Ένα βιβλίο γεμάτο δικαιολογίες, που εξηγεί πολλά για το πόσο κοντά, αλλά και πόσο μακριά έφτανε τα προηγούμενα χρόνια η Τότεναμ!
Έτυχε στο πρόσφατο ταξίδι μου να διαβάσω ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του βιβλίου που έβγαλε ο επί σειρά ετών αρχηγός της Τότεναμ και της παγκόσμιας πρωταθλήτριας του 2018, Γαλλίας, ο Ούγκο Λιορίς. Και ομολογώ πως σπάνια έχω διαφωνήσει τόσο πολύ με γραφόμενα ενός σημαντικού μεν ποδοσφαιριστή. Αλλά όπως αποδεικνύεται, πλήρως ακατάλληλου δε, για αρχηγό ομάδας στην Premier League.
Γραφει ο Maverick
Οι δικαιολογίες είναι μέσα στο παιχνίδι, ακόμα και σε αυτό του πρωταθλητισμού, αλλά σπάνια έχω διαβάσει κάποιον που για σειρά ετών ήταν αρχηγός μιας ομάδας, και μάλιστα, σε επίπεδο εθνικών ομάδων έγινε Παγκόσμιος πρωταθλητής, που να χρησιμοποιεί τόσες πολλές, προκειμένου να μην επιφορτιστεί τις ευθύνες που του αναλογούν.
Σας βάζω ένα απόσπασμα από το βιβλίο που αναφέρεται στη μετακόμιση από το παλιό γήπεδο, πριν γκρεμιστεί για να χτιστεί το νέο, και η Τότεναμ χρησιμοποιήσει το «Wembley» για έδρα.
«Η μεγάλη μου ερώτηση, και το λέω αυτό στο βιβλίο μου... τι θα είχε συμβεί αν έπρεπε να μείνουμε ακόμα ένα χρόνο στο White Hart Lane, ξέρεις; Γιατί όταν φύγαμε από αυτό το στάδιο, νομίζω ότι ήμασταν πιο έτοιμοι από ποτέ να ανταγωνιστούμε για την Πρέμιερ Λιγκ. Αλλά έπρεπε να μετακομίσουμε στο Wembley και να προσαρμοστούμε σε ένα νέο στάδιο και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε σαν το δικό μας στάδιο.
Αλλά αυτό δεν συνέβη. Και παρά αυτή τη δυσκολία, καταφέραμε να κρατήσουμε τη συνέπεια. Καταφέραμε να μείνουμε στην τετράδα και να προκριθούμε στο Champions League.
Έτσι ήταν ακόμα θετικό. Αλλά το μόνο που μπορούμε να νιώσουμε ως έλλειψη είναι πιθανώς το τρόπαιο. Είχαμε τρεις τελικούς που δεν κερδίσαμε.
Νομίζω ότι αυτή η ομάδα παικτών, και ο Μαουρίσιο εκείνη την εποχή, ήταν έτοιμοι να κερδίσουν. Αλλά στο ποδόσφαιρο, ποτέ δεν ξέρεις, είναι τόσο απρόβλεπτο. Αλλά αυτή η αίσθηση που είχαμε, με το να μείνουμε αηττητοι στο σπίτι για όλη τη σεζόν, πλησιάζαμε, αλλά είναι μέρος της ιστορίας του συλλόγου.
Υπήρξε μία απόφαση, και ήταν μέρος της εξέλιξης του συλλόγου, μετακομίζοντας σε ένα μεγαλύτερο γήπεδο. Και πιστεύω ότι σήμερα όλοι οι φίλαθλοι των Spurs είναι πολύ περήφανοι για αυτό το γήπεδο. Είναι απλώς ένα από τα καλύτερα ποδοσφαιρικά γήπεδα του κόσμου.
Ξεκινήσαμε να χάνουμε βαθμούς από πολύ νωρίς (στο Wembley), και αυτοί οι βαθμοί μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο τέλος της χρονιάς, ειδικά εντός έδρας. Εντός έδρας, απλώς θέλεις τον τέλειο τρόπο, και χάσαμε χρόνο για να βρούμε αναφορά. Ξέρετε, το White Hart Lane, πριν φύγουμε, ήταν ένας τύπος οχυρού»,
Δικαιολογίες, δικαιολογίες, δικαιολογίες!
Την πρώτη χρονιά που μετακινήθηκε στο Wembley μόνο η Τσέλσι και αργότερα η Μάντσεστερ Σίτι κέρδισαν την Τότεναμ, συνεπώς του ότι το γήπεδο λειτούργησε αρνητικά στους ποδοσφαιριστές καταρρέει από την απλή στατιστική.
Ανάμεσα σε σημαντικές νίκες που έκανε εκείνη τη χρονιά η Τότεναμ ήταν και το 4-1 επί της μετέπειτα φιναλίστ στο Champions League,Λίβερπουλ, άρα δύσκολα πείθει η εστίαση πως η μετακίνηση δημιούργησε ζήτημα.
Νωρίτερα, ο ίδιος δεν αναφέρει μέσα στο βιβλίο σε κανένα σημείο τις τεράστιες ευθύνες που είχε η ομάδα του και σαφέστατα και ο ίδιος προσωπικά εφόσον ήταν ο αρχηγός.
Την χρονιά που η Τότεναμ διεκδίκησε το πρωτάθλημα, επί της ουσίας, με μόνον αντίπαλο τη Λέστερ, που τελικά κατέκτησε και τον τίτλο, το 2015 – 16 το εκπληκτικό της ιστορίας, στο οποίο αναφέρεται πάρα πολύ λίγο είναι πως την τελευταία αγωνιστική σε μία κούρσα που ουσιαστικά ήταν δυο αλόγων η Τότεναμ έμεινε τρίτη!
Την ξεπέρασε η Άρσεναλ, αφού οι Spurs έχασαν με πολύ μεγάλο σκορ από την ήδη υποβιβασμένη Νιούκαστλ.
Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν πάρα πολλές άλλες ιστορίες που αντιλαμβάνεσαι πως ένας Παγκόσμιος πρωταθλητής που είναι ο αρχηγός της ομάδας του, σε πάρα πολλά πράγματα δεν είχε την πυγμή, την εμπειρία, παρά τα πάρα πολλά παιχνίδια του, την ικανότητα να μετατρέψει τους ποδοσφαιριστές που είχε γύρω του σε αληθινούς μαχητές, γιατί απλούστατα του έλειπε κάτι.
Ακόμα και μία ιστορία που αναφέρει, πως ο Ντανιελ Λιβι χάρισε σε όλους τους παίκτες ένα ακριβό ρολόι, το οποίο από πίσω έγραφε φιναλίστ «Champions League 2019» και ο Γάλλος τερματοφύλακας θεωρεί πως αυτό έδειχνε ηττοπάθεια. Η άποψή μου είναι πως απλώς αποτελεί ακόμα μία φτηνή δικαιολογία.
O Λίβι διοικητικά δέχομαι πως έχει κάνει πολλές ατολμίες και λάθη, αλλά μεγάλωσε το κλαμπ και σε έσοδα και με την είσοδο στο καινούργιο γήπεδο και μπορεί κάποιος να του βρει πάρα πολλά πράγματα για κάποιες μεταγραφές που μπορεί να έκανε ή να μην έκανε, αν και χειρίστηκε την περίπτωση του Χάρι Κέιν το 2021 εξαιρετικά.
Ωστόσο, να προσπαθήσεις να τον ψέξεις επειδή το ρολόι που έκανε δώρο έγραφε «φιναλίστ» και όχι δεν ξέρω και γω τι άλλο… νικητές, πάρα ακούγεται φθηνό!
Σε τελική ανάλυση, νομίζω ότι μέσα από το βιβλίο του Λιορίς αποδεικνύεται περίτρανα πως γενικότερη νοοτροπία μέσα στα αποδυτήρια της Τότεναμ ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές ήταν να επικρατεί μία ηττοπάθεια και μία έτοιμη δικαιολογία για οποιαδήποτε αποτυχία. Και από έναν Παγκόσμιο πρωταθλητή περιμένεις πολύ περισσότερη αυτοκριτική σε αυτά που γράφει, και όχι δικαιολογίες!
