Αντιδράσεις «ενότητας» στη Γιουνάιτεντ, και ας φεύγει «κάθε μέρα» ο Τεν Χαγκ: Μήπως αυτό θα πρέπει να του «πιστωθεί»;
Ο Έρικ Τεν Χαγκ «κάθε μέρα» φεύγει και την επόμενη συνεχίζει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μπορεί ο κάθε ένας να έχει την άποψή του για το έργο του. Είναι δεκτό και φυσικά, δικαιολογημένο. Αλλά μέσα σε όλα αυτά, ας δούμε και την κινησιολογία των παικτών της ομάδας. Διότι αν παρατηρήσει κάποιος με προσοχή το ματς της Τουρκίας, στη «χειρότερη» των περιπτώσεων, δεν αντικρίζει παίκτες αδιάφορους! Κάθε άλλο μάλιστα…
Όλοι, κατά καιρούς, έχουμε κρίνει το έργο του Έρικ Τεν Χαγκ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Γράφουμε αυτό που βλέπουμε, λέμε αυτό που πιστεύουμε. Ουδείς πρέπει να μπει στη διαδικασία να το κρίνει αυτό.
Ο κάθε ρεπόρτερ, ο κάθε δημοσιογράφος, ο κάθε αναλυτής, μπορεί να εκφέρει την άποψή του. Δεν χρειάζεται φυσικά κάποιος, να έχει κάποια από τις προαναφερθείσες ιδιότητες, ώστε να πει αυτό που σκέφτεται…
Από εκεί και πέρα όμως, καλό θα ήταν να βλέπουμε και να αντιλαμβανόμαστε, και την άλλη «όψη» του νομίσματος. Τι εννοούμε με αυτό; Ναι, ο Τεν Χαγκ δεν βελτιώνει την εικόνα της ομάδας. Ναι, οι «κόκκινοι διάβολοι» παίζουν διαρκώς, σαν να επιδιώκουν ή να συμβιβάζονται με την ισοπαλία. Ναι, δυσκολεύονται να επικρατήσουν εύκολα, ναι, πραγματοποιούν μία από τις χειρότερες εκκινήσεις στην ιστορία τους.
Ας μην πάρουμε και την άλλη πλευρά. Αυτή του Ολλανδού, που υποστηρίζει πως το club προοδεύει επειδή μετρά δύο τίτλους σε ισάριθμα χρόνια. Ας σταθούμε αποκλειστικά στο αγωνιστικό του «πράγματος».
Μπορεί λοιπόν, ο κάθε ένας να σκεφτεί διαφορετικά στην εν λόγω κατάσταση. Αλλά ουδείς πρέπει να υποστηρίξει πως οι παίκτες της ομάδας, θέλουν να δουν τον προπονητή να φεύγει. Το παρατηρούσα με την Μπρέντφορντ, το είδα και με τη Φενέρμπαχτσε. Πολλές φορές, η κινησιολογία διαδραματίζει τρομερά σημαντικό ρόλο.
Τους είδατε πώς αντέδρασαν στο γκολ του Κρίστιαν Έρικσεν; Έτρεξαν όλοι μαζί για να πανηγυρίσουν. Τους είδατε πώς απογοητεύτηκαν με τη μεγάλη ευκαιρία του Ράσφορντ στο 22ο λεπτό; Τους είδατε πώς έδωσαν συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον, όταν πέρασε μία επικίνδυνη κατάσταση στο μισάωρο;
Και κυρίως, δείτε τους στη «διπλή», τεράστια επέμβαση του Αντρέ Ονάνα, που «εξόργισε» τον Ζοσέ Μουρίνιο… Εκεί που πανηγυρίζουν σαν να είναι γκολ! Πολλάκις, γράφουμε κάτι ανάλογο για την Άρσεναλ και τον τρόπο που είναι «δεμένοι» άπαντες, αλλά και για τη Σίτι του Πεπ ή τη Λίβερπουλ του Άρνε Σλοτ…
Μήπως όμως, έχει μεγαλύτερη αξία να αναλύσουμε τις αντιδράσεις των παικτών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που διαρκώς βρίσκονται υπό πίεση και νιώθουν πως ο προπονητής τους αποχωρεί; Μάλλον είναι…
Δημήτρης Μανάκος
