Ποιος έχει «συμβόλαιο με την επιτυχία»; Κανείς, αλλά πλέον ο Σάουθγκεϊτ πρέπει να φύγει και να δοκιμάσει η Αγγλία κάτι διαφορετικό!
Έχασε η Αγγλία ξανά σε τελικό EURO. Τρία χρόνια μετά. Τότε ήταν η διαδικασία των πέναλτι με την Ιταλία, τώρα ήταν ένα γκολ στο 89ο λεπτό, απέναντι στην Ισπανία. Τι να προσάψει κανείς στον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ ξανά; Ότι άργησε να κάνει αλλαγές, ότι δεν προσέγγισε σωστά το ματς, ότι δεν είχε τις στιγμές που έψαχνε; Δεν χρειάζεται να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Ας του πιστώσουμε όσα έκανε από το 2018 και έπειτα, και ας συμβιβαστούμε με το ότι μάλλον ήρθε η ώρα να αποχωρήσει! Παρότι, όποιος και να έρθει, δεν γνωρίζουμε αν θα αποδώσει καλύτερα… Μόνο για ένα πράγμα άλλωστε, είμαι απολύτως σίγουρος: για το ότι το «ποδόσφαιρο θα επιστρέψει στο… σπίτι», το 2028! Ακόμη και αν… ξανά, δεν σηκώσει το EURO η Αγγλία! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το EURO 2024 τελείωσε. Και πλέον, μπορούμε να κάνουμε μία πολύ απλή συζήτηση, ξεκινώντας φυσικά από όσα είδαμε χθες, στον τελικό του τουρνουά, ανάμεσα στην Αγγλία και την Ισπανία.
Τα είδατε όλοι, άπαντες θα έχετε άποψη και εικόνα για το παιχνίδι. Όχι μόνο εγώ που βρέθηκα στο Βερολίνο και παρακολούθησα τα «τρία Λιοντάρια» να ηττώνται για δεύτερη συνεχόμενη φορά σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, μέσα σε μία τριετία.
Να πούμε το βασικότερο όλων; Η Ισπανία κατακτά απολύτως δίκαια το EURO 2024. Πρέπει κανείς να είναι τρομερά πωρωμένος ή να τον διακατέχει κάποιου είδους κόμπλεξ με τη «φούρια ρόχα», ώστε να μην το καταλαβαίνει. Ουδείς μπορεί να την αμφισβητήσει και ο λόγος είναι ξεκάθαρος: πήρε όλα της τα παιχνίδια, έκανε επτά νίκες, αριθμός – ρεκόρ για το EURO, απέκλεισε τις κορυφαίες χώρες που θα μπορούσε να βρει στον δρόμο της για να το κατακτήσει. Άφησε έξω τη Γερμανία, τη Γαλλία, κέρδισε και την Αγγλία, δίχως να χρειαστεί παράταση.
Ήταν η πιο συνεπής ομάδα του EURO 2024, έπαιξε και εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Δεν βασίστηκε μόνο στον Ρόδρι, που κατά την γνώμη μου αποτελεί την απόλυτη μετεξέλιξη του Μπουσκέτς, ή στο ατομικό ταλέντο των Γιαμάλ και Γουίλιαμς. Βασίστηκε και στο πρέσινγκ του Μοράτα μέχρι τελικής πτώσεως, στην ικανότητα του Σιμόν κάτω από την εστία, στην εμπειρία των Νάτσο και Καρβαχάλ, που έχουν κατακτήσει φέτος τα… πάντα!
Συνεπώς, για να τελειώνουμε με αυτό, η Ισπανία κατακτά δίκαια το EURO 2024, ούσα και στον τελικό ανώτερη της Αγγλίας, παρότι και οι δύο ομάδες είχαν τις στιγμές τους. Και η κομβικότερη όλων, θεωρώ πως είναι το γκολ στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους, ασχέτως αν η Αγγλία βρίσκει την ισοφάριση με το υπέροχο πλασέ του Πάλμερ. Ο λόγος; Διότι τα «τρία Λιοντάρια» δεν πρόλαβαν ποτέ να δουν και να «τεστάρουν» τα όρια της Ισπανίας, δίχως τον Ρόδρι στην σύνθεσή της!
Από εκεί και πέρα, η συζήτηση για τον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ είναι γνωστή. Τι έκανε λάθος, τι θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερα, αν άργησε να κάνει αλλαγές, αν οι ποδοσφαιριστές του επηρεάστηκαν από όλη αυτή την κριτική που γίνεται στο πρόσωπό του.
Θέλω και νομίζω πως οφείλουμε όλοι μας να του πιστώσουμε κάτι συγκεκριμένο: η Αγγλία μπήκε στη συζήτηση της κατάκτησης κάθε λογής μεγάλης διοργάνωσης και καθιερώθηκε σε αυτήν, επί των ημερών του. Την πήγε σε έναν ημιτελικό Μουντιάλ, αποκλείστηκε για ένα χαμένο πέναλτι από τη Γαλλία, πριν από δύο χρόνια, έχασε δύο τελικούς EURO, με ένα γκολ στο 89’ και στη διαδικασία των πέναλτι.
Παράλληλα, επί των ημερών του, η Αγγλία έβγαλε από πάνω της και τον «μανδύα» μίας σίγουρης ήττας, όταν το παιχνίδι οδηγείται στη «ρώσικη ρουλέτα». Η αρχή έγινε με την Κολομβία, ακολούθησε η πρόκριση με την Ελβετία, ο Τζόρνταν Πίκφορντ σε αμφότερες περιπτώσεις έχει «βγάλει» τουλάχιστον ένα πέναλτι!
Θέλω να πω επίσης, πως ο Σάουθγκεϊτ μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και… άτυχος, παρότι πολλοί θεωρούν πως η Αγγλία ήταν τυχερή με την κλήρωση που είχε στο EURO 2024. Και ας μην λέμε ό,τι θέλουμε. Αν η Γαλλία είχε βγει πρώτη στον όμιλό της, θα την συναντούσε στα ημιτελικά. Δεν θα προσάψουμε και σε αυτό ευθύνη στην Αγγλία! Άτυχο μπορώ να τον πω λοιπόν, διότι είδε παίκτες – κλειδιά στο ρόστερ του, να μην είναι και να μην νιώθουν καλά. Αναφέρομαι στον Χάρι Κέιν, παρά τα τρία γκολ που σημείωσε, μιλάω για τον Τζουντ Μπέλιγχαμ, που ναι μεν είχε μεγάλες στιγμές στο τουρνουά, αλλά δεν θύμισε τον παίκτη που ήταν ο ηγέτης της Ρεάλ μέχρι και τα Χριστούγεννα, που σκόραρε 24 γκολ στην χρονιά και κατάκτησε πρωτάθλημα και Champions League! Μιλάω και για τον Φιλ Φόντεν, που τελείωσε το EURO με «μηδενική» συμμετοχή σε γκολ, ενώ θεωρώ πως από την άλλη πλευρά, Σάκα, Ράις, Πάλμερ, Μέινου και όσοι έπαιξαν στην άμυνα, ήταν σταθερότεροι.
Είχα πει όταν ανέλαβε την Αγγλία ο Σάουθγκεϊτ, ως υπηρεσιακός, διαδεχόμενος τον Άλαρνταϊς, πως δεν μοιάζει με την ιδανική λύση. Έπεισε όμως, κέρδισε Μάλτα και Σκωτία, έμεινε στο 0-0 με την Σλοβενία και έστειλε τη χώρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, δίχως να δεχθεί γκολ. Και εκεί, αποκλείστηκε από ένα γκολ στην παράταση από την Κροατία. Λέω λοιπόν, πως ο Άγγλος έχει την τάση διαρκώς να αποδεικνύει πως τον αμφισβητούν αναίτια.
Ωστόσο, αν θέλετε την γνώμη μου, πρέπει να αποχωρήσει και να κάνει χώρο σε κάποιον άλλον. Δίχως φυσικά αυτό να σημαίνει, πως όποιος έρθει, θα διαγράψει καλύτερη πορεία από αυτόν. Θυμίζω την περίπτωση του Φάμπιο Καπέλο, που ήταν ο Ζοσέ Μουρίνιο ή ο Γιούργκεν Κλοπ της εποχής… Ουδείς έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Και ας μην μπούμε στη διαδικασία να σκεφτόμαστε, τι θα έκανε χθες ο Κλοπ αν καθόταν στον πάγκο της Αγγλίας. Διότι ο μοναδικός τρόπος να αποδεικνυόταν ανώτερος του Σάουθγκεϊτ, θα ήταν να πάρει το EURO!
Αυτό λοιπόν ήταν το EURO 2024. Και πλέον, οδεύουμε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, με ώρες πολύ διαφορετικές και «κόντρα» για την Ελλάδα, και έπειτα για την πραγματική και κυριολεκτική έννοια του «it’s coming home». Διότι η φράση αυτή, αναφερόταν στο ότι το ποδόσφαιρο γυρνά στο σπίτι, παρότι μετά κατέληξε να ταυτίζεται με την πορεία της Αγγλίας σε κάθε διοργάνωση.
Το EURO 2028 θα γίνει στη Μεγάλη Βρετανία. Και δεν ξέρω αν η Αγγλία θα το πάρει, αλλά σε κάθε περίπτωση θα… γυρίσει στο «σπίτι». Και η διοργάνωσή του θα είναι άψογη. Όπως ακριβώς ήταν και στη Γερμανία. Σε χώρες δηλαδή που αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο, και δεν μου θυμίζουν όσα είδα στο Κίεβο, στο Γαλλία – Πορτογαλία, στο Παρίσι, που θα μπορούσε να γίνει… Χέιζελ, και σε πολλές άλλες χώρες, την τελευταία δεκαετία!
Καταληκτικά λοιπόν, τελειώνουμε την κουβέντα μας, ακριβώς όπως την ξεκινήσαμε: δίκαια το παίρνει η Ισπανία, τρομερό το γεγονός πως από το «looser» και την «ταμπέλα» που κουβαλούσε μία περίοδο, πλέον είναι η πολυνίκης του EURO. Όσο για την Αγγλία; Έκανε ό,τι μπορούσε, είναι σημαντικό το ότι πήγε σε έναν δεύτερο τελικό μέσα σε μία τριετία, αλλά ίσως είναι η ώρα για ένα «αντίο» στον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ. Ακόμη και αν όλοι, αν το γκολ του Ογιαρθάμπαλ ήταν… οφσάιντ στο 89’ χθες, θα λέγαμε κάτι εντελώς διαφορετικό!
