Με τις διάφορες καμπάνιες, το ποδόσφαιρο έχει μπλέξει σε έναν κόσμο όπου το «φαίνεσθαι» έχει μεγαλύτερη αξία από το «γίγνεσθαι»!
Θα γίνω λίγο αιρετικός και πιθανώς ενοχλητικός, αλλά γιατί μπλέκεται το ποδόσφαιρο με πράγματα που δεν μπορεί να διαχειριστεί; Ο Μαρκ Γκέχι της Κρίσταλ Πάλας απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες για παραποίηση περιβραχιονίου την περασμένη εβδομάδα, αφού έγραψε το «I love Jesus» πάνω στο ουράνιο τόξο της καμπάνιας «Rainbow Laces» του Stonewall για την υποστήριξη της LGBTQ+ κοινότητας, και τουλάχιστον λειτούργησε η κοινή λογική.
Γράφει ο Maverick
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως καλό είναι το ποδόσφαιρο να κάνει διάφορες κινήσεις κατά καιρούς. Εννοείται πως ο ρατσισμός δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο, εννοείται πως όλοι πρέπει να συμπεριλαμβάνονται και δεν μπορεί να γίνονται διακρίσεις, είτε λόγω θρησκευτικών, είτε λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, είτε λόγω σεξουαλικών επιλογών. Και αφού συμφωνήσουμε σε αυτό, πάμε τώρα στο γιατί μπλέκουν μερικές φορές οι ίδιες οι ομάδες, οι Ομοσπονδίες, η UEFA και η FIFA, με κινήσεις που είναι δεδομένο πως θα προκαλέσουν αντιδράσεις, επειδή αυτό που είναι ανεκτικό για κάποιον αποτελεί ενοχλητικό για κάποιον άλλον.
Η ιστορία με τον Γκέχι αντιμετωπίστηκε ψύχραιμα. Θα ήταν παράνοια βέβαια αν αυτός τιμωρείτο, από την στιγμή που ένας άλλος αρχηγός, ο Σαμ Μόρσι της Ίπσουιτς, αρνήθηκε λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων να φορέσει το περιβραχιόνιο που υποστηρίζει ζητήματα LGBTQ+ και θα μπορούσε θεωρηθεί ως προσβλητικό για τους Μουσουλμάνους.
Ο 33χρονος αρχηγός της Ίπσουιτς, γεννημένος στο Γουλβερχάμπτον, είναι Μουσουλμάνος, και παρότι συμφώνησαν και οι 20 σύλλογοι της Premium League πριν από τα παιχνίδια του περασμένου Σαββατοκύριακου, να γίνει η κίνηση με τα περιβραχιόνια, η άρνηση του Μόρσι έφερε σε δύσκολη θέση την Ίπσουιτς που αναγκάστηκε να κάνει μία δήλωση που περισσότερο μπέρδεψε τα πράγματα, να πούμε την αλήθεια, και λιγότερο τα βοήθησε.
Η διοίκηση επανέλαβε τη δέσμευσή της να είναι «ένα πλήρως κοινωνικό κλαμπ που τους καλωσορίζει όλους», αλλά προσέθεσε ότι σέβεται την απόφαση του παίκτη.
«Ως σύλλογος υποστηρίζουμε περήφανα την εκστρατεία Rainbow Laces της Premier League και στεκόμαστε μαζί με την κοινότητα LGBTQ+ στην προώθηση της ισότητας και της αποδοχής», δήλωσε η Ίπσουιτς σε ανακοίνωσή της τη Δευτέρα. Και το ερώτημα που μπορεί να κάνει κάποιος με το… ανήσυχο μυαλό του είναι γιατί μια ομάδα που αγαπά και υποστηρίζει τη κοινότητα LGBTQ+, δεν έδωσε σε κάποιον άλλον παίκτη για μια φορά να φορέσει το περιβραχιόνιο; Πόσο δύσκολο ήταν δηλαδή; Και έτσι, ούτε ο αρχηγός να έρθει σε δύσκολη θέση, αλλά θα δείξει και ξεκάθαρα ο σύλλογος πως πιστεύει αυτά τα οποία έβγαλε αργότερα ως μία αμήχανη αντίδραση για ανακοίνωση.
Ο Γκέχι είναι αλήθεια επίσης, πως παραβίασε τον «κανονισμό 4», που αναφέρει ότι «για οποιαδήποτε παράβαση ο παίκτης και/ή η ομάδα θα τιμωρηθούν από τον διοργανωτή του ανταγωνισμού, την εθνική ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ή από τη FIFA.»
Αθωώθηκε πάντως, χάρη σε μια τροποποίηση στον νόμο το περασμένο καλοκαίρι, για να διευκρινιστεί ότι όλοι οι αρχηγοί «πρέπει να φορούν ένα περιβραχιόνιο που είναι απλό και συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του Νόμου 4 σχετικά με συνθήματα, δηλώσεις, εικόνες και διαφήμιση.»
Αυτό άφησε ένα παράθυρο για να αθωωθεί, αλλά πραγματικά το ποδόσφαιρο αφού δεν μπορεί να διαχειριστεί τις ιδιαιτερότητες, γιατί επιμένει; Το ίδιο γίνεται και με την ιστορία της παπαρούνας και της «Armistice day», όπου οι Βρετανοί τη γιορτάζουν τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου κι από γιορτή της λήξης του Ά Παγκοσμίου Πολέμου εξελίχθηκε σε μία ανάμνηση των νεκρών των πολέμων, δημιουργώντας σαφέστατα μια ένταση ακόμα και με Ιρλανδούς ποδοσφαιριστές. Και ειδικά, σε μία εποχή που μετέχουν πάρα πολλοί ξένοι στην Premier League, το ίδιο αντίστοιχα ισχύει και για διάφορες χώρες που κατά καιρούς έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τους Βρετανούς στα μέτωπα των πολέμων, όπως οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Αργεντινοί.
Το ότι ο Γκέχι, ως Χριστιανός, επέλεξε να γράψει το θρησκευτικό σύνθημα σε έναν ιμάντα που υποστηρίζει ζητήματα LGBTQ+, θα μπορούσε να έχει θεωρηθεί ως επιβαρυντικός παράγοντας, αλλά με την ιστορία του Μόρσι επίσης να μη φοράει ως Μουσουλμάνος το περιβραχιόνιο, το πράγμα έμπλεξε και προτιμήθηκε μια επίπληξη και τίποτα περισσότερο για τον διεθνή αρχηγό της Κρίσταλ Πάλας.
Προσέξτε τώρα τι ακριβώς λέει ο κανονισμός της ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αγγλίας:
«Η εμφάνιση σε, ή η ενσωμάτωση σε, οποιοδήποτε είδος ρούχου πολιτικού ή θρησκευτικού μηνύματος απαγορεύεται και προβλέπεται πειθαρχική δράση για οποιαδήποτε παράβαση αυτών των Κανονισμών.»
Και το ερώτημα είναι: Ένας παίκτης γράφει κάτι επάνω στο περιβραχιόνιο που αφορά τον Ιησού η θα μπορούσε να αφορά τον Μωάμεθ, την Παλαιστίνη ή την Ουκρανία ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό θεωρείται πολιτικό μήνυμα ή θρησκευτικό, ανάλογα, και κινδυνεύεις με τιμωρία. Τότε, σε εκείνη την περίπτωση το περιβραχιόνιο με τα χρώματα του ουρανίου τόξου, δεν είναι κάτι παρόμοιο;
Η παπαρούνα που αφορά τους νεκρούς των πολέμων δεν είναι κάτι αντίστοιχο; Επειδή γίνεται από την Ομοσπονδία σε εκείνη την περίπτωση επιτρέπεται, αλλά όταν το κάνει κάποιος μόνος του, σχετικά με το τι πιστεύει ο ίδιος για την θρησκευτική του ευλάβεια ή για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, πρέπει να παραπέμπεται και να τιμωρείται;
Έχει μπλέξει πολύ αυτό το πράγμα και νομίζω ότι οι ίδιες οι ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες, και γενικότερα, ο ίδιος ο αθλητισμός έχει εγκλωβιστεί σε ένα ολόκληρο σύμπαν του «φαίνεσθαι» και όχι του γίγνεσθαι. Και περισσότερο δείχνει να τον ενδιαφέρει η εικόνα, παρά οι πράξεις. Αυτή είναι η άποψή μου και όποιος θέλει μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει.
