Σαν να προσπαθείς να βγάλεις την ψυχή από το σώμα....
Αν για κάτι είναι πραγματικά αξεπέραστο το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι αυτή η μοναδική του γιορτινή ατμόσφαιρα με τα συνεχόμενα ματς. Εχοντας βιώσει αυτή την εμπειρία περισσότερες από 25 φορές μπορώ άφοβα να πω ότι αν ποτέ κάποιος σταματούσε τα ματς μέσα στα Χριστούγεννα στο αγγλικό πρωτάθλημα θα ήταν σαν να έβγαζε τη ψυχή από το σώμα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η πρώτη μου εμπειρία από αγώνες της Boxing day και γενικώς των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς πάει πίσω στο 1980 όταν είδα στο «Ανφιλντ» την Λίβερπουλ να κερδίζει με 2-0 την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Από τότε μέχρι την περσινή εμπειρία μου λίγο πριν την Πρωτοχρονιά με την Τσέλσι να νικάει την Λίβερπουλ σε αυτά τα 34 χρόνια δεν έχει αλλάξει εκείνο που μετατρέπει το ποδόσφαιρο στην Αγγλία σε θρησκεία! Αυτή η διαφορετική προσέγγιση με το ποδόσφαιρο να βάζει τα καλά του, ο κόσμος να το διασκεδάζει, ο καιρός να δίνει τον τόνο, πότε με κρύο , πότε με χιόνι αλλά και (σπανια) με έναν ήλιο που κάνει δειλά δειλά την εμφάνιση του πριν χαθεί πολύ σύντομα. Με νέους, και παιδιά με γυναίκες και ζευγάρια, με ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που πηγαίνουν στο γήπεδο γιατί έτσι μεγάλωσαν, μεε τέτοιες εικόνες και παραστάσεις. Και στην Βρετανία οι παραδόσεις είναι πάνω από όλα!
Θα προσπάθήσω να διαλέξω πέντε από τα ματς που είδα μέσα στο γήπεδο όλα αυτά τα χρόνια στην Αγγλία ειδικά την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων αν και όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολο να διαλέξεις μέσα από τις αναμνήσεις σου.
Ξεκινάω με πρώτο και καλύτερο αυτό που είδα στις 26 Δεκεμβρίου του 1979, όταν τελείωνε η δεκαετία των 70's. Η Λίβερπουλ έβαλε τις βάσεις σε εκείνο το ματς για ένα ακόμη πρωτάθλημα κερδίζοντας με γκολ του Αλαν Χάνσεν (με τρομερό σουτ) και του Τζόνσον μία εξαιρετική Γιουνάιτεντ που πάλευε υπό τις οδηγίες του Ντέιβιντ Σέξτον και αυτή γιαα τον τίτλο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν εικόνες που να σώζονται σε βίντεο από εκείνη την αναμέτρηση.
Το 1985 είχα βρεθεί στο «Γκούντισον παρκ» για να δώ την (τότε) πρωταθλήτρια Εβερτον να αντιμετωπίζει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και να κερδίζει με 3-1 αν και είχε βρεθεί πίσω στο σκορ πολύ νωρίς. Ηταν μία χρονιά που γινόταν μεγάλη μάχη για τον τίτλο, με την Εβερτον και την Γιουνάιτεντ να κατέχουν τις δύο πρώτες θέσεις στην βαθμολογία , την Γουέστ Χαμ τρίτη με διαφορά τερμάτων από την τέταρτη Λίβερπουλ που ωστόσο στο τέλος πήρε το πρωτάθλημα.
Την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 1993 βρέθηκα στο Ολντ Τράφορντ για να δω την κόντρα της ομάδας του Φέργκιουσον που προηγείτο με αρκετούς πόντους στην βαθμολογία με την ανερχόμενη δύναμη που ήταν η Μπλάκμπερν του Κένι Νταλγκλίς. Οι Ρόβερς προηγήθηκαν 1-0 πριν ισοφαρίσει στο τελευταίο λεπτό η Γιουνάιτεντ, όμως ήταν φανερό πως η ομάδα του Λάνκασάιρ δεν ήταν τυχαία και την επόμενη χρονιά κατέκτησε τον τίτλο, τον πρώτο της από το 1917 !
Το 1997 στο «Ανφιλντ» είδα ένα από τα καλύτερα ματς με την Λίβερπουλ να κερδίζει με 3-1 με φοβερή εμφάνιση του πιτσιρικά Μάικλ Οουεν και του Ρόμπι Φάουλερ την (ανερχόμενη τότε) Λιντς Γιουνάιτεντ. Πήρα έτσι και μία πρώτη γεύση από τη φουρνιά των νέων φυντανιών της Λιντς που τα επόμενα χρόνια θα διεκδικούσαν τον τίτλο, φτάνοντας ακόμη και στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Τέλος, βάζω στη λίστα το ματς της Άρσεναλ με τη Γουλβς (3-0) στη Boxing Day του 2003, στο Χάιμπουρι. Μπορεί να μην ήταν το καλύτερο παιχνίδι εκείνης της χρονιάς, όμως ιστορικά είναι η σεζόν του πρωταθλήματος για τους «κανονιέρηδες». Είχα την ευκαιρία να τη δω να σκοράρει δύο φορές με τον Ανρί και με ένα αυτογκόλ, παίρνοντας μια εύκολη νίκη που την κράτησε στο δρόμο προς τον τίτλο. Από τα πολύ χαρακτηριστικά του παιχνιδιού, το γεγονός πως στο τέλος του ματς οι οπαδοί της Γουλβς, αν και η ομάδα τους ήταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, αποθέωσαν τους ποδοσφαιριστές τους.
