«The time is now»: Η Λίβερπουλ νιώθει έτοιμη για το ματς με τη Σίτι και πώς ο Σλοτ βάζει τη δική του σφραγίδα σε μια ομάδα που έμαθε να κερδίζει!
Παρά την ήττα από τη Νότιγχαμ Φόρεστ, νωρίς στη σεζόν η Λίβερπουλ του Άρνε Σλοτ αποδίδει και κερδίζει βελτιώνοντας πολλά και διαφορετικά κομμάτια του παιχνιδιού. Οφείλεται στον Ολλανδό, της έχει δώσει την αγωνιστική «ταυτότητα» που θέλει, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως παρέλαβε ένα πολύ καλό ρόστερ από τον Γιούργκεν Κλοπ. Μετρήστε το και αυτό κατά τη διάρκεια της σεζόν, με τον Γερμανό «κάτι να ήξερε» όταν αποθέωνε τον Σλοτ, στο «αντίο» του στο «Άνφιλντ»! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Πριν από περίπου 40 ημέρες, κοιτούσε κανείς το πρόγραμμα της Λίβερπουλ και έλεγε πως στα τέλη Νοεμβρίου, θα γνωρίζει πού ακριβώς «βαδίζει» η χρονιά της. Ήταν πολλά τα ματς, ήταν δύσκολα και πολύ σωστά, ο Άρνε Σλοτ υποστήριζε πως το καλύτερο που μπορούσε να σκεφτεί για το διάστημα που ερχόταν τότε, ήταν ότι θα συναντούσε κάθε αντίπαλο από μία φορά. Μπορεί η δήλωση να φάνταζε… οξύμωρη, όμως ήταν στον απόλυτο βαθμό ρεαλιστική. Και πλέον, 40 ημέρες μετά, η Λίβερπουλ μπορεί να αισθάνεται πως βρίσκεται σε εκπληκτική αγωνιστική κατάσταση. Κέρδισε με 2-1 την Τσέλσι, επικράτησε πιο εύκολα από ό,τι δείχνει το τελικό 1-0 απέναντι στη Λειψία, στη Γερμανία, έμεινε στο 2-2 με την Άρσεναλ, που είναι ένα καλό αποτέλεσμα στο «Έμιρεϊτς» και έκτοτε, μετρά έξι συνεχόμενες νίκες. Δύο με την Μπράιτον, εκ των οποίων η μία στο «Άνφιλντ» ήρθε δύσκολα και με ανατροπή, το 2-0 με την Άστον Βίλα, το 4-0 με την Μπάγερ Λεβερκούζεν, την ανατροπή με τη Σαουθάμπτον και φυσικά, τη νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης.
Υπολογίστε πως σε αυτό το διάστημα, η Λίβερπουλ, που κέρδισε για πρώτη φορά τη «Βασίλισσα» από το 2009, είναι η μόνη ομάδα στο Champions League με το απόλυτο, μετρά 17 νίκες στα 19 πρώτα παιχνίδια με τον νέο προπονητή της και όλα αυτά τα έκανε, δίχως έναν εκ των πιο σταθερών ποδοσφαιριστών της, τον Ντιόγο Ζότα, που έχει χτυπήσει και είναι εκτός. Με ρωτάτε συχνά τι είναι αυτό που έχει διαφοροποιήσει ως στιγμής ο Άρνε Σλοτ. Για να μην μπούμε στη διαδικασία των «αφορισμών», όλοι πρέπει να αναγνωρίζουμε πως παρέλαβε ένα εξαιρετικό ρόστερ από τον Γιούργκεν Κλοπ.
Ένα έτοιμο «πράγμα», στο οποίο επί της ουσίας, κατάφερε πολύ πιο άμεσα από το αναμενόμενο, να δώσει τη δική του «ταυτότητα». Βελτίωσε τα ποσοστά κατοχής της μπάλας, πρόσθεσε περισσότερο «μυαλό» στους ποδοσφαιριστές του, δίνοντάς τους να καταλάβουν πως η λογική της «επίθεσης στην επίθεση», ναι μεν είναι ωραία στο μάτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και αποδοτική, και φυσικά, εξέλιξε τον τρόπο της ανασταλτικής λειτουργίας. Η Λίβερπουλ αμύνεται καλύτερα, δέχεται λιγότερες ευκαιρίες, μικρότερο ποσοστό τελικών προσπαθειών και δεν βρίσκεται με την ίδια συχνότητα πίσω στο σκορ. Και όπως πάντα χρειάζεται σε έναν «μαραθώνιο», όπως είναι αυτός της Premier League, μαθαίνει σιγά – σιγά να κερδίζει και στην κακή της ημέρα. Μία τέτοια έμοιαζε να είναι με την Μπράιτον, μία τέτοια ήταν σίγουρα στο «Σεντ Μέρις» με τη Σαουθάμπτον. Παράλληλα, εν αντιθέσει με πέρυσι, οι «κόκκινοι» δεν δέχονται τόσες πολλές ευκαιρίες από στατικές φάσεις.
Αμύνονται καλύτερα στα κόρνερ, δεν απειλούνται και όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μία «ματιά» στην Άρσεναλ και στους αριθμούς της από κόρνερ την τελευταία τριετία, απλώς αναδεικνύει και την επιτυχία των «κόκκινων» σε αυτό το κομμάτι. Από εκεί και πέρα, το γεγονός πως η Λίβερπουλ κερδίζει διαρκώς και πείθει με την εικόνα της, όπως έκανε και απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν «κρύβει» τις αδυναμίες της. Είναι πρόβλημα ο τραυματισμός του Μπράντλεϊ, που δίνει μία ηρεμία στην ομάδα, τώρα που λείπει ο Αλεξάντερ Άρνολντ, ενώ συνιστά και βασικό ζήτημα το γεγονός πως χτύπησε ο Κονατέ, πριν από το ματς με τη Μάντσεστερ Σίτι.
Όσον αφορά στα συμβόλαια, επειδή μεγάλη είναι η συζήτηση που γίνεται, ο Σαλάχ θέλει να ανανεώσει και παίζει ως ένας ποδοσφαιριστής που θέλει να μείνει στο «Άνφιλντ». Το ίδιο βλέπω και με τον Βίρτζιλ Φαν Ντάικ, ενώ ο Αλεξάντερ Άρνολντ μοιάζει η πιο «δύσκολη» περίπτωση από τους τρεις, δίχως αυτό να σημαίνει πως η φυγή του είναι δεδομένη. Όσο όμως, η Λίβερπουλ κερδίζει, επικρατεί μία ηρεμία και ανάμεσα στον κόσμο της για όλα αυτά τα ζητήματα. Μιλήσαμε για τραυματίες, είπαμε πως λείπει ο Ζότα, σαφώς και αυτό είναι ένα θέμα, αλλά θυμίζω πως στις καλές περιόδους του Κλοπ στη Λίβερπουλ, πάντα η ομάδα έπαιρνε πολλά γκολ από τους μέσους της. Το έχασε αυτό στο διάστημα του χρόνου ο Γερμανός, το ανέκτησε εν μέρει πέρυσι, και αυτό συνεχίζεται και φέτος!
Και αυτό, «ιστορικά» για τη Λίβερπουλ, κάθε φορά που προέβαινε σε μεγάλες πορείες και επιτυχίες, είναι σημαντικό. Πέραν των αριθμών όμως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πόσο μεγάλη δουλειά κάνουν ο Χράφενμπερχ με τον Κέρτις Τζόουνς στα χαφ. Ο πρώτος λογίζεται ως νέα… μεταγραφή, από την στιγμή που τον παρέλαβε ο Άρνε Σλοτ, και ο δεύτερος, αν είχε κοστίσει όπως ο Σόμποσλαϊ για παράδειγμα, θα λάμβανε πολύ μεγαλύτερη αποθέωση. Τυχαίνει απλώς να αποτελεί ένα παιδί των ακαδημιών της ομάδας και για τον λόγο αυτόν, το όνομά του δεν συμπεριλαμβάνεται με κεφαλαία, δίπλα στα υπόλοιπα ονόματα που έχουν συνηθίσει να… αποθεώνονται.
Πλέον, πλησιάζει ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Σίτι. Είναι κομβικό το ματς, έγραψα και πριν από δύο ημέρες, πως μπορεί να καθορίσει εν πολλοίς και τον τίτλο. Διότι αν η Λίβερπουλ κερδίσει και αφήσει την ομάδα του Πεπ στο -11, ψυχολογικά το προβάδισμα θα είναι «διπλάσιο». Και όπως είχα γράψει, και πριν από δύο χρόνια, για να πάρει κανείς το πρωτάθλημα από τη Σίτι, πρέπει να την αφήσει πίσω από νωρίς. Θα είναι σημαντικά τα προβλήματα που θα έχει η Λίβερπουλ, πρέπει να δούμε ποιοι θα είναι διαθέσιμοι, ώστε να μιλήσουμε ασφαλέστερα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αν υπάρχει ένας τραυματισμός που δεν έχει επηρεάσει διόλου, τότε αυτός είναι του Άλισον.
Διότι ο Κέλεχερ είναι εκπληκτικός, είναι σταθερότατος και έχει αποδειχθεί «λίρα 100», σε όλη αυτήν την υπέροχη πορεία της Λίβερπουλ, ως στιγμής στη σεζόν. Θέλει μεταγραφές τον Ιανουάριο; Πιθανώς, θέλει! Έκανε καλά που δεν προέβη σε αναρίθμητες προσθαφαιρέσεις το καλοκαίρι; Δεν ξέρω. Προς το παρόν, πάντως, η Λίβερπουλ λειτουργεί καλύτερα από κάθε ομάδα στο Champions League και καλύτερα από κάθε σύλλογο στο «Νησί».
Ζητούμενο είναι η διάρκεια και προφανώς οι τρεις βαθμοί την Κυριακή το απόγευμα. Όπως και να έχει όμως, και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη δουλειά του Άρνε Σλοτ. Είναι εξαιρετική. Όπως και δεν πρέπει να ξεχνάμε όσα του άφησε ο Γιούργκεν Κλοπ. Ένα έτοιμο σύνολο. Μία ομάδα με δυνατότητες. Ένα υπερπλήρες ρόστερ. Όταν ο Γερμανός φώναζε το όνομα του Σλοτ, πριν από την άφιξή του στο «Άνφιλντ», κάτι έβλεπε. Και οι πρώτοι του τρεις μήνες στο Λίβερπουλ, ξεπερνούν πραγματικά, κάθε λογής προσδοκία, ακόμη και του πιο αισιόδοξου φίλου της ομάδας!
