Από τη μία έπαιζαν σολίστ, από την άλλη κανονική ορχήστρα!
Από τη μία πλευρά έβλεπες πως υπήρχαν εξαιρετικοί σολίστες. Από την άλλη όμως υπήρχε μία κανονική ορχήστρα! Δεν έπαιζε ο κάθε ένας μουσικός οτι του κατέβαινε στο κεφάλι, αλλα οτι έγραφε η παρτιτούρα! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η Ουαλία είναι στα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος για το 2016. Και τώρα να πάρει το αεροπλάνο, η αποστολή, για να γυρίσει στο Κάρντιφ, θα θεωρείται αιώνια ως πετυχημένη. Η προηγούμενη εμφάνιση της Ουαλίας σε μία μεγάλη διοργάνωση,το 1958 στο παγκόσμιο κυπελλο της Σουηδίας, είχε ολοκληρωθει στα προημιτελικά όταν η Βραζιλία την είχε αποκλείσει με το γκολ του 17 χρόνου Πελέ. Τώρα, 58 χρόνια αργότερα, οι "Δράκοι" εχουν καθε λόγο να πιστεύουν πως ακομα και ο τελικός ειναι εφικτός στόχος!
Το Βέλγιο, από την άλλη πλευρά,πλήρωσε την εμμονή του Μάρκ Βιλμοτς να προσπαθεί να χωρέσει κύβους σε... στρογγυλές τρύπες οπως έγραψε (άκρως επιτυχημένα) η εφημερίδα Guardian. Ένας προπονητής που είχε την ευκαιρία διαθέτοντας το ακριβότερο ρόστερ στην ιστορία του βελγικού ποδοσφαιρου να παει ακομα και το τρόπαιο πισω στην χώρα του αλλα που πνίγηκε μεσα σε μια κουταλια νερό απο τις παράλογες κινήσεις του!
Υπάρχουν αρκετοί που ισχυρίζονται πως το Βέλγιο είχε ποιοτικότερες μονάδες στη δεκαετία του '80, τοτε που βγήκε τεταρτο στο Μουντιαλ του Μεξικού και εφτασε στον τελικο του Euro το 1980! Κάνουν όμως ένα σημαντικό σφάλμα. Τότε δεν είχε καλύτερες μονάδες αλλά υπό τις οδηγίες ενός χαρισματικού προπονητή, του Γκι Τάις ειχε κανονική ομάδα! Ένα συμπαγές σύνολο που ενδιαφερόταν πρώτα για το αποτέλεσμα, χωρίς να παραβλέπει οπότε μπορούσε την εικόνα και το θέαμα, καταφέρνοντας να αποκλείσει ομάδες πολύ πιο εντυπωσιακές σε σύνθεση! Ομως οπως διαχρονικά αποδεικνύεται τα σύνολα κανουν τη διαφορα και όχι οι σολίστ...εκτός αν εισαι ο Ντιεγκο Μαραντονα και παίρνεις απο το χέρι μετριότατους συμπαίκτες και τους δίνεις τον τίτλο!
Τώρα το Βέλγιο είχε το πιο γεμάτο ρόστερ στην ιστορία του, με παίκτες που παίζουν και κάνουν τη διαφορά σε μεγάλες ομάδες! Τοτε πριν τριάντα και βάλε χρονια ελάχιστοι ηταν εκείνοι απο το θαυμάσιο σύνολο του Τάις που ηταν πρωτοκλασάτοι στις ομάδες τους! Ομως έπαιζαν ολοι για την ομάδα! Αυτό που οι τωρινοί αγνοούν!
Από την άλλη, η Ουαλία, όπως σας έγραψα και πριν το ματς, είναι μία παρέα που έχει ακόμα και τον σούπερσταρ Γκάρεθ Μπέιλ, κάτω από το σύνολο.Όλοι παίζουν για το κοινό καλό. Και αυτό βγαίνει και με το παραπάνω στο χορτάρι.
Αυτό που συνέβη στη Λιλ, εκεί που μόλις μερικά χιλιόμετρα από τα Γάλλοβελγικά σύνορα το Βέλγιο έπαιζε σαν να ήταν αγώνας εντός έδρας ήρθε για να μας επιβεβαιώσει πως οποιαδήποτε εθνική ομάδα για να διακριθεί σε ένα μεγάλο τουρνουα χρειάζεται οι ποδοσφαιριστές να μην σκέφτονται δευτερόλεπτο την προσωπική διάκριση! Η Ουαλία ήρθε σαν σίφουνας και με τέσσερις νίκες μέχρι τώρα έχει φτάσει μέχρι τα ημιτελικά, και κανεις δεν ξέρει που θα φτάσει! Η πορεία της προκαλεί στην πολύφερνη νύφη του νησιού την Αγγλια το μεγαλύτερο πρόβλημα αφου παικτες της τσαμπιονσιπ και μέτριοι ρολίστες στην Πρεμιερ Λιγκ έβαλαν τα γυαλιά στους σουπερστάρ!
Επίσης με την εμφάνισή τους οι Ουαλοι του ορθολογιστή Κοουλμαν εκθέτουν κι όποιον θεωρεί πως χρειάζονται τρομερά και φοβερά πραγματα για να μπορέσει η Αγγλια να διακριθεί σε ενα μεγαλο τουρνουα! Τρίχες! Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από το να έχεις έναν κανονικό προπονητή που να ξέρει τις δυνατότητες απέξω και ανακατωτά της δικιάς του ομάδας και να γνωρίζει πώς να χρησιμοποιήσει στο έπακρο την ιδιαιτερότητα των ποδοσφαιριστών του νησιού.
Και έτσι, τόσο απλά, η Ουαλία σε ένα μόνο τουρνουά έχει κάνει τέσσερις νίκες, όσες η εθνική Αγγλίας εδώ και μία δεκαετία! Μετά από αυτό κάθε συζήτηση είναι περιττή!
