Μια μέρα που μπορεί να εξελιχθεί σε «ιστορική» για τη Νιούκαστλ, αλλά και εφαλτήριο για την εποχή Σλοτ στη Λίβερπουλ!
Η ελληνική τηλεόραση μετρούσε έξι χρόνια ζωής, οταν ενα απογευμα του Μαρτιου του 1972 συνδέθηκε με το Γουέμπλεϊ, εκεί όπου η Στόουκ του αείμνηστου Γκόρντον Μπανκς έπαιζε με την Τσέλσι του Πίτερ Όσγκουντ. Ο τελικός του Λιγκ Καπ έμπαινε στη ζωή μας και το έχω ξαναπεί πως για αρκετά χρόνια ένα Σαββατιάτικο απόγευμα το χαλαλίζαμε πάντα για αυτόν τον αγώνα. Αλλά τότε δεν έδειχνε η τηλεόραση είκοσι ματς τη μέρα αλλά τόσα όλο τον χρόνο! Σήμερα, η Λίβερπουλ και Νιούκαστλ διεκδικούν το τρόπαιο και μπορούν να μας δώσουν έναν υπέροχο αγώνα!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Το Λιγκ Καπ μπορεί να πέρασε τη φάση της πλήρους απαξίωσης για κάποια χρόνια κυρίως στη δεκαετία του '90 και κάποια χρόνια στο νέο millennium, ωστόσο, επέστρεψε δυναμικά και ήταν ο Ζοσέ Μουρίνιο βασικός λόγος που το παρεξηγημένο τρόπαιο πήρε και πάλι τα πάνω του. Από την πρώτη μέρα που πήγε στο Νησί με την Τσέλσι και έπειτα όταν με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε το τρόπαιο το 2017, έδειξε πάντα μεγάλο σεβασμό στη διοργάνωση! Και ακολούθησε ο Πεπ με τέσσερις σερί κατακτήσεις, ενώ, αργότερα πήρε και ο Κλοπ δύο.
Η επιστροφή της Νιούκαστλ δυο χρόνια πριν σε έναν τελικό στον 21ο αιώνα ήταν σημαντική. Και ο Κλοπ πήρε ίσως τον πιο ιδιαίτερο τίτλο της καριέρας του στο λιμάνι ακριβώς γιατί συνέβη στην παράταση με τον τρόπο που έγινε και με πάρα πολλά νέα παιδιά μέσα στην ομάδα της Λίβερπουλ.
Σε αυτή τη διαδρομή των 53 χρόνων είδαμε αρκετούς τελικούς στην Ελλάδα. Και σε προσωπικό επίπεδο, νιώθω τυχερός που βρέθηκα για να μεταδώσω για λογαριασμό της ΕΡΤ, τον τελικό του 1986, μία από τις εκπλήξεις στην ιστορία του θεσμού, με την Oxford Γιουνάιτεντ να κερδίζει με 3-0 την ΚΠΡ.
Κανονικα πρέπει να χωρίσουμε τις εποχές σε προ της Πρέμιερ Λιγκ δηλαδή πριν το 1992, όταν όλοι ήθελαν να πάρουν το τροπαιο για να βγουν Ευρώπη και μετά.
Μέχρι λοιπόν το 1992 είχαμε αδιάφορα ματς (Τότεναμ-Νόριτς 1-0 το '73, Άστον Βίλα – Νόριτς 1-0 το '75, Λίβερπουλ - Έβερτον 0-0 και μετα 1-0 το '84, Νόριτς - Σάντερλαντ 1-0 το '85, Σέφιλντ Γουένσντεϊ-Μαν.Γιουνάιτεντ 1-0 το 1991 και Γιουνάιτεντ – Νότιγχαμ 1-0 το 1992).
Καποια ενδιαφεροντα ματς (Γουλβς- Μάντσεστερ Σίτι 2-1 το '74, Άστον Βίλα - Έβερτον 0-0 1-1 και σε τριτο ματς 3-2 το '77 Νότιγχαμ – Όλνταμ 1-0 το 1990) αλλά και καποιες συγκλονιστικές κόντρες, όπως το 2-1 της Μάντσεστερ Σίτι επί της Νιουκαστλ με ένα ονειρώδες ψαλίδι του Ντένις Τιούαρτ το '76 ή το 3-2 της Νότιγχαμ Φόρεστ επί της Σαουθάμπτον το 1979.
To 3-1 της Λίβερπουλ επί της Τότεναμ με τα δυο γκολ του (πιτσιρικά τότε) Ρόνι Γουίλαν το '82 το 2-1 παλι με γκολ του Ρόνι το 1983 της Λίβερπουλ επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το 2-1 της Άρσεναλ επί της Λίβερπουλ το 1987 και μια τεράστια έκπληξη με το 3-2 της Λούτον επί των «κανονιέρηδων» το 1988.
Στη δεκαετία του ‘90 υπήρχε η πολύ μεγάλη νίκη της Άστον Βίλα με 3-1 το 1994 που εμπόδισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κάνει εγχώριο τρεμπλ και το 1996 που ηταν η τελευταια φορα που οι villans πηραν τροπαιο στο 3-0 επί της Λιντς.
Ο τελικός του 2003, όταν η Λίβερπουλ του Ζεράρ Ουγιέ νικησε στο Καρντιφ τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 2-0 και το 2005 που η Τσελσι του Ζοσέ Μουρίνιο λυγισε 3-2 τη Λίβερπουλ σε ένα σπουδαίο ματς.
Τρία χρόνια αργότερα ήρθε ο τελευταίος τίτλος της Τότεναμ μέχρι και σήμερα, με την επικράτηση επί της Τσέλσι με 2-1.
Καπου εκείνα τα χρόνια άρχισε να ασχολείται σοβαρά ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον που οδήγησε την ομάδα του σε τρεις κατακτήσεις το 2006, το 2009 και το 2010.
Η Μπέρμιγχαμ έκανε την έκπληξη το 2011 κερδίζοντας την Άρσεναλ πριν όμως υποβιβαστεί μερικές εβδομάδες μετα και η ουαλική Σουόνσι έζησε το παραμύθι της με το επιβλητικό 5-0 επί της Μπράντφορντ το 2013 με την Τσέλσι στην επιστροφη του Μουρίνιο κέρδισε ξανά τη Τότεναμ το 2015 με 2-0.
Ενδιάμεσα η Σίτι είχε πάρει το Λιγκ Καπ με τη Σάντερλαντ του Πογέτ που της έβαλε δύσκολα το 2014 και είχαμε έναν ωραίο τελικό το 2016 ανάμεσα σε Σίτι και Λίβερπουλ που κρίθηκε τελικά στα πέναλτι και μετα ηρθε ο Πεπ και πήρε τέσσερα τρόπαια σερί.
Κάποτε ο Μπράιαν Κλαφ ζητούσε από τους παίκτες του να τους βλέπουν τους τελικούς του Λιγκ Καπ σαν να είναι ο τελικός του κυπέλλου πρωταθλητριών. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει πια, ωστόσο η αλήθεια είναι πως βλέπουμε τις μεγάλες ομάδες να παίρνουν σοβαρά τον θεσμό και γενικά έχουμε και ωραία ζευγάρια εδώ και αρκετά χρόνια.
Απόψε η Λίβερπουλ είναι ξεκάθαρο φαβορί γιατί έχει και την εμπειρία ξέρει να διαχειρίζεται τέτοια πράγματα κάνει καλύτερη χρονιά εννοείται από την Νιούκαστλ ωστόσο δείχνει σημάδια κούρασης και αυτό πρέπει να εκμεταλλευτεί η ομάδα του Εντι Χάου. Από την άλλη Νιούκαστλ δεν έχει πάρει τίτλο από το 1955, επί αγγλικού εδάφους, έχοντας κατακτήσει τότε τελευταία φορά το FA cup και απο το 1969 που ειχε κατακτησει το Κύπελλο διεθνών εκθέσεων το σημερινό δηλαδή Europa league.Από εκείνο το βραδυ που σήκωσε το τρόπαιο η Νιούκαστλ, η Λίβερπουλ έχει κερδίσει 40 σημαντικούς τίτλους και αυτό από μόνο του δείχνει και την σημασία που έχει για τις καρακάξες ένας τέτοιος τελικός.
Οι δύο ομάδες έχουν συναντηθεί μόνο μία φορά μεταξύ τους σε φινάλε διοργάνωσης, το 1974, με την Λίβερπουλ να επικρατεί 3-0 στο κορυφαίο παιχνίδι του Κίγκαν με τη φανέλα της. Εκείνος ο τελικός ανάμεσά τους το 1974 αποτέλεσε το εφαλτήριο για να κάνει η Λίβερπουλ όλα όσα ακολούθησαν, στην Αγγλία και την Ευρώπη. Ίσως ένα τέτοιο, «μεγάλο» βράδυ χρειάζεται η Νιούκαστλ και ο κόσμος της. Για τις «καρακάξες» είναι αυτοσκοπός, για τη Λίβερπουλ θα είναι μία ακόμη απόδειξη πως η μετάβαση από τον Γιούργκεν Κλοπ στον Άρνε Σλοτ, δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί ομαλότερα…
Προβλέψεις σε τελικό σπανίως κάνω, γιατί ακριβώς αυτά τα παιχνίδια δεν έχουν την λογική που έχει ένα ματς πρωταθλήματος. Το μόνο που μοιάζει αυτή τη στιγμή είναι η Λίβερπουλ να έχει έλλειψη ενέργειας από τα απανωτά παιχνίδια κάτι που φάνηκε και στην ρεβάνς με την Παρί, από την άλλη όμως έχει συσσωρευμένη εμπειρία από ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει τέτοιου είδους αγώνες και γι' αυτό έχει ένα προβάδισμα στα προγνωστικά.
Πιθανώς για την Νιούκαστλ θα ήταν καλύτερο η Λίβερπουλ να είχε περάσει στους Γάλλους και να είχε το μυαλό της εκτός από το πρωτάθλημα και στο πως θα συνεχίσει στο Champions League οπότε τώρα μετά από τον αποκλεισμό αυτό το τρόπαιο μοιάζει ως μία ανάγκη για να επανέλθει στις ραγες. Η απουσία του Γκόρντον είναι πάρα πολύ μεγάλη και στη διάρκεια του αγώνα πιθανώς θα φανεί. Από την άλλη πλευρά, αν καταφέρει Νιούκαστλ να πάει το ματς στην παράταση μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή την συσσωρευμένη κούραση της Λίβερπουλ. Ό,τι και να γίνει θα περάσουμε ένα όμορφο απόγευμα.
