Γιατί ο Ράσφορντ θα ήταν εγκληματικό αν έλειπε!
Ο Ράσφορντ ή ο Στάριτζ; Ο Γουίλσιρ ή ο Τάουνσεντ; Ο Χέντερσον ή μήπως ο Ντρινκγουότερ; Κάθε δίλημμα δεν είχε απαραίτητα εύκολη απάντηση αφού κάθε παίκτης έχει ιδιαίτερες ικανότητες. Τελικά και Ράσφορντ και Στάριτζ αλλά έξω Τάουνσεντ και Ντρινκγουότερ με τον Ρόι Χότζον, κακά τα ψέματα να έχει πολύ δύσκολη επιλογή για το ποιους παίρνεις και ποιούς αφήνεις πίσω! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το ερώτημα λοιπόν για μένα ήταν ξεκάθαρο: ποιοι παίκτες θα είναι λιγότερο πιθανό να μπουν κάποια στιγμή ως αλλαγές σε ένα δύσκολο ματς; Εκείνοι που βρίσκονται σε κίνδυνο να μη χρησιμοποιηθούν ακόμα και αν χάνει η ομάδα, είναι εξαιρετικά απίθανο να μπουν στη λίστα! Θυμηθείτε πως ο Σβεν Γκόραν Ερικσον έβαλε στη τελική αποστολή τον Θίο Γουόλκοτ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, αλλά στη συνέχεια ούτε καν τον σκέφτηκε στην πραγματικότητα προκειμένου να τον βάλει στο γήπεδο! Αρα τι κέρδισε; Απόλύτως τίποτα!
Ο Φέιμπιαν Ντελφ είχε ήδη αποκλειστεί λόγω τραυματισμού, και το επόμενο όνομα που λογικά δεν πάει θα είναι ο Ντάνι Ντρινκγουότερ Δεν μπορούσα να δω πως χωρούσε σε μία αποστολή γεμάτη από χαφ παρά την εξαιρετικά καλή χρονιά που έκανε! Δεν μπορούσα ειλικρινά να φανταστώ πώς θα έπαιζε και πότε αφού βασικός δεν θα ήταν και επίσης δεν είναι ένας παίκτης που θα φέρεις από τον πάγκο για να αλλάξει ένα παιχνίδι!
Μια ομάδα χρειάζεται περισσότερους επιθετικούς από ότι αμυντικούς στον πάγκο, για την τακτική ποικιλία. Δίνει τις επιλογές στον ομοσπονδιακό τεχνικό στην αλλαγή της ροής ενός παιχνιδιού και να αυξήσει το ρυθμό. Ο Ντάιερ ας πούμε παίζει στα χαφ αλλά εχει αγωνιστεί και κεντρικός αμυντικός αλλά και δεξί μπακ στην Τότεναμ. Στην επίθεση θέλεις διαφορετικού στυλ παίκτες.
Ο Γουόκερ δεξιά, που θα παίξει μόνο αν Κλάιν δεν μπορεί έχει την ικανότητα να είναι και κεντρικός αμυντικός αν παραστεί ανάγκη (όχι ιδανική λύση αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπής) οπότε χωρούσε ένας έξτρα επιθετικός. Στα χαφ και εγώ θα έπαιρνα οπωσδήποτε τον Γουίλσιρ που παρά την έλλειψη αγώνων είναι ο μοναδικός «διαφορετικού» στυλ κεντρικός μέσος που διαθέτει ο Χότζον για αυτό άλλωστε τον περίμενε καιρό. Τον Χέντερσον αν έπρεπε να μείνει κάποιος έξω θα τον άφηνα και θα προτιμούσα τον Τάουνσεντ που στα άκρα δίνει μία άλλη διασταση στην ομάδα, κάτι που λόγω ταχύτητας δεν μπορεί να προσφέρει κανείς άλλος! Τελικά ο Χότζον είχε άλλη γνώμη!
Ο Μίλνερ απλά δεν έβγαινε από την αποστολή, ο Ρούνει ούτε για αστείο δεν συζητιόταν να λείψει και ο Λάλάνα είναι ο μοναδικός με δύο πόδια που διαθέτει η Αγγλία. Ετσι το ερώτημα ήταν αν θα χωρούσανε και ο Ράσφορντ και ο Στάριτζ. Προσωπικά θεωρώ πως ο Στάριτζ όταν είναι γερός δεν μπαίνει σε καμία σύγκριση με οποινδήποτε Κέιν ή Βάρντι από άποψης ικανότητας στο σκοράρισμα, αλλά επειδή είναι εύθραυστος θα προτιμούσα τον Μάρκους Ράσφορντ! Τελικά θα πάνε και οι δύο, μία σοφή επιλογή κατά την ταπεινή μου άποψη! Ο πιτσιρικάς μόλις 100 μέρες μετα το ντεμπούτο του με τη Γιουνάιτεντ μας έχει τρελάνει όλους και θα είναι άδικο άμα λείψει! Σε αυτό το διάστημα πήρε το Κύπελλο Αγγλίας, σκόραρε στο ντεμπούτο του στην Ευρώπη, αλλα και στο πρωτάθλημα ενώ έγινε ο νεότερος στην ιστορία της εθνικής Αγγλίας που σκοράρει στο πρώτο του ματς με το εθνόσημο! Και είναι μόλις 18 ετών! Θα ήταν εγκληματικό αν έλειπε από την αποστολή! Το παιδί αυτό έχει μία .άγνοια κινδύνου που σε μία μεγάλη διοργάνωση μπορεί να αποδειχτεί όπλο, όπως παραλίγο να γίνει κάποτε με τον Οουεν το 1998 ή τον Ρούνει το 2004.
Οποιοι και αν εμεναν απ'έξω φυσικά, θα ήταν άτυχοι αλλά μελλοντικά οι.. τυχεροί , αφού όταν στραβώσει κάποιο ματς στα τελικά, όλοι θα θυμούνται πως αν ήταν εκεί θα είχαν την ικανότητα να αλλάξουν τα πάντα! Οι απόντες πάντα είναι οι κορυφαίοι. διαχρονικά!
