι νωρίς, αλλά αυτό είδα και ακριβώς αυτό επισημαίνω.
Τέλος, θα πρέπει να κάνουμε και μία ειδική αναφορά στον Τζουντ Μπέλιγχαμ. Μαθημένος στα 22 του να κερδίζει. Συνηθισμένος να παίζει σε μεγάλα παιχνίδια, λόγω Ρεάλ Μαδρίτης. Ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής, που φαντάζει ο ηγέτης της χώρας του, τέσσερα χρόνια αφότου ενηλικιώθηκε. Αλλά ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ πρέπει να αντιληφθεί πως με έναν παίκτη να ξεχωρίζει, ενώ διαθέτει ένα εκπληκτικό ρόστερ, δύσκολα θα φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου…
