Βασιλιάς των «λιονταριών»... ή μήπως όχι;
«Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλότσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινίσει». Θα μπορούσε κάλλιστα να ξεκινάει κάπως έτσι, αφού μοιάζει με παραμύθι από εκείνα που διηγούνται οι γιαγιάδες μπροστά στο αναμμένο τζάκι στα εγγόνια τους κάτι παγωμένους χειμώνες, η ιστορία του 29χρονου πλέον Γουέιν Ρούνεϊ ο οποίος τις τελευταίες μέρες εμπλουτίζει το δικό του προσωπικό παραμύθι, ακόμα με κάποιες καλογραμμένες και γεμάτες σασπένς σελίδες.
Σχεδόν δώδεκα χρόνια πριν, στις 19 Οκτωβρίου του 2002, ο αμούστακος τότε Γουέιν, φορώντας την σχεδόν ξένη πάνω του, φανέλα της Έβερτον και πριν καλά-καλά κλείσει τα δεκαεφτά του χρόνια, βρίσκει απέναντι στην Άρσεναλ, για πρώτη φορά δίχτυα στην Πρέμιερ Λίγκ και γίνεται ο νεαρότερος στην ιστορία μέχρι τη στιγμή εκείνη ποδοσφαιριστής που σκοράρει στο πρώτο τη τάξη πρωτάθλημα του πλανήτη, σπάζοντας παράλληλα ένα σερί τριάντα αγώνων δίχως ήττα που είχαν μέχρι εκείνο το βράδυ οι «κανονιέρηδες» του Αρσέν Βενγκέρ.
Αυτό το «παραμύθι» που ξεκίνησε να γράφεται δειλά εκείνο το βράδυ όταν ο νεαρός Ρούνεϊ έστειλε τη μπάλα με ένα ασύλληπτο σουτ, να αναπαυθεί εν ειρήνη στα δίχτυα του Ντέιβιντ Σίμαν έχει να παρουσιάσει σχεδόν δώδεκα χρόνια μετά, πολλές σημαντικές σελίδες με τη φανέλα των «κόκκινων διαβόλων» και λιγότερες με αυτή των «τριών λιονταριών».
Ωστόσο πριν από μερικά βράδια στην αναμέτρηση της Αγγλίας με τη Σλοβενία ο Γουέιν Ρούνεϊ έλαβε από τα «ιπποτικά» χέρια του Σερ Μπόμπι Τσάρλτον ένα «χρυσό καπέλο» για να του θυμίζει ότι έσπασε το «φράγμα» των 100 συμμετοχών με την εθνική ομάδα της Αγγλίας, μπαίνοντας ταυτόχρονα σε μία «ιερή» κάστα σπουδαίων ποδοσφαιριστών όπως ο Πήτερ Σίλτον, ο Ντέιβιντ
Μπέκαμ και ο Σερ Μπόμπι Τσάρλτον, που έχουν καταφέρει να προσθέσουν στο βιογραφικό τους αυτή την τεράστια επιτυχία με την εθνική ομάδα της χώρας που παρουσίασε και πρόσφερε απλόχερα το άθλημα στον πλανήτη.
Ταυτόχρονα ο Γουέιν Ρούνεϊ έφτασε τα 46 τέρματα με την εθνική ομάδα της πατρίδας του, ξεπερνώντας στην σχετική λίστα τον Τζίμι Γκρίβς (44) και πλησιάζοντας τους γνήσιους «μπόμπερς» του αγγλικού ποδοσφαίρου, Γκάρυ Λίνεκερ (48) και Μπόμπί Τσάρλτον (49).
Του πέφτει βαρύ το «καπέλο»
Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει τι σκεφτόταν και τι περνούσε από το μυαλό του Γουέιν Ρούνεϊ τη στιγμή που βρισκόταν στη σέντρα του πραγματικού ναού του ποδοσφαίρου, του «αυτοκρατορικού» Γουέμπλεϊ και «χριζόταν» ενώπιον Θεού και ανθρώπων, από έναν αληθινό «ιππότη» τον Σερ Μπόμπι Τσάρλτον ως ο άνθρωπος που καλείται να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος και την ευθύνη για μια έστω στοιχειώδη διάκριση με το Αγγλικό εθνόσημο στο στήθος.
Το «χρυσό καπέλο» που του προσφέρθηκε απλόχερα δια χειρός Μπόμπι Τσάρλτον με την ευχή να τον ξεπεράσει τόσο σε συμμετοχές όσο και σε τέρματα, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί στο εγγύς μέλλον αν αναλογιστεί κανείς τα πολλά και «καλά» χρόνια που έχει μπροστά του ο 29χρονος επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μοιάζει να ζυγίζει τουλάχιστον έναν τόνο για τον Γουέιν Ρούνεϊ αφού καλείται πλέον με βάση τους αριθμούς να γίνει ο αρχηγός της «αγέλης» που οφείλει να οδηγήσει μια «ταλαιπωρημένη» ομάδα «πληγωμένων λιονταριών» σε μέρες δόξας και ποδοσφαιρικής αναγνώρισης μετά από χρόνια γκρίνιας και αποτυχιών.
Το «χρυσό καπέλο» το οποίο ο Ρούνεϊ εναπόθεσε προφανώς σε κάποια βιτρίνα του σπιτιού του, δεν αργεί να μετατραπεί σε «αγκάθινο στεφάνι» για τον ίδιο, αν δεν καταθέσει άμεσα στο αγγλικό κοινό τα διαπιστευτήρια του, αρχής γενομένης από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2016 που θα διεξαχθεί στα γήπεδα της Γαλλίας.
Υστερεί στις συγκρίσεις
«Έβλεπα τον Όουεν σαν παιδί, κι έτσι το να τον περάσω στον πίνακα των σκόρερ είναι σπουδαίο. Και θα ήμουν ανόητος εάν δεν κοίταζα και το ρεκόρ του Σερ Μπόμπι Τσάρλτον. Αισθάνομαι ότι έχω την δυνατότητα να τον ξεπεράσω» δήλωνε πριν από μερικούς μήνες ο Ρούνεϊ σχολιάζοντας παράλληλα ότι το ρεκόρ του Μπόμπι Τσάρλτον έχει διαρκέσει πολύ και ότι ο ίδιος έχει την δυνατότητα να το καταρρίψει.
Και όντως έτσι είναι. Μιλώντας με απόλυτα μαθηματικά ο Ρούνεϊ σύντομα θα σπάσει όλα τα κοντέρ στις λίστες με τους αριθμούς και με βάση τα νούμερα, θα αποτελεί τον απόλυτο ρέκορντμαν σε γκολ και συμμετοχές με την εθνική ομάδα της χώρας του και θα έχει κάθε δικαίωμα να καυχιέται ότι αποτελεί τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών στο «νησί».
Ποιος όμως μπορεί να πάρει στα σοβαρά τα μαθηματικά όταν οι πέντε στους τέσσερις ανθρώπους δεν καταλαβαίνουν τα κλάσματα;
Η συνάντηση στο «ναό» του αγγλικού ποδοσφαίρου, το Γουέμπλει, ανάμεσα στον Μπόμπι Τσάρλτον και τον Γουέιν Ρούνεϊ έδωσε στο «νησί» αλλά και στην ποδοσφαιρική οικουμένη, τροφή για συζητήσεις, για το αν μπορεί να ξεπεράσει ο Ρούνεϊ, όχι στις λίστες αλλά στις συνειδήσεις του κόσμου, μεγέθη όπως αυτά του Σερ Μπόμπι Τσάρλτον ή του Γκάρυ Λίνεκερ.
Χωρίς ψήγματα «ρετρολαγνείας», η απάντηση είναι πως όσο και αν προσπαθήσει ο Ρούνεϊ δεν μπορεί να καταλάβει μια εξέχουσα θέση στο μυαλό αλλά κυρίως στις μνήμες των Άγγλων φιλάθλων αφού σε επίπεδο εθνικής ομάδας δεν έχει μέχρι στιγμής να τους προσφέρει κάτι για να τον θυμούνται.
Σε σύγκριση με τον άνθρωπο που επιβίωσε από την τραγωδία του Μονάχου, ο Ρούνεϊ υστερεί και αυτό γιατί ο Μπόμπι Τσάρλτον αποτελούσε και αποτελεί μια μοναδική προσωπικότητα η οποία έκανε έναν «εγωιστή» και περήφανο λαό όπως αγγλικός, να φουσκώνει από καμάρι για τα κατορθώματα του.
Οι προσωπικοί του τίτλοι αλλά και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1966 είναι παράσημα τα οποία δεν τα έχει στη συλλογή του ο Ρούνεϊ και τα οποία μετρούν πολύ περισσότερο από τις συμμετοχές ή τα γκολ.
Ο Σερ Μπόμπι Τσάρλτον κέρδισε το καθολικά αναγνωρισμένο παράσημο του «ιππότη» όχι γιατί πέτυχε 49 τέρματα με τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας αλλά γιατί σύμφωνα με το βρετανικό σύστημα τιμών έκανε περήφανο ένα έθνος και έναν λαό και το όνομα του έμεινε χαραγμένο στις μνήμες των ανθρώπων για τα επιτεύγματα του και αυτά που απλόχερα προσέφερε στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας του.
«Ζήτω ο βασιλεύς» αλλά... ο βασιλιάς ΔΕΝ πέθανε
Μπορεί λοιπόν σύντομα οι Άγγλοι φίλαθλοι να αναφωνήσουν «ζήτω ο βασιλεύς» αφού ο Ρούνεϊ θα είναι με βάση τους αριθμούς ο «βασιλιάς των λιονταριών» στους σχετικούς πίνακες των συμμετοχών και των γκολ, με μόνη διαφορά πως στη συγκεκριμένη περίπτωση ο «βασιλιάς» Τσάρλτον ή ο «πρίγκηπας» Λίνεκερ δεν πέθαναν αλλά παραμένουν ζωντανοί στις συνειδήσεις του κόσμου με τη φιγούρα τους να στοιχειώνει τον νέο διάδοχο ο οποίος καλείται να καταθέσει σε επίπεδο εθνικής ομάδας τα διαπιστευτήρια του.
Ο Γουέιν Ρούνεϊ είναι σαφέστατα ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής όπως άλλωστε υπήρξαν και άλλοι Άγγλοι την τελευταία δεκαετία, σαν τον Τζέραρντ ή τον Μπέκαμ αλλά σίγουρα οι φιγούρες των Τζίμι Γκρίβς, Γκάρυ Λίνεκερ και φυσικά του Σερ Μπόμπι Τσάρλτον, θα στοιχειώνουν αυτή την εθνική ομάδα αν δεν καταθέσει σύντομα στο κοινό της για να το προσκυνήσει, κάποιο «Άγιο Δισκοπότηρο».
Γιώργος Σπανομανώλης
