Οι Γουόντερερς έδειξαν το δρόμο!
Σαν σήμερα, το 1872, πραγματοποιήθηκε ο πρώτος τελικός του FA Challenge Cup, του παλαιότερου θεσμού στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και πρόγονο του Κυπέλλου Αγγλίας. Οι Γουόντερερς αναμετρήθηκαν με τους Ρόγιαλ Εντζινίρς στο Κένιγκτον Όβαλ του Λονδίνου με τους «περιπλανώμενους» να σηκώνουν το τρόπαιο.
Η διοργάνωση
Στο πρώτο κύπελλο Αγγλίας συμμετείχαν 15 ομάδες. Όλες με εξαίρεση την Κουίνς Παρκ από την Σκωτία, είχαν ως βάση τους την ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου. Οι Σκωτσέζοι συμφώνησαν να πάρουν μέρος μόνο αν έπαιζαν κατευθείαν στα ημιτελικά και εφόσον έπαιρναν την πρόκριση, να γινόταν ο τελικός την αμέσως επόμενη μέρα. Τελικά, στις 5 Μαρτίου 1872, πήγαν στο Λονδίνο όπου και αντιμετώπισαν τους Γουόντερερς, αλλά το παιχνίδι έληξε ισόπαλο χωρίς τέρματα. Ο επαναληπτικός που προβλεπόταν από τους κανονισμούς της διοργάνωσης δεν έγινε ποτέ αφού η Κουίνς Παρκ προτίμησε να παραιτηθεί. Οι Ρόγιαλ Εντζινίρς αντιμετώπισαν στα ημιτελικά την Κρίσταλ Πάλας. Στον πρώτο αγώνα, στις 17 Φεβρουαρίου οι δύο ομάδες δεν κατάφεραν να σκοράρουν με αποτέλεσμα να παίξουν για δεύτερη φορά στις 9 Μαρτίου. Αυτή την φορά οι «μηχανικοί» νίκησαν την Πάλας με 3-0 και προκρίθηκαν στον τελικό.
Οι φιναλίστ
Η ομάδα των Γουόντερερς είχε αυτή την ονομασία επειδή δεν είχε σταθερή έδρα και αγωνιζόταν σε διαφορετικό γήπεδο κάθε φορά. Αποτελούταν κυρίως από μαθητες των δημόσιων σχολείων, αλλά και φοιτητές των αγγλικών πανεπιστημίων. Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Τσάρλς Ολκοκ, ο οποίος ως γραμματέας της αγγλικής ομοσπονδίας είχε εμπνευστεί τον θεσμό του Κυπέλλου.
Από την άλλη, η ομάδα των Ρόγιαλ Εντζινίρς εκπροσωπούσε το σώμα του Βασιλικού Μηχανικού. Οι «μηχανικοί» ήταν η πρώτη ομάδα που είχε βάλει στο ρεπερτόριο της τις συνεχόμενες πάσες και τους συνδυασμούς μεταξύ των παικτών καθώς μέχρι τότε ο καθένας προσπαθούσε να σκοράρει με ατομική προσπάθεια και ως εκ τουτου ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του κυπέλλου.
Ο τελικός
Το Σάββατο 16 Μαρτίου 1872 οι Ρόγιαλ Εντζινίρς και οι Γουόντερερς παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο του Κένιγκτον Όβαλ, που είναι γήπεδο κρίκετ καθώς ακόμη δεν υπήρξε γήπεδο ποδοσφαίρου που θα μπορούσε να φιλοξενήσει την αναμέτρηση.
Το ποδόσφαιρο δεν ήταν ακριβώς όπως το γνωρίζουμε σήμερα καθώς οι κανονισμοί είχαν πολλές ελλείψεις. Ακόμα δεν είχαν επινοηθεί τα φάουλ και τα πέναλτι, ενώ στα τέρματα δεν υπήρχαν δοκάρια και δίχτυα. Επίσης, οι ομάδες είχαν μόνο έντεκα παίκτες στην διάθεση τους και κατά συνέπεια δεν βλέπαμε αλλαγές για κανένα λόγο.
Τον τελικό παρακολούθησαν περίπου 2000 άνθρωποι. Σύμφωνα με το “Bell’s life”, τοπικό αθλητικό περιοδικό της εποχής, οι θεατές θα ήταν πολύ περισσότεροι αν οι διοργανωτές δεν αξίωναν μία λίρα για το εισιτήριο του αγώνα, ποσό εξωφρενικό για την εποχή.
Οι Εντζινίρς έμειναν με παίκτη λιγότερο από την αρχή του αγώνα όταν ο Κρέσγουελ έσπασε την κλείδα του στον πρώτο καταγεγραμμένο τραυματισμό σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο παίκτης αρνήθηκε να αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο, αλλά ουσιαστικά απλά στεκόταν στην γωνία του γηπέδου ανήμπορος να βοηθήσει την ομάδα του. Στο 15΄οι Γουόντερερς πήραν κεφάλι στο σκορ, όταν ο Μόρτον Μπετς πήρε την μπάλα από τον Βιντάλ και πλάσαρε εύστοχα τον αντίπαλο τερματοφύλακα από δύσκολη γωνία. Το αριθμητικό πλεονέκτημα ήταν πολύ σημαντικό για την εξέλιξη του αγώνα καθώς το παιχνίδι ήταν ένας επιθετικός μονόλογος για τους «περιπλανώμενους». Το σκορ δεν άλλαξε μέχρι το τέλος χάρη στην εξαιρετική απόδοση του τερματοφύλακα των ηττημένων Γουίλιαμ Μέριμαν.
Την επόμενη μέρα η εφημερίδα “Field” χαρακτήριζε τον συγκεκριμένο αγώνα ως τον ταχύτερο και δυνατότερο που έγινε ποτέ στο Κένινγκτον Όβαλ, ενώ για την εμφάνιση των Γουόντερερς έγραψε: «Μία από τις καλύτερες εμφανίσεις, ατομικά και ομαδικά που έχουμε δει ποτέ στην Αγγλία».
ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ:
Γουόντερερς: Γουέλς, Ολκοκ, Μπετς, Μπόνσορμ Κλαρκ, Χούμαν, Λούμποκ, Τομπσον, Βιντάλ, Γουόλαστον.
Ρόγιαλ Εντζινίρς: Μέριμαν, Μέριντιν, Άντισον, Γκουντγιν, Μίτσελ, Κρέσγουελ, Ρένι Τέηλουρ, Ριτς, Μουϊρχεντ, Μπογκλ.
Διαιτητής: Άλφρεντ Στερ
Στέφανος Μαρολαχάκης
