Φαν Χάαλ:Η χημεία ως αντίβαρο της ικανότητας
Είναι γνωστό σε όλους, σε ειδικούς και μη, πως η ανθρώπινη φύση διακατέχεται από την ορμέμφυτη ιδιότητα της εξαιρετικής ικανότητας που μπορεί να εμφανίσει ο νους και ο οργανισμός εκτελώντας συγκεκριμένες δραστηριότητες.
Η ιδιότητα αυτή , έχει βαφτιστεί, ταλέντο, και είναι μία έννοια που όσο κι αν η χρήση της πολλές φορές δεν εκφράζει την πραγματική της ταυτότητα, σίγουρα υπάρχει και αποδεδειγμένα παίζει ρόλο στην επαγγελματική καταξίωση. Το ταλέντο είναι θείο δώρο, χάρισμα εξ ουρανού ορμώμενο, και όταν ανακαλύπτεται από τον κάτοχό του, προκαλεί μόνο ιλαρότητα και αισθήματα αυτοπεποίθησης. Το πρόβλημα δεν είναι η γέννηση και η έκφρασή του, το πρόβλημα είναι όταν το ταλέντο δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε συγκεκριμένο περιβάλλον. Κάπου εκεί αρχίζουν οι συγκρούσεις, εισέρχονται στο τερέν υπόνοιες αμφιβολίας, και ο μύλος της εσωστρέφειας αλέθει και τα πιο καλοπροαίρετα συναισθήματα. Το ταλέντο από θείο δώρο, γίνεται κατάμαυρο κλουβί, που συρρικνώνεται συνεχώς και αδιαλλείπτως, μέχρι που συνθλίβει τα όνειρα, τις ελπίδες, την διάθεση και την παραγωγικότητα. Μία αβυσσαλέα μέγγενη, χωρίς ικμάδα οίκτου.
Δεν είναι πολύς ο καιρός, για την ακρίβεια έχουν περάσει περίπου δύο χρόνια, από την μέρα που είχε χτυπήσει το τηλέφωνό μου και άκουσα στην άλλη γραμμή τον καλύτερο μου φίλο, να οδύρεται και να εξαπολύει μύδρους για τον διευθυντή που μόλις τον είχε απολύσει. Ήταν ένα άδοξο τέλος , μιας επαγγελματικής συνεργασίας που κράτησε λίγες εβδομάδες, που είχαν οριοθετηθεί εκ μέρους της εταιρείας ως δοκιμαστικές. Ο φίλος μου ταλαντούχος μεν στον τομέα, από την πρώτη στιγμή ήταν ολοφάνερο ότι δεν έδενε ως κομμάτι στο παζλ της στρατηγικής της εταιρείας. Το τέλος του στα δικά μου μάτια δεν ήταν καθόλου άδοξο, ήταν προδιαγεγραμμένο. Είχα γίνει δέκτης της χαράς του όταν μου διηγούταν τις πρώτες μέρες σε άλλες εταιρείες, και ήταν πολύ εύκολο να εντοπίσω τη χαώδη διαφορά της έντασης στις εκφράσεις του με τη συγκεκριμένη εταιρεία. Όσο κι αν λυπάσαι για μία απόλυση, πολλές φορές είναι αναγκαίο κακό. Μπορεί να επέλθει ακόμα και για τον πιο ταλαντούχο, γιατί ναι μεν το ταλέντο εκφράζεται παντού και πάντοτε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτόφωτο. Είναι ένας κινούμενος πλανήτης μέσα σε ένα διαπλανητικό σύστημα όπου το φως το δίνει η χημεία, η ομοιογένεια, το δέσιμο. Αυτός είναι και ο λόγος που ένας επιτυχημένος προπονητής ή ποδοσφαιριστής ενώ διαπρέπει σε μία ομάδα, διαλύει κάποια άλλη. Εδώ αποθεώνεται , πιο πέρα λοιδορείται. Το ταλέντο υπόκειται πλήρως στους νόμους του σκωτσέζικου ντους.
Ο Φαν Γκααλ είναι αναμφισβήτητα ένα βαρύ όνομα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Το ταλέντο του ως προπονητής έχει δώσει τα δικά του διαπιστευτήρια. Όμως, όπως όλα δείχνουν αυτή είναι η μία όψη της αλήθειας. Η άλλη, έρχεται να συναντηθεί και να ταυτιστεί με την ιστορία του φίλου μου. Χωρίς να μπορεί κανείς να προβλέψει το μέλλον, δε μπορεί παρά να μην παραδεχθεί κάποιος ότι είναι από τις σχέσεις που από την αρχή δείχνουν να έχουν έλλειψη συνοχής και κυρίως παντελή αδυναμία εξεύρεσης συνδετικών κρίκων. Έχω τη αίσθηση ότι σχέση αυτή θα τερματιστεί λίαν συντόμως. Φυσικά ο Ολλανδός δεν θα οδύρεται σαν το φίλο μου, γιατί προφανώς δεν έχει καμία οικονομική ανάγκη. Θα αναζητήσει ένα νέο σταθμό, όπου κυρίως θα ελπίζει το ταλέντο το να βρίσκει το περιβάλλον που επιθυμεί. Ο αέρας του Μάντσεστερ δείχνει δυσβάσταχτος.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΑΜΑΝΙΩΤΗΣ
