 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |
Μέσα από ένα βίντεο περίπου 200 δευτερολέπτων, η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ τιμά τη μνήμη του Τζορτζ Μπάλντοκ και μάς δείχνει πώς θα πρέπει να τον κρατήσουμε στη μνήμη μας. Χαμογελαστός, έντονο, χαρούμενο, ποδοσφαιρικά γεμάτο. Κι όμως, ο πόνος δεν φεύγει τόσο εύκολα...
Έπρεπε να ήταν η απόλυτη γιορτή. Ήταν (χωρίς αμφιβολία) οι κορυφαίες ομάδες του πλανήτη τη δεδομένη στιγμή. Τη μέρα, σαν σήμερα που η Λίβερπουλ και η Γιουβέντους θα έπαιζαν στον ονειρικό τελικό του 1985, κανείς δεν υποψιαζόταν πως θα βιώναμε τον απόλυτο εφιάλτη! Και ο αριθμός των 39 νεκρών είναι ένα πολύ μεγάλο τίμημα για να μας κάνει πάντα να θυμόμαστε πως όταν μαζεύονται λάθη και τα αφήνεις κρύβοντάς τα κάτω από το χαλί, η τραγωδία απλά είναι θέμα χρόνου να συμβεί! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Την 29η Μαΐου του 1985, στο Χέιζελ των Βρυξελλών, 39 οπαδοί έχασαν τη ζωή τους μέσα στο γήπεδο. Σε έναν τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τον οποίο ουδείς θυμάται για το αγωνιστικό του κομμάτι. Ξημέρωσε η 39η επέτειος εκείνης της μαύρης μέρας για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο…
Έζησα εκείνη τη μέρα από κοντά και έχω δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου πως δεν θα την αφήσω να φύγει από τη μνήμη ποτέ. Δεν θα γράψω κάτι καινούργιο στη στήλη αφού το έχω κάνει ήδη τα προηγούμενα χρόνια και πιστεύω πως σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται να αφήνεις το συναισθηματικό κομμάτι να μιλήσει και όχι τη δημοσιογραφική ματιά. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Όσο κι αν φτάσει η ανανεωμένη χωρητικότητα του γηπέδου, πάντα προστίθενται +97 θέσεις. Τόσες, όσες και οι ψυχές που κανονικά θα βρίσκονταν εκεί, αλλά παρακολουθούν την αγαπημένη τους Λίβερπουλ από λίγο πιο ψηλά. Πέρασαν 35 χρόνια. Και ουδείς ξεχνά. Δεν χρειαζόμαστε την επέτειο της τραγωδίας του Χίλσμπορο για να θυμηθούμε. Οι «κόκκινοι» και το ποδόσφαιρο θρήνησαν . Η «μαύρη», εκείνη, μέρα, του χαμού των 96 δεν σβήνει ποτέ. Μερικά χρόνια αργότερα, τα θύματα έγιναν 97, αφού ακόμα ένας «έφυγε», έχοντας υποστεί μεγάλες οργανικές βλάβες από τότε...
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα ξεχάσει ποτέ τα «θύματα» του Μονάχου, η Λίβερπουλ θα αναδεικνύει πάντα το ανθρώπινο πρόσωπό της, σε τέτοιου είδους θέματα. Διότι υπάρχουν πράγματα σημαντικότερα του ποδοσφαίρου, που… ευτυχώς, ΔΕΝ έχουν χρώμα.
Η ημερομηνία 06/02/1958 έμεινε χαραγμένη στις πληγωμένες καρδιές των φίλων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τους ανθρώπους που χάθηκαν στο δυστύχημα του Μονάχου να μένουν για πάντα αθάνατοι και να γίνονται σύμβολα των «κόκκινων διαβόλων».
Ο οπαδός που επέλεξε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας ν’ αμαυρώσει τη μνήμη των 97 αποθανόντων του Χίλσμπορο με τη φανέλα που ετοίμασε και στην οποία έγραφε: «Δεν είναι αρκετοί», τιμωρήθηκε με τέσσερα χρόνια αποκλεισμό απ’ οποιαδήποτε ποδοσφαιρική διοργάνωση. Γελούσε στη δίκη, ειρωνευόταν όταν συνελήφθη…
Έπρεπε να ήταν η απόλυτη γιορτή, έμοιαζε με τελικό όνειρο αφού ήταν (χωρίς αμφιβολία) οι κορυφαίες του πλανήτη τη δεδομένη στιγμή. Τη μέρα σαν σήμερα που η Λίβερπουλ και η Γιουβέντους θα έπαιζαν στον ονειρικό τελικό του 1985, κανείς δεν υποψιαζόταν πως θα βιώναμε τον απόλυτο εφιάλτη! Και ο αριθμός των 39 νεκρών είναι ένα πολύ μεγάλο τίμημα για να μας κάνει πάντα να θυμόμαστε πως όταν μαζεύονται λάθη και τα αφήνεις κρύβοντας τα κάτω από το χαλί η τραγωδία απλά είναι θέμα χρόνου να συμβεί! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Έζησα εκείνη τη μαύρη μέρα του Χίλσμπορο σαν σήμερα το 1989 από κοντά και έχω δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου πως δεν θα την αφήσω να φύγει από τη μνήμη! Δεν γράφω πια κάτι καινούργιο αφού το έχω κάνει ήδη τα προηγούμενα χρόνια και πιστεύω πως σε τέτοιες περιπτώσεις, χρειάζεται να αφήνεις το συναισθηματικό κομμάτι να μιλήσει και όχι την αποστειρωμένη δημοσιογραφική ματιά. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
