Ο Βάρντι; Ο Μαχρέζ; Ο Καντέ; Ή όλοι μαζί;
Οι ποδοσφαιριστές ψήφισαν τον Ριγιάντ Μαχρέζ ως τον κορυφαίο της σεζόν, την περασμένη εβδομάδα. Οι αθλητικοί συντάκτες αντίθετα στην θεώρησαν πως ο Τζέιμι Βάρντι ήταν αυτός που αξίζει την ψήφο και τον ανέδειξαν ως τον νικητή! Στην όλη κουβέντα μπαίνει και η γνώμη διακεκριμένων προπονητών, όπως σερ Άλεξ Φέργκιουσον και ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός Γκλεν Χοντλ, αλλά και του Γκάρι Λίνεκερ οι οποίοι θεωρούν πως ο Καντέ ήταν αυτός που ξεχώρισε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στη σεζόν που διανύουμε.
Η αλήθεια είναι πως όποιον και να διαλέξει κάνεις ανάμεσα σε αυτήν την τριάδα, θα έχει δίκιο γιατί πραγματικά ο καθένας τους ήταν καθοριστικός στο να μπορέσει η Λέστερ να φτάσει σε αυτό το τεράστιο ποδοσφαιρικό θαύμα κατακτώντας το πιο αδιανόητο πρωτάθλημα στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαιρου!
Οι πληροφορίες, την Κυριακή, ανέφεραν πως ο Γάλλος ήταν εκείνος που συγκέντρωνε τις περισσότερες προτιμήσεις μπροστά από τον Βάρντι. Σε εκπομπές οι περισσότεροι από τους σημαντικούς αρθρογράφους δεν ειχαν κρύψει την προτίμηση στο Γάλλο χαφ και αυτό φάνηκε από τα tweets που έκαναν φυσιογνωμίες της αγγλικής δημοσιογραφίας τώρα που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα! Ο Πολ Χειγουορντ, ο Φιλ Μακναλτι, ο Όλιβερ Κέι και ο Τζοναθαν Νοκροφτ αποκάλυψαν πως η ψήφος τους πήγε στον Καντέ ωστόσο όλοι συμφωνούν πως ο Βαρντι είναι άξιος νικητής!
Αυτό είναι και το παράδοξο της χρονιάς που διανύουμε. Το γεγονός δηλαδή πως μία ομάδα όπως η Λέστερ, που πριν αρχίσει η σεζόν ήταν φαβορί για να υποβιβαστεί, για να μπορέσει να κάνει αυτό που βλέπουμε όλοι με τα μάτια μας και δεν το πιστεύουμε και που οι μπουκς αποτιμούσαν με 5000-1 δεν θα ολοκληρωνόταν αν δεν είχαν παραπάνω από έναν ποδοσφαιριστή που θα ξεχωριζε! Άλλες χρονιές, η αλήθεια είναι πως αυτός που θα αναδεικνυόταν από τους δημοσιογράφους ή από τους ποδοσφαιριστές έμοιαζε από μακριά το ποιος θα είναι. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, όπως εκείνη του Σουάρεζ πριν δύο χρόνια, του Ρονάλντο το 2008 και το 2009, του Ανρι το 2004 και το 2006 και του Κιν το 2000 θα μπορούσε να μην... γίνει καν ψηφοφορία! Το ίδιο και το 1996 οταν ο Καντονά ψηφίστηκε πανηγυρικά ή το 1995 που ο Σίρερ οδήγησε τη Μπλάκμπερν Ροβερς στον τίτλο! Για να μην πάμε ακόμα πιο παλιά στις περιπτώσεις που ο Τζον Μπαρνς κατέκτησε το βραβείο και των δημοσιογράφων και των παικτών το 1988 και το 1990 ή ο Τζορτζ Μπεστ που σάρωσε τα πάντα το 1968.
Τα βραβεία είναι πολλές φορές διχαστικά αλλά δεδομένα πάντα υπάρχουν παίκτες που από μακριά κάνει "μπαμ" η χρονιά πως αξίζουν το βραβείο! Ο Εντέν Αζάρ για παράδειγμα στη περασμένη περίοδο ήταν με διαφορά ο πιο καθοριστικός παίκτης για την Τσέλσι στο δρόμο προς τον πρώτο της τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ απο το 2010 και δεν ξαφνιάστηκε κανείς που άκουσε το όνομα του! Το ίδιο είχε συμβεί και το 2013 όταν η εξαιρετική χρονιά του Γκάρεθ Μπέιλ με τη φανέλα της Τότεναμ του έδωσε το εισιτήριο, μέσα και από το βραβείο που πήρε, στο να γίνει ο πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο μεταγραφόμενος στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Άλλες φορές όμως η κορυφή στο τέλος της σεζόν, κυρίως στη ψήφο των δημοσιογράφων είδε παίκτες που προξένησαν εντύπωση. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση από το 1999 δεν υπάρχει. Πως σε μία χρονιά όπου κυριάρχησαν οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ οδηγώντας την ομάδα τους στο περίφημο τρεμπλ, οι συντάκτες ανέδειξαν τον Γάλλο Νταβίντ Ζινολά της Τοτεναμ, είναι κάτι για το οποίο η επιστήμη απλά σηκώνει τα χέρια!
Έτσι λοιπόν για την τωρινή περίπτωση της Λέστερ μπορεί οι γνώμες να διίστανται αλλά σε πραγματικά μεγέθη κανείς δεν μπορεί να φέρει ιδιαίτερη αντίρρηση όποιον και από τους τρεις να διάλεγε κάνεις για τα βραβεία. Χωρίς τα γκολ του Βαρντι μπορεί να μην ερχόταν ποτέ αυτό που εξελίχτηκε μπροστά μας όπως και χωρίς το τρέξιμο και τα κλεψίματα του Καντέ σε κάθε σημείο του γηπέδου! Όμως και χωρίς την έμπνευση που έδινε στην ομάδα, ο Μαχρεζ με τις ασίστ αλλά και με τά 12 γκολ εκτός έδρας η Λεστερ πιθανότατα θα είχε καταρρεύσει!
Αλλά και χωρίς τις μεγάλες επεμβάσεις του Κάσπερ Σμάιχελ στα ματς με την Τοτεναμ, την Σίτι εκτός αλλά και στο Ολντ Τράφορντ ή χωρίς το κεντρικό δίδυμο των αλύγιστων Χουτ και Μοργκαν θα είχε αντέξει αυτή η παραμυθένια ιστορία ; Και αυτή είναι η δύναμη των"αλεπούδων" του Ρανιερι που επίσης δικαιούται τεράστιο μερίδιο σε αυτή την επιτυχία!
Πήρε μια καλοδουλεμένη ομάδα από τον Νάιτζελ Πιρσον η οποία σμιλεύτηκε μέσα στην μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού με επτά Νικας στα τελευταία εννιά περσινά ματς ωστόσο έβαλε σιγά σιγά τη δική του σφραγίδα! Το ότι η άμυνα που δεχόταν γκολ ως σουρωτήρι στο πρώτο γύρο από τα Χριατούγεννα και μετα κράτησε τόσες φορές το μηδέν είναι η απόρροια της επίπονης δουλειάς στην προπόνηση!
Αν υπολογίσουμε τα ματς απο τις 28 Μαρτίου του 2015 όταν ένα καταπληκτικό γκολ του Καμπιάσο και ένα του Ουαλού Κινγκ (του μοναδικού απο την εποχή της τρίτης κατηγορίας το 2009 ακόμα στο ρόστερ) έδιναν τη νίκη επί της Γουεστ Χαμ 2-1 αρχίζοντας την αντεπίθεση για τη σωτηρία οι αριθμοί είναι εξωφρενικοί! Σε 45 ματς πρωταθλήματος η Λέστερ έχει 100 πόντους και αφήνει πίσω της τουλάχιστον 18 την πλησιέστερη άλλη ομάδα! Είναι μια απίστευτη ιστορία που ωστόσο έχει πολλούς φανερούς και αφανείς ήρωες και όχι απλά έναν η δυο σουπερστάρ! Γιατί αστέρι σε αυτή την ιστορία είναι η ίδια η ομάδα και όχι τα όποια μεμονωμένα άτομα! Συνεπώς ωραία τα βραβεία αλλά αυτή η Λέστερ απέδειξε στην πράξη το ρητό που είχε πει κάποτε ο Λόταρ Ματέους πως "Μία μεγάλη ομάδα δεν την κάνουν 11 καλοί παίκτες αλλά 11 που παίζουν καλά μαζί"!
