Ας χάσεις αλλά με τον δικό σου τρόπο
Η απόσταση της Γιουνάιτεντ από την κορυφή είναι πλέον στο -12 και όσο ο Ντέιβιντ Μόγιες θα προσπαθεί απλά να αντιγράψει στο χορτάρι τις σκέψεις του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, η απόσταση θα μεγαλώνει.
Μπορεί οι παίκτες του να δηλώνουν από την αρχή της σεζόν ότι οι προπονήσεις έχουν αλλάξει, έχουν γίνει πιο σκληρές και η φυσική τους κατάσταση βρίσκεται σε καλύτερα επίπεδα, όμως η φετινή Γιουνάιτεντ αποτελεί μια κακή αντιγραφή της ομάδας που δημιούργησε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Κάπου ίσως να είναι φυσιολογικό αφού η σφραγίδα του Σερ Άλεξ δύσκολα φεύγει. Επίσης, κάπου είναι φυσιολογικό γιατί ο Μόγιες σκέφτηκε να επιλέξει τον ασφαλή δρόμο της αντιγραφής – τουλάχιστον στο ξεκίνημά του στον πάγκο – προκειμένου να αποφύγει το ρίσκο.
Κανένας μαθητής όμως δεν ξεπέρασε τον δάσκαλο ακολουθώντας τις τακτικές του. Παρακολουθώντας το παιχνίδι με την Έβερτον ένιωθες σαν να μην είσαι στο 2013 αλλά δύο-τρία χρόνια πίσω.
Κλασσικό σύστημα Φέργκιουσον, με έναν στην κορυφή της επίθεσης, με τον Ρούνεϊ all-around στα 2/4 του γηπέδου. Ακόμη και η αλλαγή με την μετατόπιση του Βαλένσια στο δεξί άκρο της άμυνας, προκειμένου να προστεθούν Γιανουζάι και Νάνι στο γήπεδο, θύμισε Σερ Άλεξ. Ήταν ένα από τα τρικ του προκειμένου να ενισχύσει τη μία του πλευρά αφού ποτέ του δεν βρήκε εμπιστοσύνη στους Ράφαελ, Σμόλινγκ ή Τζόουνς, οι οποίοι κατά καιρούς κάλυπταν αυτή τη θέση.
Ο Μόγιες φοβάται να ρισκάρει. Δεν αλλάζει τίποτα και η ομάδα δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο. Δεν λέω να αποδώσει αλλά να παίξει ποδόσφαιρο. Το βλέπεις στις κινήσεις των παικτών ότι οι αυτοματισμοί δεν υπάρχουν πια. Λες και βαριούνται να κάνουν ότι έκαναν χρόνια με τον Σερ Άλεξ. Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο η μπάλα προωθείται στην επίθεση είναι ο ίδιος.
Μόνο που ο τεχνικός των «κόκκινων διαβόλων» οφείλει τώρα να πετάξει μια και καλή το στιλ που είχε η ομάδα όταν ανέλαβε και να δείξει το δικό του. Τουλάχιστον αν πέσει ας το κάνει με τον τρόπο του. “I did my way” όπως τραγουδούσε και ο Φρανκ Σινάτρα…
