«Έπρεπε να τον είχα χτυπήσει πιο δυνατά»

Αμετανόητος -κάθε άλλο-, ειλικρινής, ένας... κοινός θνητός και μετανιωμένος που δεν χτύπησε τον Μάθιου Σίμονς με περισσότερη δύναμη. Αυτός είναι ο Ερίκ Καντονά 20 χρόνια μετά την ιστορική κλωτσιά του στον οπαδό της Κρίσταλ Πάλας.



«Έπρεπε να τον είχα χτυπήσει πιο δυνατά»

Στις 22 Ιανουαρίου του 1995 ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με το ρολόι να δείχνει 56 λεπτά, για κακή τύχη ενός οπαδού των «αετών» αποφάσισε να τον κλωτσήσει αφού είχε απηυδήσει με όσα άκουγε από την εξέδρα.

Είκοσι χρόνια μετά το συμβάν μίλησε στο «FourFourTwo» και όχι μόνο δεν πήρε πίσω την πράξη του, αλλά είπε τα πράγματα όπως ο ίδιος τα αισθάνθηκε τότε και τώρα.

«Τι πέρασε από το μυαλό σου όταν κλώτσησες τον οπαδό της Πάλας; Εάν είχες σταθεί όρθιος, τι θα έκανες μετά;» τον ρώτησε ο Ρίτσαρντ, κάτοικος του Σάουθ Σιλντς.

«Όρθιος παρέμεινα. Γι’ αυτό πήγα να τον χτυπήσω και πάλι. Αλλά δεν το έκανα με αρκετή δύναμη, αν και έτσι έπρεπε να γίνει» απάντησε ο «King Eric» για να πάρει την σκυτάλη ο Λιονέλ Μάνι από την Ατλάντα των ΗΠΑ:

«Τι ένιωσες όταν είδες για πρώτη φορά το συμβάν στην τηλεόραση»;

«Δεν το είδα. Γιατί ήξερα. Αυτό που είχα ήταν δημοσιογράφοι γύρω από το σπίτι μου. Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να δω. Το σπίτι μου ήταν μικρό. Έκρυβαν το φως. Αλλά ήμουν πρωταγωνιστής εκείνης της στιγμής στο Σέλχαστ Παρκ. Ήταν ένα δράμα κι εγώ ο ηθοποιός. Κάνω σοβαρά πράγματα χωρίς να παίρνω εξίσου σοβαρά τον εαυτό μου. Νομίζω πως η Nike βρήκε αυτό το κομμάτι του χαρακτήρα μου και το χρησιμοποίησε καλά. Δεν πήρα στα σοβαρά τον εαυτό μου ακόμη κι όταν κλώτσησα τον οπαδό.

Δεν σκέφτηκα ότι έπρεπε να είμαι υπεύθυνος, όχι εξαιτίας του ποιος ήμουν σαν προσωπικότητα. Όχι, ήμουν απλώς ποδοσφαιριστής και άνθρωπος. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι κάτι ανώτερο. Ήθελα να κάνω οτιδήποτε ήθελα. Εάν ήθελα να κλωτσήσω έναν οπαδό, το έκανα. Δεν είμαι ιδανικός, πρότυπο. Δεν είμαι ένας ανώτερος δάσκαλος που θα σου πει πως να συμπεριφέρεσαι. Θεωρώ ότι όσα περισσότερα βλέπεις, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή είναι ένα τσίρκο».