Όσο ήταν ο Τεν Χαγκ στη Γιουνάιτεντ, γνώριζες ποιος… φταίει – Τώρα, «λείπει» ακόμη και αυτό!
Έφταιγε για όλα ο Έρικ Τεν Χαγκ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Απολύεται. Παίρνει το ρίσκο και λέει «ναι» ο Ρούμπεν Αμορίν. Φταίει και δεν… φταίει για όσα βλέπουμε, κατακρίνεται για μία ομάδα που δεν είναι δική του. Άλλοι «ψέγουν» τη διοίκηση, άλλοι τον Σερ Τζιμ Ράτκλιφ, άλλοι τους παίκτες, άλλοι το σύστημα του Πορτογάλου. Και μέσα σε ένα «θρίλερ» που εξελίσσεται στο «Ολντ Τράφορντ», η Γιουνάιτεντ με την απόλυση του Ολλανδού έχασε και κάτι ακόμη: ο κόσμος ήξερε ποιον να… βρίσει. Τώρα, έπαψε και αυτό να υφίσταται, με το ίδιο το κοινό της να «διχάζεται»!
.jpg "Όσο ήταν ο Τεν Χαγκ στη Γιουνάιτεντ, γνώριζες ποιος… φταίει – Τώρα, «λείπει» ακόμη και αυτό!")
Ο Έρικ Τεν Χαγκ αποχωρεί μεσούσης της σεζόν από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ο Ολλανδός… θέλει, τα αποτελέσματα δεν βοηθούν και το επιχείρημα με τους δύο τίτλους σε ισάριθμες σεζόν, παύει να διαδραματίζει κομβικό ρόλο για τον Σερ Τζιμ Ράτκλιφ.
Λύνεται η συνεργασία των δύο πλευρών και για τρία παιχνίδια κάθεται στον πάγκο τους ο Ρουντ Φαν Νίστελροϊ. Τρεις νίκες οι «κόκκινοι διάβολοι». Αλλάζει η ψυχολογία, ο κόσμος έρχεται ξανά κοντά στην ομάδα, ενώ η διοίκηση αναζητά τον «εκλεκτό» για ένα μακροπρόθεσμο project που χρειάζεται υπομονή και στήριξη.
Εν τέλει, άπαντες καταλήγουν στον Ρούμπεν Αμορίν, τον οποίο οι Άγγλοι πιέζουν για να αναλάβει άμεσα. Ο ίδιος ζητά να μείνει για ολόκληρη τη σεζόν στην Σπόρτινγκ Λισαβώνας, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το βάζει «βέτο». «Ή τώρα ή καθόλου», του λένε, ο ίδιος το ξεκαθαρίζει στους Πορτογάλους, παίρνει το ρίσκο και αποφασίζει να αναλάβει τον σύλλογο.
Μεστό το ξεκίνημά του, αποτελέσματα δίχως λογική, αλλά δεν θα μπορούσε αυτή να «επικρατήσει» τόσο εύκολα. Επιχειρεί να καθιερώσει την τριάδα στην άμυνα, παρότι δεν συζητάμε για… δική του ομάδα. Σε άλλα ματς αποδίδει, σε άλλα όχι.
Κορυφαίο του αποτέλεσμα το «διπλό» επί της Μάντσεστερ Σίτι στο «Έτιχαντ». Ο κόσμος «φτιάχνεται», αρχίζει να πείθεται, ξεχνά την αποχώρηση του Φαν Νίστελροϊ, που ήθελε σημαντικότερο ρόλο από αυτόν που του πρότεινε η διοίκηση.
Το ρίσκο που πήρε ο Αμορίν μοιάζει να δικαιώνεται. Όλα αυτά μέχρι τον Δεκέμβριο. Διότι έκτοτε, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετρά έξι ήττες σε όλες τις διοργανώσεις, τέσσερις σερί, συμπεριλαμβανομένου και το Λιγκ Καπ, και τρία διαδοχικά παιχνίδια που δεν έχει σκοράρει.
Την κερδίζει πανεύκολα, με 3-0, η Μπόρνμουθ στο «Ολντ Τράφορντ», ακολουθεί το 2-0 με τη Γουλβς, έρχεται και το «διπλό» της Νιούκαστλ στο «Θέατρο των Ονείρων», μόλις για δεύτερη φορά στον 21ο αιώνα, σε επίπεδο πρωταθλήματος.
Ενδιάμεσα, έχουν προκύψει εσωτερικά ζητήματα. Ο Μάρκους Ράσφορντ και η δήλωσή του, οι κόκκινες κάρτες του Μπρούνο Φερνάντες και ο Αμορίν που δεν του έδωσε το χέρι στο «Μολινό», η αλλαγή… τακτικής του Ζίρκζεϊ στο ματς με τη Νιούκαστλ, στο 33ο λεπτό.
Σε κάθε απόφαση που παίρνει ο κάθε ένας μας, κάτι κερδίζει και κάτι χάνει. Το ερώτημα είναι… Τι ακριβώς κέρδισε ο Ρούμπεν Αμορίν με το ρίσκο που πήρε να αφήσει μία «έτοιμη» ομάδα για ένα… άρρωστο σύνολο, που δεν έχει καν επιλέξει. Ουδείς γνωρίζει. Και ένα δεύτερο ερώτημα που προκύπτει, κοιτώντας τον βαθμολογικό πίνακα;
Πόσο χειρότερα θα πήγαινε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Έρικ Τεν Χαγκ; Και αν πήγαινε, οι φίλοι της ομάδας ήξεραν ποιον να «βρίζουν». Ποιος φταίει στο δικό τους μυαλό, πού να αποδώσουν ευθύνες. Τώρα, δεν υφίσταται ούτε αυτό. Και βλέπουμε μία ομάδα να «καταστρέφεται», έναν προπονητή να κατακρίνεται, δίχως να… φταίει, και έναν Ολλανδό να έχει αποχωρήσει, ενώ πιέστηκε να το κάνει, αλλά και αρκετούς να σκέφτονται μήπως η απόλυσή του έκανε τα πράγματα χειρότερα.
Μοναδικές καταστάσεις, βγαλμένες από «θρίλερ», δίχως να μπορεί κάποιος να κάνει «spoil» για τη συνέχεια…
Δημήτρης Μανάκος
